Odanın zemininde uyanık kalırsın Kapının altından gölgeler görüyorsun Kafanda dönüp duran aynı his Babacığın tekrar şehirden ayrılırken Ve tekrar ve tekrar..

"Hiç seni sevebileceğimi düşündün mü?" Sehun alayla sordu. "Ben... Düşündüm." Sehun yan ağız sırıtıp, kolunu Luhan'dan kurtardı.

Kulaklarımda fısıltısı yankılandı ve geride derin bir uğultu bıraktı. Kalp atışlarımı düğümlenmiş boğazımın tam ortasında hissettim. Konuşamıyordum. Hareket edemiyorum. Kapalı olan kirpiklerinin altından bile gözlerinin hangi renge büründüğünü biliyordum. Aynı anda hem mutlu oldum, hem de kemiklerimin iliklerime kadar sızladığını hissettim. "Ben ne yapıyorum ki?" "Gözlerimin içine bakıyorsun." Cümlesiyle beraber gözlerini açtı, gözlerime kenetlendi. Ruhumun ve bedenimin elinde beyaz bayraklarla teslim olduğunu gördüm. O benim gözlerime bakıyordu fakat ruhumu görüyordu...