Eşini yeni kaybetmiş bir adamla evlenmek mi? Hemde daha birkaç aylık bebeği olan bir adamla? Kendi halimde yaşayıp giderken nerden çıkmıştı bu evlilik? Ben kendim daha küçüktüm, minicik bir bebeğin sorumluluğunu nasıl alabilirdim ki? -------------- (Töre hikayesi değildir. Yalnızca Doğu'da geçmektedir.)

İkinci Bahar Çok sevdiği karısı ve iki kızıyla mutlu mesut yaşarken bir sabah evden çıkıp giden karısından bir daha haber alınamamış. Karısının kendisini ve kızlarını terk etmesi ile hayatı altüst olmuş bir adam. Daha on dokuz yaşındayken evlenmiş. İki sene sonra bir trafik kazasında annesini babasını ve kocasını kaybetmiş, aynı kazadan hafif yaralarla kurtulmuş, geçirdiği şok nedeniyle kaldırıldığı hastanede hamile olduğunu öğrenmiş ve bununla hayata yeniden tutunmuş bir kadın. Bu iki yaşam, çocukları için bir araya gelirse ne olur dersiniz?

Başımla onu onayladığımda bakışlarını Asel'e çevirerek konuştu. "Ee, anlat bakalım. Sen neden kabul ettin benimle buluşmayı ? Yani, evliliği isteme sebebin ne ?" Bu kadar direkt sorması beni bi anlık afallatsa da yerimde kıpırdanarak dürüstçe onu cevapladım. "Aslında, ben her gelen teklifi direkt reddediyordum. Çünkü evliliği düşündürecek biri çıkmadı karşıma, evde rahatım, okulum daha yeni bitti. Ama artık annemin ısrarlarına dayanamadım ve sadece görüşmeyi kabul ettim." Alper dediğime gülerken utanarak bakışlarımı ellerime çevirdim. Adama resmen 'şans eseri sen denk geldin, piyango sana vurdu.' demeye getirmiştim. Fakat o buna takılmış gibi durmuyordu. Hatta belki de karşıma evliliği düşündürecek birinin çıkmaması hoşuna gitmişti, bilmiyordum. İç çekerek bakışlarımı ellerimden çekip, başka söyleyecek bir şey bulamayarak sıramı savmak için bu sefer ben sordum. "Peki sen ? Sen neden kabul ettin ?" Alper, Asel'de olan dikkatini bana verirken kendinden emin bir şekilde cevapladı. Sanki bu soruya daha önce çalışmış gibiydi. "Çocuk istediğime karar verdim." Cevabıyla az önce utançtan kızaran yanaklarım olabilirmiş gibi biraz daha kızardı. Biraz olsun beni bırakıp giden heyecanım tekrar tüm bedenime hükmeder hâle geldi. Üzerime çöken sıcaklık yerimde kıpırdanmama sebep olurken yutkundum. Başımla onu onaylayıp dudaklarımı ıslatarak konuştum. Bu kadar dürüst bir cevabı beklemediğimden, bocalamama sebep olmuştu. 05.10 Klasikler 5 07.10 Tutku 7 14.11 Klasik 6 03.12 Spiritüel 6 04.12 Asker 7 12.12 Spiritüel 5 18.12 Asker 6 22.01 Spiritüel 6 06.03 Spiritüel 3

"İslâm, bekle." Küçük kız önce ismiyle seslenmesine şaşırdı. Çünkü genelde Yusuf Selim ona bücür, küçük gibi sinir bozucu lakaplarla hitap ederdi. Daha sonra elindeki kolyelere kaydı gözü. Gümüş renkli iki zincir ve ucundada yine aynı renk küçük metal bir kilit. Diğerinin ucuna baktı küçük kız. Onun ucundaysa metal kiliti açmak için bir anahtar. Yusuf Selim devam etti sonra. "Şey bunlardan biri senin. Yani istersen." bakışlarını kaldırdı sonra Yusuf Selim. Devam etti. "Bak bu kilit benim, bu anahtar da senin. Kalbimi sadece bu anahtar açacak tamam mı? Başka bir anahtar kabul etmeyecek." Şaşkın bakışlarla konuştu sonra kız, "Nasıl yani. Büyüdüğümüzdeyi mi söylüyorsun?" Çocuk derdini anlatamamanın verdiği sıkıntıyla derin bir nefes aldı ve başını salladı. Onu sevdiğini söyleyemezdi değil mi? Annesi ve babası gibi oluncaya kadar yani. Söylese Allah kızar mıydı ki? Yinede riske girip Allah' ı üzmek istemedi küçük çocuk ve konuşmadı. İslam konuştu onun yerine. "Yani büyüyünce evlenecek miyiz? Yani Elif abla ve amcan gibi?" Yüreğine su serpilmişçesine gülümsedi çocuk ve amcasıyla yengesinden örnek verdi o da. "Evet. Öyle. Sende yengem gibi olacaksın ama, başörtülü.. O zamana kadar bu kolyeleri çıkarmak yok." "Tamam ama o zamana kadar başka anahtar aramak yok." "Yok." ٠ 16.06.2020 - 24.08.2020

