"Fazla vaktinizi almayacağım, direkt konuya gireceğim. Birçok şeyin farkındayım. Bana karşı beslediğiniz duygularınızın da, her görev emrinde dönüşümü beklediğinizin de, her yara aldığımda acı çektiğinizin de hepsinin farkındayım." Gözlerini gözlerimden ayırmadan sıkıntılı bir nefes çekti ciğerlerine. Kelimelerini özenle seçtiği o kadar belliydi ki, söyleyeceği şeyi söylemek aynı zamanda da bunu beni kırmadan yapmak için kendisini frenliyordu. "Kendinize bunu yapmayın. Size defalarca söyledim, benim hayatımda böyle bir şeye yer yok." Birkaç gündür ağlamaktan kuruyan gözlerim son cümlesiyle tekrar dolarken ona belli etmemek için başımı yere eğdim. Zorlamayacaktım, onu sevmem için onun sevgisine ihtiyacım yoktu. Ben onu, onsuz da severdim. "Anladım." dedim fısıltıyla. Eğer yüksek sesle söyleseydim ses tellerimin titrediğini anlardı. Karşısında sevgi dilenen aciz bir kız gibi durmak istemiyordum. Birini sevmek hiçbir zaman acizlik değildi. Zaaftı, her insanın tadamayacağı ama tadanın da binlerce kez şükredeceği bir duyguydu. Yaşamı boyunca bir insan için olup olabilecek en güzel zaaftı sevgi. "Başka bir şey yoksa eğer.. İyi günler." Dolu gözlerimi görmesin, bana acımasın diye başımı kaldıramadım. Yanından geçeceğim sırada kolumu tutan iri kemikli, nasırlı elleri tüm vücudumu ateşe vermiş gibi titretmişti. Sesli yutkunuşunu ve kolumdaki elinin titrediğini hissettim. Baş parmağı kolumun üzerini bilinçsizce okşarken yerde olan gözlerim kolumdaki elini buldu. Bir an için fikrini değiştirdiğini sandım ama o bunu fark ettiği gibi elini hızlıca geri çekti üzerimden. "Vazgeç.." diye mırıldandı acı çeker gibi. Sesi kısık ve pürüzlüydü. "Beni sevme. Ben ruhu olmayan, yaşamayı bilmeyen, acı hissetmeyen bir adamım. Sana acı vermek, bu hayatta isteyeceğim en son şey bile değil." 🔴 (Minimum Aksiyon/Bol Aşk)

Asansörün düğmesine bastım ve beklemeye koyuldum. Geldi. Tam giriyordum ki içeri biri girdi. Boyu upuzundu, esmerdi ,altında siyah kot üstünde ise mavi kot ceket vardı. Ben asansöre girdim 6. Kata bastım ve asansör tuşlarının önünde durdum. Geldi. İçeri girdi. Tam yanımda durdu. Zaten asansör küçüktü başka duracak yer yoktu. Bende asansörün demirliğine tutundum. Sonra tuşa basmak için bana doğru eğildi. Ve 8. Kata bastı. Ben hiç istifimi bozmadan önüme bakıyordum. Sonra göz ucuyla asansörün aynasına baktım. Bana bakarak sırıtıyordu. "Ne var?" dedim. "Asansörün demirliğini tutmak yerine kolumu tutuyorsun."dedi. O an yerine dibine girdim. Bu anıyı hafızamdan silmek istedim ama hiçbir zaman silemiycektim.

Her şey Ali abinin numarasını yanlış kaydetmemle başladı. Nerden bilebilirdim ki ufak bir yanlış tuşlama hatasıyla hayatımın değişeceğine! ---------------------------------------------------- Siz: Ali abi yeni numaram, kaydedersin Ali abi: ben Ali değilim Siz: Ne? Ali abi: Ne, ne? ---------------------------------------------------- Zeki ama bir o kadar deli Güzel ama bir o kadar da öz güvensiz bir eczacı BALIN BEKTAŞ Sert, kaba ve başı dik İstediğini alan ve vatanına bağlı bir Asker BİNBAŞI KARA ÖZÇELİK Aşklarını doya doya dünyada mı yaşayacaklardı yoksa onlarınki de mahşere mi kalacaktı? °°°°°°° DİPNOT: kitapta +18 birkaç bölümde mevuttur ben uyarımı yazdım ona göre okuyun!! 27 𝐴𝑔̆𝑢𝑠𝑡𝑜𝑠 2022 𝑇𝑢̈𝑚 𝑡𝑒𝑙𝑖𝑓 ℎ𝑎𝑘𝑙𝑎𝑟𝚤 𝑔𝑖𝑧𝑙𝑖𝑑𝑖𝑟!

Başak, askerdeki abisine saçma sapan mesajlar atıp eğlendiğini zannederken, telefonun ucundaki kişi gerçekten abisi miydi? Rastgele#1 {28.03.2023} Genç Kurgu#1 {29.03.2023} Kısa Hikaye#1 {31.03.2023} Genç Kız Edebiyatı#1 {04.04.2023} Aşk#2 {05.04.2023} Mizah#1 {08.04.2023} Romantizm#3 {08.04.2023}