"Bücür bana bak." Zorlukla konuşan sesini duyunca başımı kaldırdım. Burnu kanıyordu ve kaşındaki yara açılmıştı. İki adam daha gelmişti ve onu zorla götürüyorlardı. Zorla bana dönüp ellerini kaldırdı. Kollarını tutan adamlara inat bana öyle bir baktı ki, tarif bile edemiyordum. Sağ eliyle ilk önce kendisini gösterdi ardından beni. Sonra beş parmağını da birleştirip sol omuzunun üstünden aşağı doğru çapraz bir çizgi çekti. Ne yaptığını anladığımda büyük bir hıçkırık kaçtı ağzımdan. -Seni seviyorum demenin en harika şekliydi belkide, ve de dünyanın en güzel cümlesi.- *** •Sesi olmayan bir kızın aksiyon aromalı aşk hikâyesi• *** ©Tüm Hakları Saklıdır. Yorumlara yapılan kitap reklamları vs. itinayla silinecektir. S.D. Kapak tasarım: @silakosay

Çocukluğumun bir kokusu olsaydı eğer bu annemin fırında yaptığı ve tadı her zaman güzel olan üzümlü kekin kokusu olurdu. Küçük üzümleri ayırarak yediğim için ikiz kardeşimle yaptığım kavgalar, beni destekleyen Berk ve bu hallerimize gülen annem ve Tunç abi. Onlar bize mutlu büyük bir aile vermişlerdi. Çocukluğumun bir sesi olsaydı bu aşkım Berk'cimin bana Nazlım diye seslenmesi olurdu, hala aynı mutluluğu verirdi bana. Eğer çocukluğumun bir öfkesi olsaydı karşı dairemize yeni taşınan ve hep yeni taşınmış olacak olan Akın olurdu. Onunla üzümlü kekimi paylaşmadım diye ortalığı birbirine kattığımız günü hala hatırlıyordum, Berk'e vurduğu için ona aynı şiddetle vurduğum günü hatırladığım gibi. *-* ÖNEMLİ BİR UYARI, BU HİKAYE ÜZÜMLÜ KEK İSİMLİ HİKAYEMİN DEVAMI NİTELEĞİNDEDİR..

Delicesine atan kalbim göğsümde bir ağrıya sebep oluyordu. Kimdi bu adam? *** *** *** Gümbür gümbür atan kalbime birinin dur demesi gerekiyordu. Çünkü dur desem de nankör kalbim beni dinlemiyor ve bana acı veriyordu. *** *** *** Bir et parçasından farkı olmayan kalbim ilk kez bu kadar delicesine atıyordu. Bana acı vermesine rağmen bu acının bağımlısı olmak isteyecek kadar heyecanlandırıyordu beni. Bana ait olmayan bir kalp beni nasıl böyle heyecanlandırabiliyordu ki? *** *** *** Cebinden çıkardığı yara bandını dizime yapıştırdı ve gözlerini aniden gözlerime çevirdiğinde gözlerimi kaçırmaya fırsat bulamayıp yakalanmıştım. Yüzünde serseri bir gülüş oluştuğunda utançla gözlerimi kaçırdım. Kalbim artık dayanmıyordu. *** *** *** 20.02.2019 #1#

Romantik dizilerdeki o meşhur sahneleri hatırlıyorsun değil mi? • Tesadüfen çarpışıp yere düşen evraklar, • İstanbul trafiğinde anında taksi bulmak, • Her tartışmanın tam ortasında beliren romantik bir yakınlaşma... İşte Leman ve Sinan tam da bu klişelerin içine hapsolmuş durumda! Ama işin aslı şu ki... onlar bu sahnelerin içinde olmayı hiç istemiyor. Çünkü bu işin perde arkasında gizemli, görünmez bir güç var: onları sürekli "klişe tuzaklarına" düşürüyor. Absürt komediyle harmanlanmış fantastik olaylar, mahalle kahvesinden taşan dedikodular, gizemli listeler ve beklenmedik sürprizlerle dolu bir macera... Okurken hem kahkahalara boğulacaksınız hem de "Bu sahneye düşsem ben ne yapardım acaba?" diye kendi kendinize soracaksınız. 🎭 Klişe Kurbanı, aşkı ti'ye alan, fantastik dokunuşlarla süslenmiş ve her sayfasında sizi şaşırtmaya kararlı bir hikâye. Hazır olun, çünkü bu kitapta sıradan diye bir şey yok. Her sahne bir klişe, her klişe ise yepyeni bir macera! ✨ Okumaya başladığınızda, siz de kendinizi bu oyunun bir parçası gibi hissedeceksiniz... belki de sıradaki klişe sizin hayatınızda gerçekleşecek! . . (Absürt komedi olacaktır) 12.07.22

Sona yaklaştığımı düşünürken aşka yaklaşmışım... Aşkına Serisinin İlk Kitabıdır.

