053*; İkinci sınıftayken yanlışlıkla bana top attın ve benim yanlış bir yerime geldi 053*; Özür dilemeye geldiğinde çocuğum olmayacak dediğimde ben yardım ederim söz veriyorum dedin Pamira & Kartal ↬100421

Diğer insanlar tarafından hissedilmeyen artçı depremlerin açtığı kapılardan geçen insanlar. Ve birbirlerinde habersizlerdir yaşadıkları boyutlarda. Çünkü herkes düşünüyor ki dünya bir tane. Halbuki onunki bir çok tane. ∞ Nereye gittiğini bilmeyen bir kız bir gece uyumak için gözlerini kapattıktan sonra hiç bilmediği daha önce görmemiş olduğu bir evren uyanacak. Hayat onun için çok daha karmaşık ve anlamsız olmalı. Etrafındaki insanlar onu tanıyıp paralel evreninde yaşamasına alışkınken o başka bir varyasyonun olabileceğini düşünemez bile. Üstelik bu onun için imkânsızdan öte bir olaydır. Paralel evren teoremleri bile ilgisi çekmemiş ki hiç bugüne kadar. Hem zaten kimsenin de çekmez. Şşş! Bu bir sır. Çünkü benim ilgimi çekiyor. Ve evet bu yüzden bir rehabilitasyon merkezinde tedavi görüyorsun. ∞ Çünkü insanlar doğar... Büyümez... Belki büyümez. İnsan doğar ve ölür. Zamansız ve amansız. Engel olunamayacak bir şekilde. Belki daha beşinde belki elli beşinde. Herkesin ellerinin üzerindeki damarlarını eskitecek kadar çok zamanı olmuyordu. Kimisinin mezarının boyundan bile kısa geliyordu. Onun içinde bu vardı. Belki zamanı hiç yoktu ama ölmek için doğmuş olduğunun bilincindeydi. Bundan korkmuyordu çünkü ölmek için yeterince zamanı vardı.

-Tamamlandı- "Sadece dün!" dedi ve durdu. Kelimeler şuan onun için darağacında sallanan bir ipe diziliyordu. Birazdan dudaklarından dökülen kelimeler ile ip iyice kıvama gelecek ve boğazını sıkacaktı. "Evet sadece dün aldığım bir haberde adı sanı duyulmayan bir istihbaratçı ifşa olmuş Yüzbaşı! Nasıl ölmüş bilmiyoruz bile. Gülşah bugün ölse, yarın kahraman olur, yiğit olur, Şerife bacının torunu olur, rütbesinin eş değeri olan Kara Fatma'nın kızı sayılır!.." "Ama bak o isimsiz kahramana? Kimse bilmez, kimse işitmez, televizyonda bir dakikalık haberi bile geçmez! Biz bu devlet için ne canlar veriyoruz, Tuğrul. Sen de onca askerini sırtında taşıdın..." Dediği an ayağa kalktı. Tuğrul da onu takip ederek yerinden kalktığında iki eli yanlarında put gibi duruyordu. Eksik hissettiği sözünü tamamladı, Yarbay. "... gerekirse, Gülşah'ı da taşıyacaksın!" *** UYARI; Küfür, şiddet ve cinsel içerik barındırmaktadır. Okumak istemeyenlere duyurulur. Kapak Tasarımı: @rumiys ♥️♥️ Başlama Tarihi: 03 Temmuz 2020 Bitiş Tarihi: 29 Haziran 2022

Çocuk yaşta, birbirinden farklı hikayeleri olan bir çeteyle yolu kesişen Hamza ve onların içerisinde geçirdiği arayış dolu yıllar... Dünyasına giren yeni hayatlarla takip edeceği bir ışık buldu. Öte yandan Hukuk okuyan Gül Seda ailesinin içinde bulunduğu durumu çözmeye çalışırken pek çok sırrın perdesi aralanıyor. Hamza ve ekibini ne gibi sıkıntılar bekliyor? Gül Seda çıktığı bu yolda nelerle karşılaşacak? Kayıp aile, kardeş ve duygular sahiplerine kavuşacak mı? Ne bir dakika öncemize gücümüz yeter ne bir dakika sonramıza. Vakitsiz gelen insanlar ansızın ortaya çıkan duygular. Sonsuz ihtimaller çerçevesinde toplanmış gerçekler... Eski dönemlerde yetim çocuklarına Yalgız derlermiş, yalnızlığı simgeleyen anlamında. Yıldız sözcüğüyle birleşmiş yalnızlık göklerde gece vakti gözlerimizi kamaştıran yıldızlar, kalabalıklar içinde tek başınadır fark ettiyseniz. Hepimiz birer Yalgız mıyız yoksa? Bu hikayenin konu, karakter ve içeriği tamamen bana aittir. Çalınma vb. herhangi bir durumda gerekli işlemler yapılacaktır.

