11 Eylül 2021. Zeynep ve Kerem'in zamanla kırmızıya bürünen masmavi hikayesi... Nazenin ve İstanbul Serserisi'nin yolları kesiştikten sonra hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı, olmasına izin vermeyeceklerdi. Soğuk bir kış akşamı, yıllar boyu babasından uzakta, annesiyle beraber mutlu bir hayat süren Zeynep'in hayatının tam ortasına, başına büyük belalar açacak bir bomba düştü. Babası yüzünden hayatı bir kez daha mahvolmaya yüz tutmuş Zeynep ve göründüğünden çok daha fazlası olan Kerem, daha birbirlerini gördükleri ilk anda anladılar; aşkın ve nefretin bir arada olabileceğini. Ama bir şeyi unuttular; onların kaderi bir yazılmıştı. Eski komiser olan Kadir Karağlı, çocuklarına daha iyi bir hayat verebilmek adına zamanla karanlık yolu seçmiş bir adamdı. Mesleğiyle beraber çocukluk arkadaşı Şahin Yılmaz'la beraber bütün hayatını geride bırakmıştı. Derdi, çocuklarına temiz bir isim bırakmak değil, şehre hükmetmekti. Kafasına koydu ve başardı. En yakın dostu Serhan Bozkurt ile şehrin altını üstüne getirdi. Ama oğlunun, çocukluk arkadaşının kurşununa kurban gitmesini engelleyemedi. Şahin Yılmaz ise mesleğine aşık bir adamdı. Şehri temizlemeye öyle büyük bir yemin etmişti ki ailesini bile geride bırakacak kadar cesurdu, belki de korkak. Hiç aklında yokken, çocukluk arkadaşı ile yaptığı konuşmanın ardından İzmir'e gitmeye karar verdi ama yalnız değildi. Artık herkesin İstanbul Serserisi diye bahsettikleri çocuğu yanına alacak, ailesine kadar sokacaktı. Ama o çocuğun başına neler açacağını, kendine yöneltilmiş bir tabanca olacağını ve saatli bir bomba gibi günün birinde her şeyi yakıp yıkacağını, alevler arasında kalacağını tahmin edemezdi. İlk günden belliydi. Kerem, Zeynep'e ve ailesini hem iyileştirecekti hem de büyük kayıplar vermelerine neden olacaktı.

Kara sevdaya düşmüş iki kalp.. Kara sevdam.. Seni ilk gördüğümde biliyordum beni kalbimden vuracağını. Paramparça edeceğini.. Adım gibi biliyordum senden başkasını gözümün görmeyeceğini. Sevdiğim.. Beni öldürsen de vazgeçemiyorum senden. Seni sevmek bir hastalık gibi. Her bir zerremde seni hissediyorum. Her nefesimde senin kokunu duyuyorum. Kalbimden söküp atamıyorum seni. Sevdiğim.. Beni affet, seni unutamıyorum. Çok denedim. Gözünü bile kırpmadan beni tam kalbimden vurduğunda bile vazgeçemedim. Ben aşkı sende buldum, senle doğdum, senle öleceğim. İnkar etme, sen de sevdin beni bir zamanlar. Sana söylediğim yalanlara rağmen sevdin. Aşkım kalbimden dolup taşıyor, sığmıyor içime. İkimiz hakkında, geleceğimiz hakkında çok güzel hayallerim vardı. Meğer hepsi birer hayal olarak kalacakmış.. Oysa ne kadar güzeldi adımı ilk kez söylediğin o an. Nereden bilebilirdim ki bunun bir kara sevdaya dönüşeceğini..

