Najgorsze, co może się przytrafić dwójce przyjaciół, to miłość. Szczególnie, jeśli jeden zakocha się w drugim. Dla Caina i Danny'ego druga liceum nie zapowiadała się interesująco. Miał to być jedynie kolejny rok, kolejne kilkaset nudnych, spokojnych dni. Dann jednak zaczyna zauważać, że czuje do przyjaciela coś więcej, niż jedynie miłość braterską. Gubi się w emocjach, poczuciu winy i własnych uczuciach. Nic nie jest dla niego takie samo, a zazdrość powoli go zabija, skutecznie niszcząc wszystko, na czym zależy mu najbardziej. Do Caina tymczasem wracają widma przeszłości. Tragiczna śmierć ojca i pozornie nieważne wspomnienia z dzieciństwa widziane w snach, powoli ukazują mu prawdę, której nigdy nie chciał poznać. Pomiędzy nich wkracza ktoś trzeci. A to nigdy nie kończy się dobrze.

17-letni George przeprowadza się na Florydę do swojej przyjaciólki Dristy więc musi zmienić szkołę w której jest prześladowany przez grupkę nastolatków w której jest między innymi brat Dristy, Clay. Jednak któregoś razu coś się zmienia... inspirowane książką „let me go" @zielonanieznaleziona ❤️ #1 DNF ❣️ #1 dreamnotfound ❣️ #3 Gay ❣️ #1 dsmp ❣️ #2 georgewastaken ❣️

Alex prowadzi podwójne życie. W dzień jest z pozoru grzecznym, pilnym, spokojnym uczniem. Wieczorami natomiast staje się niebezpieczną, bezwzględną osobą, która ściga przestępców. Pewnego dnia na jego drodze staje przypadkowo spotkany chłopak, który na początku wydaje się nie darzyć go sympatią. Jak bardzo namiesza on w życiu Alexa? Jakie tajemnice skrywa? Czy w ogóle dadzą szanse temu zakazanemu uczuciu, które rodzi się między nimi? Przekonajcie się sami!

[UKOŃCZONE] •Dylan zmusza Lukę do pójścia na imprezę• •Dwójka nastolatków, usiłuję zakupić alkohol bez dowodu• •Seth jest pełnoletni• [+18] texting, angst, boyxboy, yaoi, romance, lgbtq+, 18+, bdsm, bisexualism, seks, wulgaryzmy; [PISANE w 2017/2018...]

Nawet nie dostrzegłam w którym momencie wszystko się zmieniło. Ta jedna, mała, choć tak ważna chwila, umknęła mi i już nie było odwrotu. Wszystko przed czym tak bardzo się wzbraniałam, otoczyło mnie, pochłaniając. Uniosłam ciężkie powieki. - Przepraszam. - szepnął patrząc mi w oczy ale odwróciłam wzrok. - Kejl.. - zmusił mnie żebym na niego spojrzała. - Przepraszam. - powtórzył pełnym skruchy głosem. Jego oczy świeciły jak porcelanowe kuleczki. Gdybym wierzyła w jego słowa, pomyślałabym, że cisnął mu się łzy. Ale to był bełkot człowieka, staczającego się na dno. - Przepraszam to pojęcie względne. - byłam tak zawiedziona, że w moim głosie nie było żadnej emocji. - Oboje wiemy, że to tylko puste słowa. Jego mina była jedną wielką konsternacją. - Ja po prostu nie chciałem być sam. Chciałem mieć kogoś, Kejl. Ja nie chciałem być w tym sam.