Bordo Bereli cesur bir askerin ve başarılı bir doktorun hikâyesi... ''Halide sana deli gibi aşık!'' En yakın arkadaşım, sevdiğim adama sırrımızı söylerken, duvarın dibinde gizlice onları izliyordum. Tüm bedenim heyecan ve korkuyla titriyordu, Ali Deniz'in insanın içini üşüten sesini duyduğumda kalbim buz tutmuştu. "Şimdi git o arkadaşına söyle! Bin tane kalbim olsa birini bile ona vermem!"

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.

Mizah #1 05.08.2017 Yeni gelen kutuları depodan sürükleyerek getirdi genç kız. Uzun gür saçlarını bileğindeki lastik toka ile bağladı. Kitapları yerleştirmek üzere açtı kutuyu. Eline aldığı kitaba soğuk bakışlarını gönderdi. "800-900 sayfalık kitapları okumaya üşenmiyorlar mı acaba?" diye geçirdi içinden. Kitabı daha fazla incelemeyerek kitaplığa yerleştirmeye başladı. Kutunun dibindeki son kitabı gördüğünde loş ışıktan dolayı kısılan gözleri faltaşı gibi açılmıştı. Titreyen elleriyle kavradı. Kitap kapağında boydan bir fotoğrafı vardı.Şaşkınlıkla kitaptaki fotoğrafını inceledi bir süre. Kapağın üzerinde yazan yazıyı okudu. "Wattpad'de milyonları aşan bir aşk masalı." Şimdi anlıyordu sosyal medya hesaplarındaki yorumları, popüleritesini. Milyonları aşan bir kitabın baş karakteri olmuştu. Bu onu habersiz bir şöhrete sürüklemişti. Peki bundan sonra ne olacaktı? İlk yayınlanma tarihi: 16.09.2016 "Tüm hakları saklıdır" [Aksi durumda yasal işlem uygulanacaktır]

Bu kitapta zynp1234zynpp hesabımdaki "BERDEL" adlı kitabımın özel bölümleri yer alacaktır.

Tek bir gece, sadece bir gecede tüm hayatınızın değiştiği oldu mu? Ya da tüm hayallerinizin yıkılıp mutsuzluğa sürüklendiğiniz? Sabah olduğunda artık hiçbir şeyin eskisi gibi olmayacağını bildiğiniz oldu mu? O'nun oldu. Zeynep Hanoğlu. Farklı duygular hissettiğini düşündüğü kuzeni Baran'ın, ŞADOĞLU aşiretinin ağası Ahmet ŞADOĞLU'NUN kızı Berfin'i kaçırması ile hayatı tepetaklak olmuş ve kendini bir düğün hazırlığı içinde bulmuştu. Hem de üç gün içinde olacak bir düğün. *** Hayatı plan ile yaşayan bir ağanın tüm planlarını bozan olay, kız kardeşinin kaçması ve mecbur bırakıldığı evlilik. İçinde ki öfkeyi boşaltacak yer arıyorken tüm öfkesini yanlış kişiye boşaltma kararı almıştı Mirza Ağa. Lâkin zamanın neler getireceği belli değildi.. Yayınlanma tarihi: 07.01.2017 Bitiş tarihi: 07.01.2018 21.02.2018 tarihinde genel kurgu da #7

"Ben..." diye kekeledim avcumun içinde tuttuğum künyeyi bırakıp geriye çekilmeye çalıştığımda. "Asya," diyerek tuttu elimin üzerini. Künyesini tutan ben, benim elimi tutan Yavuz'du şimdi. "Sen de hissediyor musun?" "Neyi?" dedim kısık çıkan sesimle. "Bunu," dedi bakışlarını ikimizin arasındaki zaten çok az olan boşlukta dolaştırarak. "Çekiliyorum sana, görmüyor musun? Elim uzak dursa gözlerim, gözlerim uzak dursa nefesim karışıyor sana." Cevap veremedim ancak bir cevap beklediği de söylenemezdi. İkimizde aramızdaki bu çekimi hissediyorduk. Yoksa ne ben durduk yere onun kafasını karıştırırdım ne o benim. Ortada söze dökülmemiş saf duyguların gücü hakimdi ve biz o an buna boyun eğdik, kabullendik. "Yavuz..." diye fısıldadım adını. Kara gözleri nasıl bu kadar aydınlık olurdu aklım almıyordu. "Doğru söylüyormuşsun." O neyi der gibi bakınca avcumun içinde tuttuğum künyeyi daha sıkı kavradım. Sanki tenimi yarsın, kanıma karışsın istercesine. "Karışanın yalnızca kafam olmadığını..." Künyeyi asıldığımda aramızda kalan o küçücük boşluğu da yok ettim ve hiç düşünmeden benim için aralanan dudaklarının arasına sızdım.