-Prologue- "Leave now, Ashira." Malamig niyang sambit. Ayoko. "Hubby, gusto ko lang ibigay tong pagkain sayo." Malambing na paliwanag ko. Niluto ko pa ito para sa kanya. "I don't want to eat that, you can leave now." Ani niya habang may kinakalikot sa laptop nya. Hindi pa rin niya ako tinignan. Ano ba ang pwede kong gawin mahalin mo lang ako, Blace? "U-Uhm kahit tikman mo la--" Napatigil ako sa pagsasalita nang sumigaw siya. "Can you please stop pestering me?! Hindi ka ba nakakaintindi?! Hindi ka naman siguro boba diba?!" Galit na galit ang mga mata niya habang tumitingin sa akin. "S-Sorry Blace." Pagpaumanhin ko. "So leave now! And don't came back!" Iniwan ko nalang ang pagkain sa lamesa niya. "Baka sakaling gusto mong tikman kaya iiwan ko nalang. S-Sige mauna nako." At lumabas sa opisina niya. Biglang tumulo ang luha na kanina ko pa pinipigilan. Hindi ito bago sa 'kin pero napakasakit pa rin, napakasakit parin na hindi-an ka ng taong mahal mo. Lumabas ako at nagtungo sa parking lot, hinanap ko ang kotse ko at pumasok. While the traffic light is red. May natanggap akong text galing sa kanya. From: Hubby Hindi ko kakainin ang niluto mo. I already put that in garbage. At wag mo nakong hintayin mamaya, hindi ako uuwi. Biglang nanlabo ang paningin ko sa nabasa. No, don't cry Ash. Hanggang nag-green ang traffic light. Pinaharurot ko agad ang aking sasakyan na para bang hindi ako maaaksidente. I don't care! Nang biglang may sumulpot na truck sa aking harapan at binangga ako.

Sharing and expressing my thoughts, short poem,and feelings. -My comfort-