Ben Almenda hayatım da ki tek varlığım Karlos adını verdiğim köpeğim. Bir üniversite de anotomi bilim dalı ile ilgilenmek de yim. Düzensinz olarak yağmaya başlayan asit yağmurların dan dolayı insanlar birer birer ölmeye başladı. Hayvanlar bu asit yağmurun dan etkilenmedi. Bunun üzerine hayvanlar üzerin de deneyler yaparak bağışıklık sistemini geliştirmeye çalıştım. Sesiz ve gizemli dünya artık Almenda,karlos ve hayvanlara kalmış dır. İnsanlığı getirmeye kararlıyım son kod olarak köpeğim Karlos'u kullanacak kadar. Peki Almenda insanlığı tekrar getirmeye kararlıysa?

Hayat bazen kimine acımasız davranır. bazen umutlarını, hayallerini yıkar. bazen de hiç beklemediği anda mutluluğa boğar. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Asude 24 yaşında hayalleri, umudu olan genç bir kız bir gün başına çok kötü bir olay gelir ve bu olay yüzünden hayata küser. Eski sevinci, neşesi kalmaz. Kerem 26 yaşında babasının şirketinin başında çalışmaktadır. çok dakik, disiplinli titiz bir adamdır. ve küçük kız kardeşi Naz'ı canından çok sevmektedir. Naz 20 yaşında bir üniversite öğrencisidir. içine kapanık asosyal bir kızdır. Bir gün Naz bilinmeyen biri tarafından cinayete kurban gider. bu olaya yalnızca bir kişi tanık olmuştur. bu kişi de Asude' dir. >>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>> Bu cinayet sayesinde Asude ve Kerem'in yolları kesişirse birbirlerinin yaralarına merhem olabilecekler mi?

İntikam için yola çıkan genç kız, bilinmezliğin serin ve derin sularında çırpınırken karşısına çıkıcak kötülükleri ve ihanetleri o zamanlar hayal bile edemezdi. Sevdiği herkes bir yalancı, bildiği her şey yanlış ve güvendiği herkes onu ,sırtından bıçaklamak için bekleyen hainlerdi. Okyunus'un, boğuluşunu okumaya var mısınız?

Gezegenimden dünyaya mahkum olarak gönderildim , belli kurallar çerçevesinde yaşıyorum . Elimden güçlerim alındı lakin kafa içi özümü almak akıllarına gelmedi . Kafa içi özüm sayesinde Zitvonyadaki arkadaşlarımı görebiliyorum ama ne yazık ki onlar beni görmüyor. Çünkü Dünya gezegeni , iletişime geçebilmek için yeterli enerjiyi bana sağlayamıyor. Arasında kaybolduğum insanlardan biri gibi davranmak zorundayım. Eğer içimde kalan son güç kalıntılarını Dünyada kullanma yanılgısına düşersem beni fark ederler ve Itnecik(Zitvonya kralı) gökden iblisleriyle birlikte inip boğazımı hançeriyle parçalar. Sonra da iblislerinin beni parçaları ayırıp afiyetle yemesini izler. Günlüğüme hoş geldiniz . Yakalanmamak adına neler yaptığımı ve gizli gizli büyü kullanıp hem Zitvonya'dan hem de Dünya'dan nasıl alemler arası seyahat ettiğimi merak ediyorsanız kitabima acilen bekliyorum. Okura not: Kafa içi özüm sizin hiç duymadığınız ve görmediğiniz alemlerdeki varlıkları algılayabiliyor. (düşmanlarım sandığınızdan fazla)

YA SANKI SİZ ÇOK ŞEYSINIZ ...

Nüket Kozcu, kendi halinde üvey annesinin yaptıklarından hoşnutsuz bir üniversite öğrencisidir. Bir gece bara gider ve tanımadığı bir adamla beraber olur. Ah, yanlış oldu; adamı çok iyi tanıyordur fakat sarhoşluğundan kim olduğunu anlamamıştır. Yakın arkadaşının abisi olduğunu farkettiğindeyse çoktan olayların akışına istemeden de olsa sürüklenmiştir. Nüket Kozcu bu geceyi aklından çıkarmayı planlarken, planları Savaş Akduman'ın planlarına toslar. Savaş Akduman, o gecenin etkisinden kurtulamaz ve Nüket'i beklenmedik bir şekilde kendi dünyasına davet eder. Nüket tarafından aldığı olumsuz yanıtlar ise Savaş'ı durdurmaya yetmeyecektir. Savaş için her şey 'Şehvetten' ibarettir, Nüket ise 'Aşk' istemektedir. Ya şehvet kazanacaktı, ya da aşk. Arası yok! "Sen satranç oyuncusu gibisin Savaş, hedefi değil hedefe giden yolu seviyorsun." (Nüket Kozcu) "Sen etrafına at gözlüğüyle bakarken birinin de çüş demesi bir zahmet zoruna gitmesin, güzelim." (Savaş Akduman) NÜKET KOZCU & SAVAŞ AKDUMAN ??? İlk Yayınlanma Tarihi | 10.Ekim.16 / Pzrt Saat | 23:00 Kitabın Türü | Yetişkin Genç Kurgu Yazan | Elisya Royal

Nefesi kesildi. Kalp atışları hızlandı. En kötüsü ise; yine kasıklarında tatlı bir sızı dolandı. Bu adam farklıydı. Bu adamın zümrüt yeşillerinin siyaha çalacak kadar koyulaşması bile muazzamdı. Bu adam tehlikeliydi. Ama bu adam arzuydu. Bu adam kırmızıydı.