Bir ZeyKer hikayesi... ~Yüzünüzü güneşe çevirirseniz, gölgelerin karanlığını göremezsiniz.~ Akademiyi birincilikle bitirip hayatını mesleğe adamış genç bir kadın.. Hayatı boyunca yaşadığı, gördüğü, deneyimlediği şeyler ona kendi ayaklarının üzerinde dimdik durmayı öğretmiştir. Her şey yolunda giderken bir gün nişanlısını gözleri önünde öldürürler, bundan sonra her sabah gözlerini tek bir şey için açacaktır. İntikam.. Bu yolda önüne kim çıktıysa onu durduramaz, kim engellemeye çalıştıysa yıkıp geçer. Tek biri hariç.. Tüm planları sorunsuz bir şekilde işlerken, intikamını almaya çok yakınken bir şeyi hesaba hiç katmamıştır. Aşk.. Aşka inanmayan bir kadın bir anda darmadağın olur. Etrafındaki istisnasız herkese karşı bir güven problemi yaşarken o adamı ilk görüşünde büyük bir güven duygusu oluşur içinde. Ona güvenir çünkü artık ayağı takıldığında tutunacağı, yalnız hissettiğinde başını omzuna yaslayabileceği, yorulduğunda sırtını dayayacağı birine ihtiyacı vardır. Zamanla dünyaya kafa tutan, dünyayla başa çıkabilen ama kalbiyle baş edemeyen bir kadına dönüşür. Her seferinde inkar etse de ateş bacayı sarmıştır. Her şeyin farkına vardığında ise artık aşkı için yapamayacağı hiçbir şey yoktur. Siyah ve beyazın birbiri içinde kayboluşu.. Gidenin ardından yaşamanın ağır geldiği bir hikaye.. TWİTTER HESABI: @gunesnkaranligi

Ne güzel şeydi çocuk olmak... Tozlu yollarda koşmak, oyunlar kurmak, gülmek en saf halinle. Ne güzeldi kirlenen eller, en temiz halimizde. Ne özeldi yaşanan her an, farkında olmadan. Çocukluk hayalleri, kurulan arkadaşlıklar.. Aşık olmak belki de, ne anlamını ne hissiyatını bilmeden. Hayatımın en zor yılları sanardım çocukluğumu.. Şimdi ise hayat çok daha acımasız. Bir oyuncağım bile yoktu mesela. Bir oyuncakçı dükkanı vardı, her sabah daha açılmadan gider yeni bir oyuncak gelmiş mi diye merakla beklerdim. Bir gün pembe renkte çok güzel bir uçurtma geldi dükkana. Sonra bir çocuk gelip annesine yalvara yakara aldırdı o uçurtmayı. Bense arkasından bakakaldım öylece. Çünkü benim şımarmaya, istediğim olmayınca ağlamaya hakkım yoktu. Çünkü benim şımarabileceğim bir ailem yoktu... Sonra bir çocuk çıktı karşıma. Benden sadece birkaç yaş büyüktü ama kocaman bir kalbi vardı.. Ne mi oldu? O çocuk benim ailem oldu... "Son bir masal anlatayım mı sana? Bir varmış, bir yokmuş.. Zamanın birinde küçük bir süper kahraman varmış. İnsanlara yardım eder, kimsenin başına kötü bir şey gelmesine izin vermezmiş. Hiç dostu yokmuş ama. Yapayalnızmış koca dünyada. Bir gün başı derde giren bir peri kızı görmüş. Hemen gidip kurtarmış onu. Bir daha asla zarar görmesine izin vermemiş. Kızın upuzun kıvırcık saçları varmış. Saçlarıyla oynamayı çok severmiş. Aşk nedir bilmezmiş önceden, kızı tanıdıkça öğrenmiş. Çok sevmişler birbirlerini. Sonra.." "Sonra?" "Gökten üç elma düşmemiş ve bu masal burada bitmemiş.."