Bir tutam, ego! Üç tutam, yakışıklılık! Azıcık akıllı, bayağı çapkın! Hiç olmayan terbiye, ve karşınızda Uraz Kandemir! Hayatı sadece bir gecede değişen, Bade Esenler. Bu hikaye zalim Şehrin, zalim Tozlarına gelsin. Başlangıç tarihi : 18.02.2020

Yolda bulduğum telefonu sahibine vermek için almakla başladı her şey . ●TAMAMLANDI ● İkinci hat : görüldü? İkinci hat : şu an telefonum kimin elinde acaba? Ben : merhaba bu telefon sizin mi ? İkinci hat : evet ve telefonumun sizde ne işi var ? Ben : telefonunuzu yolda buldum İkinci hat : yolda buldun öyle mi ? İkinci hat : eksimedi mi bu numaralar Bengü. Ben : ben Bengü değilim . İkinci hat : saygı çerçevesi içinde bitirmeye çalışıyorum her şeyi neden üsteliyorsun? Ben : ne Bengü'ymüş amk ? Ben : ben Bengü değilim . İkinci hat : Bengü telefonumu yarın ofisine getiyorsun haddini aştın artık. Ben : kendimi öldürücem lan ben Bengü değilim ! Ben : şeytan diyor uğraşma bunla hatı kır telefona kon okut güzel bir paraya missss Ben : ama ben şeytana uyar mıyım asla ! Ben :neden çünkü ben imanlı bir kızım İkinci hat : ne saçmalıyorsun Bengü? Ben : hay Bengü'yü ... ______ 31 mart 2022

Habil Esat HARMANŞAH Soyum, memlekette kök söktüren dedeme dayanıyor. Asilliğimi babamın damarlarında dolaşan Harmanşah kanından, gücümü annemin duruşundan alıyorum. Duruşum mert, bakışlarım keskin, ellerim ise nasırlı. Damarlarımda dolaşan kanın hakkını veriyorum kesinlikle. Namertlere meydan okuyorum bir bakışımla. Demir gibi paslanmış, şarap gibi yıllanmışım. Dedemin ellerinde demlenmişim. Bu 'işkolik' lakabımı kolay elde etmemişim elbette. Soğuk, işkolik, egoist, huysuz. Ne derseniz deyin. Beni tanımlayacak tek bir kelime yok. Bir rüzgar gibi esiyor, fırtına gibi gürlüyorum. Duygulara yer yok hayatımda. Ben bir Harmanşah'ım, anlıyor musunuz? Hata yapma lüksüm yok. Aşık olma lüksüm yok. Delikanlı çağımı çoktan geçtim. Otuzuna basmış, yolun yarısına varmaya az kalmış bir adamım ben. Soyadımın hakkını veriyorum tıpkı babam ve dedem gibi. Ta ki, Dilber'imi bulana kadar. Onu bulunca anlıyorum. Bir HARMANŞAH bile bir kadının önünde diz çökebilirmiş. Çok geç öğreniyorum. Bir HARMANŞAH'ın katlini bir kadın yazabilirmiş, o narin elleriyle.

Romans #1 🩷 Romantizm #3 🩷 Romantik #4 🩷 Neydi gonca gülü açtıran? Bahar mı, bülbülün aşkı mı? Bülbülün aşkı olmasa gül açmaz mıydı? Ya baharın geldiğini nasıl anlardı? Gülnihan Karaca... Ne bahar görmüştü ne de ona aşık bir bülbül. Bedenini hapseden mührün etrafında pervaneydi ruhu. Her kadın kadar kadındı, ama kendi kadar olamamıştı. Argun Turayev... Çok bahar görmüştü ama hiç güle bakmamıştı. Kalbini hapseden hayatının etrafında aşka yer yoktu. Her erkek kadar erkekti, ama hiç bir güle ait olmamıştı.

"Sabaha kadar konuşmanın sabaha kadar sevişmekten daha tehlikeli olabileceğini kim tahmin ederdi ki? Her gece çiftliktekiler uyuduktan sonra Elif gizlice odama gelip yatağın diğer ucuna geçiyordu. Işıkları yakmayı hiç teklif etmemiştim, o da durumdan şikayetçi değildi. Binbir gece masallarındaki gibi karanlıkta başlayıp aydınlıkta son bulan gece buluşmalarıydı bunlar, ve nedense gizli kalmasını istemiştik. Oysa ortada gizlemeyi gerektirecek bir şey yoktu, onca gece yanımdaydı fakat elim onun eline bile değmemişti. Biz sadece konuşuyorduk... Sadece konuşuyorduk ve sanırım tüm sorun buydu. Belki konuşmak yerine sevişseydik bu kadar kök salmazdık birbirimize. Ben bile anlatacak bu kadar çok şey biriktirdiğimden habersizdim. Konu konuyu, kapı kapıyı açıyor ve konuştukça söylenecek daha fazla söz açığa çıkıyordu aramızda. Bazen attığımız kahkahalar duyulmasın diye ellerimizi ağzımıza kapatmak zorunda kalıyorduk. Bazense Elif mutfağa inip gizlice yiyecek bir şeyler getiriyordu ikimize. Biri duyar diye ekmeği bile sessizce böldüğüm, çocukluğumdan bile daha çocuk olduğum, hayatımda ilk kez bir kadının yüzünde kaybolduğum gecelerdi. Bir erkeğin neden binbir gece boyunca masal dinlemek isteyebileceğini ilk kez o gecelerde anladım. Ve tarihteki onca adamı eline kalem almaya iten, tüm bunları bana yazdıran şeyi ilk kez o gecelerde buldum. Bazen bir kahkahanın ortasında, bazen birbirine çarpan iki bakışta, bazense saçını kulağının arkasına sıkıştırmasını izlerken ansızın beliriveren o sızıyı... İçimdeki edebiyatı uyandıran bir ağrıydı bu. İnkâr edip kaçsam da, durup kapılsam da gözlerine bakarken hissettiğim gerçek hiç değişmiyordu. Elif bir Balkan ağıdı gibi göğsümde büyüyordu."