Yanlış zamanda yanlış yerde bulunan tek beden... "O adama ne olacak? Kim bu insanlar?" meraklı bakışlarımı kıza çevirdim. Bana endişeli gözlerle bakıyordu. Hızla yaklaştı. Sanki gizli bir iş çeviriyormuş gibi davranıyordu. "Sen bu adamların kim olduğunu bilmiyor musun?" başımı olumsuz anlamda salladım. Kızın omuzları düştü. "Nasıl düştün ellerine?" bende tıpkı onun gibi fısıltıyla konuştum. "Ben sadece vurulan adama yardım ettim." kız dudağını dişledi. "Hayatında hiç birine yardım ettiğin için pişman oldun mu eğer olmadıysan çok ama çok pişman olacaksın. Ahh be kızım genceciksin çok güzelsin." dediklerinden hiçbir şey anlamıyordum. "Bu adamlar hayatında görebileceğin en tehlikeli en korkunç insanlar. İnsan demeye bin şahit ister. Bıraksaydın ölseydi oracıkta." şok içinde kıza baktım. Neler söylüyordu böyle. "Eğer içerideki adamı yaşatamazsak. Buradaki tüm doktorlar hemşireler ölür. Sende dahil." *Tüm hakları bana aittir. Çalınma durumunda yasal işlem başlatılacaktır.*

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Artık ikimiz de aynı ateşte kavruluyorduk. Gittikçe ona kapılıyordum. Gittikçe ona teslim oluyordum. ❄️ Kurguda yetişkin içerikli sahneler mevcuttur!

Polis Bey Ahmet Emir'cim: Nasıl görmedim seni İnci: İşinin başında olduğundan görmemiş olabilirsin İnci: Vurmuşsun adama ters kelepçeyi İnci: Kaşların çatık çatık etrafa bile bakmıyordun. Polis Bey Ahmet Emir'cim: Seni görseydim çatık çatık durmazdı kaşlarım.

Bir şeyi çok isteyince, sahiden olur mu?

-

+18 Açelya: Eflan acil bak! Açelya: *fotoğraf (Açıldı) Açelya: Buluşmada bunu giyeceğim nasıl? Doruk: O dallamayla buluşmaya gecelik giyip mi gideceksin? (Görüldü) Açelya: Doruk abi? Doruk: Efendim, Açelya. Doruk: Sen böyle bana her kızdığında abi mi diyeceksin? Açelya: Abimi sormak için durmadan bana yazdığın için fotoğrafı gönderirken senin ismine dokunmuş olmalıyım, kusura bakma. Doruk: Önemli değil. Doruk: O gecelikle gitmeyi düşünmüyorsun değil mi? Açelya: Gecelik değil bu Doruk abi, elbise. Doruk: Abi abi yeter da! Doruk: Nasıl elbise bu? Devamı nerde bunun? Açelya: Bu kadar işte neyini beğenmedin? Doruk: Kumaştan çalmışlar resmen. Bir de para verdin buna. Doruk: Git geri ver devamını yapsınlar öyle versinler. Açelya: Doruk abi, elbise bu kadar. Açelya: Senin beğenip beğenmemen beni alakadar etmez, önemli olan benim beğenmem. Açelya: İyi günler. (Açelya çevrimdışı) Bölüm günleri; Pazartesi-Çarşamba-Cumartesi Sadece bir kitap olduğunu unutmayalım ve ona göre yorum yapalım lütfen. Karakterlere küfür etmeye gerek yok. 28.7.22 Tüm Hakları Saklıdır.

Yaraları vardı insanların; hiç kapanmayan fakat çokça kanayan. Yaraları vardı küçük bedenlerin hiç unutamadığı , büyük bedenlerin ise aldırmadığı. Batırdım hafif çengelli olan ip ile iğneyi ,kendi ellerimle açtığım kesiğe.Kendi ellerinle açtığın yaralara böyle amansızca bir ferle dikiş atmak titremeyen ellerin harcıydı. Senin ellerin silah tutarken bile titremez ömür! Benim ellerim sadece silah tutarken titremez ya zaten. İğne deriden çıktı,ip kesiği kapatmak istedi . Söyleyin ona beyaz iplerin dikişleri , kanlı ellerin izlerini kapatmaya yetmez. İğne yeniden battı . Can yandı; kanarken , iyileşirken en çok da iyileşmek istemeyince. Söyle ona iyileşmek istemeyen yaralar ipleri kuruyken kabuk bağlamaz. Çürüyen ipler dökülse kan kaldığı yerden akmaya devam eder. Son kez söyle , o zaman nedir bu boşuna çırpınış?

!!! +18 Soğukkanlı bir seri katille yolu kesişen bir kız... Üstelik kaderleri ortaktır ve sır perdesi aralanana kadar birlikte olmak zorundadırlar. ❄️ Yeni taşınılan her yerin tuhaf bir sırrı vardır. Fakat Merve ne belaları üzerine çeken, ne de kimsenin gözünü üzerinden alamadığı o kızdı. Masum sayıldığı da söylenemezdi. Aslında başına geleceklerin hiçbiri kendisiyle ilgili değildi. Ama bazen, bazı insanların yaptıklarının bedelini başka birileri öderdi. Kader, onları bu noktada birleştirdi. Hiç kimseye güvenemeyen soğukkanlı bir seri katil ve onunla birlikte olmak zorunda olan bir kız... Zaman ilerledi... Aralarında oluşan bağ inkar edilemeyecek kadar kuvvetliydi. Birlikteyken daha güçlüydüler. Bu yüzden birlikteydiler. 📍İçerisinde şiddet, kan ögeleri bulunmaktadır.

!!! +18 "Geçmişin bana ait," dedi ve kulağıma yaklaşarak fısıldadı. "İstesen de beni unutamazsın." Geçmiş can yakar. Yıllar sonra karşılaştığında bile. Fakat madalyonun iki yüzü vardır. Her şey çok güzel olabilirdi; onu tekrar görmeseydim. Henüz gençliğinin baharındayken, sevdiği adam tarafından acımasızca dünyası başına yıkılan Eylül'ün ölmekten başka hiçbir planı yoktu. Gözünü kapatıp teslim olduğu adam olan Vaha, onu bir başına ve yüzüstü bırakıp gitti. Yaşadıkları anların hepsinin acı bir hatıraya gömüldüğünü dehşetle izledikten sonra ardı ardına darbe aldı. Annesinden, babasından, ağabeyinden... Bir zamanlar deli gibi sevdiği Vaha, tüm hayatını ellerinden çalmıştı. Uykusunda gördüğü dur durak bilmeyen kabuslarla, uyandığında umutsuzluğun beslediği ruhunu huzura kavuşturmaya kararlıydı. Ta ki dünyanın en kibar ve anlayışlı adamı olan Özgür'le tanışana dek... Eylül, uzun yıllarının ardından onu unuttuğunu sanıp yeni hayatının taslağını çizdikten sonra Vaha ile tekrar karşılaşır ve fitilin ucu ateşlenir. Çaresiz, umutsuz ve bir o kadar da yasak aşkın pençesine girmemek için birbirlerini mahvetmek pahasına ikisi de mücadele eder. Eylül'ün doğru sandığı yanlışları tokat gibi yüzüne çarparken, gerçekler onu dipsiz bir kuyuya atar. Fakat yazgının kesin çizgisinden çıkmak ne kadar mümkün olabilirdi ki?