"Sizce bilinmeyeni sorgulamak ne kadar doğru?" ADIM I - X

Bana baktı ve o güzel dudaklarından 'Berceste' kelimesi döküldü. O an, kaderin bizi bulmadığına aksine bizim kaderi bulduğumuza inandım. "Kalbin.." diye fısıldadığı zaman bakışlarımı ona çevirdim. "Kalbin ne tür bir uyuşturucu Berceste? Ne ondan kurtulabiliyorum ne de onsuz yapabiliyorum."

Ben: Benim başka gidecek yerim yok. O ev benim yaşam alanım. Moru Seven Adam: Bir insan yaşam alanı dediği yerde intihar eder mi? Ben: Belki de işin aslı budur. İnsan yaşam alanı dediği yerde ölmelidir belki. Moru Seven Adam: Eğer insan yaşam alanı dediği yerde ölüyorsa, kalbine benim için bir mezar kaz.

"Sana diyebileceğim tek şey küçükken olduğu gibi seninle kaçmak adına her zaman burada olacağım. O küçük çocukta sana olan sevgim saklı Menekşe ve bu asla sana ulaşamadı." Elini kapı aralığından çektiğinde ayağa kalktığını duydum. Her ne kadar duygularım beni uyarsa da beni uzaktan izleyen o küçük kızı dinledim ve bakışlarımı ona çevirdim. Kimsenin duyamayacağı bir şekilde mırıldandı. "Seni kaybetmek bu hayatta yaşadığım en büyük pişmanlıktı." "O çocuk bana ulaşamamış olabilir ama ben o çocuğu duydum.."

"Doğduğum gün babam; bu bebek ne kadar şirinmiş, o zaman adını Şirin koyalım demiş. Annem de durur mu yapıştırmış cevabını teklifini kabul ederek. Benim hayatla mücadelem bu nokta da başlamış. Al sana Şirin'in mükemmel hayatı!" Hayatını sırf şirin bir bebek olduğu için Şirin ismiyle geçiren ben, daha ilk günden zemine hızla çakılmıştım. Üstüne üstlük yirmi altı yaşıma kadar bu şirinlikle devam etmiştim. Sanki ismim değildi taşıdığım, yürüyen nazardı! Nikah dairesinde çalışan Şirine bu bile fazla ama neyse!