Arka Kapak : Işığın Tanrısı Ivae tarafından anıları, kimlikleri ve güçleri ellerinden alınıp sürgün edilmiş üç ilahi varlık; Ay, Güneş ve Yol Yıldızı; Velariana, Ellarian ve İzar. Sona varan başlangıçlarda gök hükmünü verdi. Ivae'nin sesindeki sitem tüm canlıların kulağında yankılandı. "İnsanoğlu zayıf ve güvenilmez olsa da sizin onlarla daha fazla oynamanıza göz yummayacağım!" Çölün acımasız koşullarında yaşam mücadelesi veren bir halk, bulutların üstünde kurdukları şehirlerinden her şeye hükmeden Amarthlılar ve onlar adına savaşan, göklerin hâkimi Pençekanat ve Kurtkanat Binicileri. Yaşamınız boyunca inandığınız ne varsa koca bir aldatmacadan ibaret olduğunu öğrenseniz, tüm yanlışların içinde kendi yolunuzu bulabilir misiniz? Ay Tutulmasında zamanın ötesine taşınmış, yaşamlar boyunca süren ölümsüz bir aşkı; kaybedilmiş gücün geri kazanılmasını ve bir halkın adalet arayışını okuyacaksınız. Cevapların yeni soruları doğurduğu, rotanın hep değiştiği, hızın hiç kesilmediği bir maceraya hazırlanın.

Dilsiz bir kızın kalbi tüm kötülükleri kendisine çekiyordu. Hiçbir kalp bu kadar değerli olmamıştır. Yeşil, Ötanazi Okulu'na sürgün edildiğinde o yıllarda henüz bir çocuktu. Öz babasının onu nasıl bir yere mahkûm ettiğini bile bilmiyordu. Ötanazi Okulu, Amerika Birleşik Devletleri'ne bağlı olan Alaska'da açılmış karanlık bir okuldu. Bildiğiniz tüm o okulları unutun çünkü Ötanazi Okulunda öğretmenler ders vermiyordu. Her biri kendi dalında uzman bilimcilerdi ve oradaki amaçları bir okul dolusu öğrencinin üzerinde deneyler yapmaktı. Öğrenciler ise sıradan öğrenciler değildi çünkü her biri idam cezası almış mahkûmlardı. Okul onları satın alarak kendi deneylerinde kullanan karanlık bir girdaptan farklı değildi. Bir kez içine girince çıkmak mümkün değildi. Yeşil tüm o tehlikeli mahkûmların içinde göğsünde değerli bir kalple yaşamak zorundaydı. Herkes onun kalbini isterken kurtların içine atılmış bir kuzudan farklı değildi. Kalbini isteyenlerden biri de öz babasıydı. Babasının onun kalbi için okula tehlikeli bir suikastçı göndermesiyle, belki de tüm ezberler bozulmaya başlamıştı. Avcı'da her zaman bu kadar acımasız değildi. Özellikle ateşten kızıl saçları olan ve bir katile gülümseyen hasta bir kadını tanıyana kadar. Şimdi karar verme sırası ondaydı. Avını öldürmeli mi, yoksa korumalı mı? Sayfalar üzerinde konuştuğu bu dilsiz kadınla tam olarak ne yapmalıydı? "Kadın kandan korkuyordu, adam ise kan kokuyordu. Şimdi sen söyle; böyle bir durumda kadın özleyebilir mi ölüm kokan bir adamı?" dedim. "Kadın aptaldı adam ise kadına kör. Şimdi sen cevap ver; her şeye, herkese ve özellikle küçük bir kadına kör olan bir adam bekleyebilir mi kadın tarafından özlenmeyi?" diyerek bana cevap verdi.

"Soyun!" "Ne?" Yaşlı adam oturduğu masada kaşlarını çatmıştı ki yanındaki kadın tebessüm ederek bana döndü. "Sadece hırkanı çıkar ve bize sol kolunu göster." Tedirginlik içinde onlara baktığımda uzun bir masada oturan toplam on kişi görmüştüm. Ben kapıya yakın bir yerde duruyordum ve yanımda benimle aynı yaşta olan altı çocuk daha vardı. Sağımdaki kızın sol kolundaki yarasa damgasını gördüğümde sertçe yutkundum. Aynı damgadan benimde kolumda vardı. "Neyi bekliyorsun?" Bu soğuk ses yaşlı adamın sağ tarafında oturan kişiden gelmişti. Başını önündeki dosyadan hiç kaldırmadığı için yüzünü iyi göremiyorum. Hırkamı çıkardığımda benimle aynı hizada duran çocuklar koluma baktı. "Sende Yarasalardan birisin." Yaşlı adamın sesi huzursuz çıkmıştı. "Nasıl damgalandığını hatırlıyor musun?" Yine o adam konuşmuştu ve hâlâ başı önündeki dosyadaydı. İyi hatırlıyordum. "Hayır." Onlara güvenmiyorum. Cevabım ile kalem tutan eli hareketsiz kalmış fakat başını kaldırmamıştı. "Artık bizi neden buraya getirdiğinizi açıklayacak mısınız?" Yanımdaki çocuklardan biri konuşmuştu. Yaşlı adam sıkıntıyla bir nefes alarak bizlere baktı. "Aslında hepiniz aynı çocuk yurdunda bir zamanlar kaldınız. Peşinde olduğumuz biri var ve o yurttaki otuz çocuğu damgaladı. Şimdi yeniden ortaya çıktı ve Yarasaları bulup hepsini öldürüyor." Sanırım Yarasalar biz oluyorduk. "Bizimle işbirliği yapmak zorundasınız, tabii yaşamak istiyorsanız?" Masadakilere döndü. "Herkes kendi eğiteceği çocuğu seçsin. Unutmayın seçeceğiniz çaylaktan siz sorumlusunuz." Burada neler olduğunu anlamıyorum. Masadakiler bizi incelerken o başını hiç kaldırmayan adamın sesini duydum. "Gözlüklü kızı ben eğiteceğim." Burada gözlük takan sadece bendim.