"Dolunayın aydınlattığı, soğuk bir gecede, özgürce esen rüzgarın, yüzünüze çarptığı anda verdiği huzur paha biçilemezdir." Hayatta en çok sevilmeyi isteriz. Sevdiğimiz tarafından sevilmeyi.. Sevildiğimizi hissedersek dünyanın en mutlu insanı oluveririz bir anda. Biri bizi birazcık sevse kedi gibi sırnaşırız. Tüm dertlerimizi unutur, toz pembe hayaller kurmaya başlarız. Ancak hiçbir zaman hayallerimiz kadar toz pembe değildir hayat. Ve bu sevgi; dünyadaki en acı veren duyguya dönüşüverir aniden. Şimdi en soğuk gecede, alev alev yanıyor kalbim. Yüreğimdeki yangını, esip de söndürecek en ufak bir rüzgar yok. En tepede asılı olan, karanlığı aydınlatmaya çalışan dolunay haricinde yapayalnızım. Ama o bile yetmiyor artık karanlık dünyamı aydınlatmaya. İçimi kahreden duygulara tutsak gibi hissediyorum kendimi. Tek isteğim özgür olmak fakat alamıyorum "o"ndan kendimi. Üşüyorum, çünkü tutmuyor ellerimi, ısıtmıyor beni. Aklımdan hiç çıkmayan, hep orada var olan adam yanımda yok. Meğer, Sevilmemek; içini en çok acıtan şeymiş. Sevilmediğini hissetmek; daha kötüymüş. Çaresizlik; ise en beteriymiş...

"Bazı vedalarda hoşçakal bile denilemez. Bazı vedalar vardır, hiçbir zaman veda edilemeyen.." Birbirlerine küçükken deliler gibi aşık olan Zeynep ve Kerem ileride evlenmek zorunda kalırsa ne olur sizce? ~~ Çok küçük yaşlarda ayrılmak zorunda kalan fakat kaderin yeniden birleştirdiği iki genç.. O küçüklük aşkından geriye kalan; mesafelere rağmen umudunu asla yitirmeyen, sinirli, hırçın, kendinden ve o küçük kızdan nefret eden bir adam.. ~~ Cem Adrian güzel özetlemiş: "Her vedanın ardında bir bekleyeni vardır." Ben seni bekliyorum. Yıllar geçsede ilk günkü gibi bekliyorum. Ama gelme.. Gelmeni istemiyorum. Zaafımdın sen benim. Şimdi ise sadece nefretim.. Eğer iki insan cidden birbiri için yaratılmışsa zamanın ve mesafelerin zerre kadar önemi yoktur. Masal gibi başlayan bir aşk hikayesi... https://www.wattpad.com/story/60936096-eyl%C3%BCl-ak%C5%9Fam%C4%B1

Bir ZeyKer hikayesi... //11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021\\ « 99 BÖLÜM » 17 yaşındayken hiç beklemediği bir anda, beklemediği biri tarafından ihanete uğrayan, hayatla ilgili tüm bağları kopmuş genç bir kadının, hatırlanmak istemesi ve bunun sonucunda dokunduğu her kalpte bir iz bırakma telaşı. Bir iz bırakmak hayatta; kalıcı olabilmek adına... "Bu kadını yaratmak için çok uğraşmadın mı? Hande.. Hakikate ulaşmak için en fazla ne yaptın? Ne yapabilirsin? Unutma.. Nefretini taze tut. Her adımında hatırla öfkeni. Sakın unutmana izin verme. Yapma, hiçbir şey geçmiş değil. Dün gibi hâlâ, sırtında hissettiğin o acı. Sevdiklerini kaybetmenin ne demek olduğunu en iyi sen biliyorsun. Sen kimsin? Düşmanın kim? Bunun farkına var, yeniden başla.Yapma.. Sen bu değilsin. Sen yitip giden o genç kız değilsin, onu geride bırakmak zorundasın. Saçmalık bu. İnsan katiline aşık olur mu?" 11 Nisan 2020 - 11 Nisan 2021 TAMAMLANDI.

"Sevdiğin kişiyle seni seven kişi asla aynı insan değildir." İki adam arasında kalan hasta bir kadın.. Bir tarafta 4 yıllık sevgilisi olan, çok sevdiği, belki de sevdiği kadar onu sevmeyen, umursamaz, hastalığını öğrenince kadını bırakıp giden bir adam. Bir tarafta henüz yeni tanıştığı, onu canından çok seven, onu korumaya çalışan, değer veren, her koşulda yanında olan bir adam. Siz kimi seçerdiniz? Sevdiğinizi mi, sizi seveni mi?

