Hiç kimse size inanmayabilir. Ama ben hayallerimden vazgeçmedim. Vazgeçemem. Çünkü o hayaller benim yaşama sebebim.

Matematiğin kesin bir kuralı vardır. İkiden bir çıkarsa, geriye bir kalır. Her zaman iki kişi olduğumuzu varsayıp, geriye bir gibi, tek kalacağımı sandım. Biliyordum, biterdi. Her şey bir gün biterdi, herkes giderdi ve terk edilen biri olurdu hep. Bu yaşamanın kesin bir kuralıydı. Bir gibi kalacağımı sanırken, zamanla ikimizin birleşip, bir olduğumuzu fark edemedim. O giderken, "Ben ayaktayım!" demeye hazırlarken kendimi, birden bir çıktı, geriye hiç kaldı. Bu hikaye, hiç gibi olanların hikayesidir. Hiçliğe batıp, hissizlikle boğulanlarındır. Buradan tüm hiçlere, hissiz sevgilerle! Ahsen CANDAR