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

Gerilen çenesi ve hızlı hızlı aldığı nefeslerle tenimi keşfe çıkıp belime indiğinde kısa bir süre duraksadı "Beni uyuşturduğun halde sana her geçen gün biraz daha ihtiyaç duymam akıl kârı değil." Çekemediğim nefeslere bir de boğazımda takılıp kalan yumrular eklenmiş, az önce kurduğu cümleler beynimin içerisinde doğru teraziyi bulmak ister gibi etrafa saçıldığındaysa göğüs uçlarımda hissettiğim karıncalanma ile dudaklarımdan dökülen inlemeye lanet okudum. Alnından dökülen küçücük sıcak ter damlacıklarından bir tanesi yönünü çıplak göğsüme doğrultunca, dudağında kendine yer bulan gülümsemeyle beraber kısa bir nefes aldı ve dişleri arasından sızan hırıltılarlada birkaç küfür savurdu. Göğsüme damlayan mürekkebi dili ile yoka indirip derin bir nefes aldığında boğuk kelimeleri bir bir akıttı "Bir kez daha beni kendinle tehdit etmeye kalkarsan yaşayacaklarını hayal gücünün sınırlarına bırakıyorum. Daha öncede dediğim gibi izle ve gör" ARAL ERGE bu ismi hafızanıza iyi kazıyın çünkü çok duyacaksınız... (Nott= Fazlası ile +18 sahne bulunduruyor!) Instagram: aynur7_a

Mardin'e ailesini görmeye gelen Almira hiç beklemediği bir olayla karşı karşıya kalır. Kardeşi kız kaçırmıştır. Ve üstüne evlendiği adam 2 yıl önce onu aldatan sevgilisidir. Daha kötüsü kuma gidiyordur. Konaktan kaçmayı plandığı sırada gizemli bir olay yaşar. Ve olayı çözmek için konakta kalır. Fakat öğreneceği şeyler onu derinden sarsacaktır. Neden mi? Geçmişi yalandan ibarettir! Hayatı yalanlardan ibarettir! Etrafındaki herkes ona yalan söylemiştir! Tam enkaza döndüğü sırada biri gelecek. Ares Sancak! Bu kişi yıkık şehrinin ortasına lunapark inşa edecek! Hadi gelin gerçekleri öğrenelim! Ve Almira ve Ares'in inşa edilen lunaparktaki mutluluklarına şahit olalım! ♧♧♧♧♧♧ Berdel #1 2020.12.28 Dost kazığı #1 2020.08.14 Güçlüyüm #1 2020.05.29 Kurtuluş #1 2021.01.02 Arat #1 2021.01.05 Almira #1 2021.01.06 Genel kurgu #1 2021.02.27 Belçim #1 2021.02.27 Aşk #1 2021.09.19 Seçim #1 2021.09.19

#MCSFREELY 2017 Kitap Ödülleri Yarışması, Altın Nokta Kazananı "Savaşa hazır olun," dedi kadın. "Sadece öldürmeye değil, ölmeye gidiyoruz." Ölenlerden olabilirsin. Ölmeye hazır mısın? Bu kitabı okumak bir hata olabilir. Yeni bir hataya var mısın?

Bilinmeyen Numara: Sen benim sesime, kelimelerime sağırsın Uraz Barın Arkan Bilinmeyen Numara: Bakıyorsun ama görmüyorsun notalarımı Bilinmeyen Numara: Kulaklarına dolsa da duymuyorsun şarkılarımı Bilinmeyen Numara : Ama öyle bir gün gelecek ki, benden başka hiçbir melodiyi duymaz olacaksın, Bilinmeyen Numara: O Zümrüt yeşili gözlerin benden başkasını görmeyecek, kapımda köpek olacaksın. Bilinmeyen Numara: Dudaklarıma kapanmak için kıvrandığın her an o halinden zevk alacağım. Bilinmeyen Numara: O laflarını sana teker teker yedireceğim sana, Bilinmeyen Numara: Bana deli gibi aşık olacaksın. (Uyarı: Küfür, argo, cinsellik gibi +18 ögeler barındıracaktır) ➿➿➿ #1 gençkurgu - 07/01/22 #1 şehvet - 07/01/22 #3 gizem - 10/01/22 #2 bilinmeyen - 12/01/22 #1 text - 13/01/22 #1 bilinmeyen - 13/01/22 #3 aşık - 15/01/22 #1 küfür - 26/04/22 #1 bilinmeyennumara - 30/04/22 #1 sevgi - 11/05/22 #1 platonik - 14/05/22 #1 mesaj - 22/05/22 #3 anonim 30/09/2

O insanın tenini ürpertecek kadar güzel. Tenine işleyen karanlığa rağmen. O ölümcül derecede soğukkanlı. Çimen yeşili gözlerinin derinliklerinde, karanlık bir kuyuya attığı acı dolu bir geçmişi var. Onun bir kalbi yok. O bir kimsesiz. O bir yabancı. O bir katil. O... Ediz Çağıran. Ve pençesine aldığı kurbanına aşık olmak üzere.