Ellerimi göğüslerimin üzerine kapamak, bacaklarımı birbirine geçercesine bastırmak ve kendimi tüm bunlardan sakınmak istiyordum. En çokta ondan... Bir tür bela gibiydi, vebaldi sanki. "Lütfen, lütfen beni rahat bırak." Beni yönetme düşüncesi bile korkunçken az sonra bunu yapmaya başlayacaktı. Belki de çoktan yapıyordu. Göğüslerimin üzerindeki ellerimi bileklerimden yakalayarak sertçe kafamın iki yanından yatağa yapıştırdı. Nefeslerim hızlanırken beyaz tenim gecenin ışığında parıldadı. Bileklerindeki baskısı azalırken ellerini yavaşça çekti. Gözlerindeki tehdit, gözlerindeki korkuyla yakın temastaydı. "Şimdi, ben seni rahat bırakacağım. Sense ellerini benim koyduğum yerden çekmeyeceksin." O itaat etmemi istiyor, oyunbozan... Bacaklarım birbirine yapışmış müsade etmezken, cezamdan korkuyorum. İtaatsizliğin bedelinin korkuttuğu kadar teslim olmanın ağırlığını kaldıramıyorum. Ellerim henüz aynı konumda. fakat az sonrasını kimse tahmin edemeyecekti. *** "Derler ki; bir kargayla göz göze gelirseniz, laneti ömür boyu üzerinizde olur." ***

Uyarı: Bu kitap 18 yaşından büyük okuyucular için uygundur. *** Onun kafasına sıkacaktım. Bitecekti her şey. Sonrasında kimsenin beni öldürmeyeceğini de söylemişti. Onu öldürmemek için hiçbir nedenim yoktu. Öyle sandım... Öyleymiş gibi yapmaya çalıştım. Sonra birden ona "Beni seviyor musun?" diye sordum. Dudaklarımdan kopan soru başta onu şaşırttı, dağılan şaşkınlığının akabinde sıkıntıyla iç çekti. "Zorlaştırma Tutku. Buna vereceğim cevap işini kolaylaştırmayacak." Silahı avucum içinde sıkarken taviz göstermedim. Tekrar sordum. "Reha, beni seviyor musun?" Birkaç saniye sessizce gözlerime baktı. Orada ne aradı ne buldu bilmiyorum. Ölümü kabullendiği gibi bu sorunun cevabını da kabullendi. "Evet." Ateş ettim. Evet der demez, namludan çıkan mermi onu buldu. Omzuna aldığı yarayla yalpalanarak geriledi. Bembeyaz kesilen parmak boğumlarım, siyah demirle tezattı. Bir zamanlar bende böyle şeylerle tezat düşecek bir kadındım. Susmadım, silahımı da indirmedim. Yine sordum. "Beni seviyor musun?" Aldığı derin nefesin ardından bağırdı. "Evet!" sesi gürleyen gök gibiydi, kulaklarımda yankılanırken beni korkutuyordu. Nefes nefese kanayan yarasına bakarken sakinleşebilmem imkansızdı. Bu defa silahın hedefini bilerek ıskalayıp yeniden ateş ettim çünkü ona ateş etseydim, ölümcül bir yara alacaktı. Amacım neydi? Silah zoruyla ona beni sevmediğini söylettirmek mi? Ne kadar dayanabileceğini ölçmek? Beni sevdiğinden mi öldüremiyordum onu? Hâlâ neyi bekliyordum kafasına bir kurşun sıkmak için? Reha'nın yüzündeki ifade sabrının taşmak üzere olduğunu sinyallerini veriyordu. "Eğer beni öldürmeyeceksen indir o silahı!" 🖤🗝️ Karanlığın Aç Çocukları Serisi; Akılbaz (1.kitap) ve Canbaz (2.kitap) olmak üzere iki kitaplık bir seri ve bütün bölümleri burada tamamlandı.

Jeon Jungkook matematik dersinde sıkıldığı için Park Jimin'e mesaj atar ve Sex'de neyi tercih ederdin oyununu oynamaya başlarlar 221120 ✔️ '''' Twitter au çeviri izni alınmıştır Jiminandjjk