Tüm muhteşem hikayeler iki şekilde başlar; ya bir insan yolculuğa çıkar ya şehre bir yabancı gelir... "Ben hayallerimin peşinden gittim, yine olsa yine giderim." Koşullar her ne olursa olsun hayallerinden asla vazgeçmeyen, çocukluğundan beri kendini sahnede şarkı söylerken hayal eden, gerçek aşkı tatmak isteyen bir kadın, Sevmeyi bilen ancak sevilmeyi hiç tatmayan, tek hayali aşkının karşılıksız olmaması olan yalnız bir adam. Ve tutkulu bir aşk hikayesi... Maral ve Savaş'ın hikayesi, Maral'ın Boztepe Koleji'ne gelmesiyle başlıyor. Küçük yaşlarda ailesi tarafından başka bir aileye ücret karşılığında verilen Maral, Amerika'da üvey ailesiyle bambaşka bir hayata gözlerini açtı. Adeta prensesler gibi yaşarken günün birinde Türkiye'ye, öz ailesinin yaşadığı kasabaya gitmeye karar verdi. Başlarda kısa bir ziyaret gibi gözükse de bir daha Amerika'ya dönmesi pek de mümkün olmayacaktı. Belki de müzik alanında tam da kariyer yapacağı zaman Türkiye'ye yaptığı kesin dönüşle beraber kurduğu hayaller sadece bir hayal olarak kaldı. Boztepe Koleji'ne kaydını yaptırdığında hayatına giren Savaş ile yaşadığı maceralara, yaşadıkları sıcacık aşka şahit olmaya hazır mısınız?

HER EYLÜL YENİ BİR BAŞLANGIÇ... Birine aşık olmak güzel.. Ya birinde "aşk" olmak? Sahi.. Aşk nedir sevgili? Aşk ölümdür. Aşk her saniye yavaş yavaş ölmektir. Gözünü bile kırpmadan gireceğin bir savaştır AŞK... kadın çok sevdalandı. adam da sevdi, belki. lâkin bilirsiniz, okyanus ile göl hiçbir zaman denk değildir. kadının tükenişi bu yüzden. Kadın ciğerlerine kadar mahvoldu, adamın saçının kılına zarar gelmesin diye. O gün ağlıyordu adam, sesi titredi. Kadının içi acıdı. Ama affedemedi canından çok sevdiği adamı. Tükendi kadın.. Yine de sessizce sevmeye devam etti adamı. "Sen de benim en sevdiğim şiirsin. Sen başlı başına bir şiirsin Zeynep.. Gözlerin, bakışların.. Saçların. Kirpiklerinin her bir tanesine ayrı ayrı şiir yazmak isterdim." "Yerde taşların arasından çıkan papatyaya baktı genç adam. Daha sonra tekrar çevirdi gözlerini.Hiçbir zaman umursamamıştı o papatyayı. Gözünün önündeki güzelliği görmezden gelmişti, oraya her gittiğinde. O sırada dank etti. Gülümsedi. O papatyayı tutup kopardı yerinden. Ona baktı. Onu sevdi.Ama bilmiyordu ki o papatyayı kopardığında bir daha asla eskisi gibi olmayacağını, onun büyüyemeyeceğini, solup, kararıp öleceğini.. Adamın bunlardan haberi yoktu. Daha sonra o papatyayı sevdiği kadına benzetti. O'nuda umursamamıştı. O'nu sevmeye çalışırken, o'nu öldürdüğünü hatırladı." Yapayalnız, hırçın, kendinden başka kimseyi sevmeyen bir adam.. Sevmeyi ve sevilmeyi bekleyen, sevdiği insana kalbinin kapılarını sonuna kadar açmaya hazır, güçlü bir kadın.. Aşkından yanıp kül olduğu halde kadını görmeyen bir adam.. "İntikam senin gözünü kör etmiş."