Asıl yürekler kör olunca görmez insan gerçeği "Evet.. Çünkü biliyordum Zehra, bir kez daha bakarsam yanarım, kül olurum. Nefsime galip gelip bakmadım o zaman, ama ne fayda bir saniye sonra tekrar bakmak istedim sana ve o an anladım ki, senin varlığın bana azap veriyordu. Çünkü ben sana baktıkça yanan bir tek ben olamayacaktım sende benimle yanacaktın." kurduğu her cümlede utancı bir kat daha artıyordu, onun utancının yanında kendi arsızlığıma bir kez daha düşman oldum. " Yusuf.. Ben seni bulmuşken kaybettim. Seninle beraber kendimi de kaybettim. Çünkü ben seni, senden istemiştim.. Ne yazık ki ben seni Allahın izin verdiği güne kadar beklemek istemedim, kendim geleyim sana sende bana gel dedim.. O kadar acizdim işte. O kadar zayıftım işte... "

En yakın arkadaşlarınızdan birinin sevdiği çocuk size görücüye gelseydi ne yapardınız? Üstelik bu çocuk da arkadaşınıza aynı şeyleri hissediyorsa o zaman işler iyice kızışırdı değil mi? *** Bir yıldır Yeni Zelanda'da çevirmenlik yapan Ceylan, ailesini ve memleketini çok özlemektedir. Annesi arayıp abisinin düğünü için memlekete çağırdığında soluğu patronunun yanında alan genç kız bir aylığına biricik ülkesi Türkiye'ye gitmek için izin koparır ancak onu bekleyen süprizlerden bihaberdir. Tekrar dönmesi gerektiğinde karşısına çıkan seçeneklerle neyi ve kimi seçeceğini şaşırır. Çok sevdiği işine geri mi dönmesi gerekiyor yoksa onu şaşkına uğratan arkadaşının biricik aşkı olan çocuğu mu dinlemeliydi? "Kalbimde kimin olduğu umurumda değil! Eğer senin sayende Allah'ın lütfunu kazanacaksam o zaman onuda unutmaya hazırım. Yeter ki bana hayır deme..." "Birbirini seven kimselerin arasına giremem ben, kusura bakmayın!" "Ucunda Allah'ın rızası varsa gözüm hiçbir şeyi görmez. Bundan sonra senden başkasını görmeyeceği gibi..."

Esselamu aleykum kızlar :) Yanınızda bir yoldaş olması,önce kendimi sonra da sizi dininize daha çok teşvik edicek bir kaynak olması amacıyla başlıyorum Allah'in izniyle.. Allah hepimizden razı olsun...

-Düzenlenmiştir- 05*********/ Faruk hadi aç kapıyı 05*********/ Ellerim dolu hadi Ders videosunu durdurup gelen mesajlara baktım. Faruk mu? Bilinmeyen numara. Her kimse yanlış numaraya mesaj atıyor. Allah yardımcısı olsun, elleri doluymuş. Ben ne diyorum ya! Ne diye duruyorum. Hızla ellerimi ekranda gezdirdim. İpek/ Yanlış numara. Bahsettiğiniz kişi değilim. Numarayı kontrol edin. Çevrimiçi olmasına rağmen yazmıyordu. Önümdeki notlara göz gezdirip tekrar telefona çevirdim gözlerimi. Aklım o kişide kalacaktı. Cevap versin, derse dönecektim. 05*********/ Şaka mı yapıyorsun oğlum. Hadi ya. O kadar poşeti bir elimle taşıyorum. Hadi be. Klavyeyle yazınca cins oluyorum. Noktalama, yazım hatası yapmamak için de uğraşıyorum. Hadi yaa İster istemez göz devirmemin üzerine başımı iki yana salladım. Estağfirullah. İpek/ Şaka falan yapmıyorum. Telefonunuz kayıtlı bile değil. 05*********/ Yeni hat almadın mı oğlum sen! 05*********/ Dakikam yok. Hadi koptu kolum. İnternet azalıyor Elimin içiyle alnıma vurup ağzımı hava ile doldurdum. İpek/ Poşetleri yere bırakıp kapıyı çalma zahmetinde bulunun o zaman. Sinirlerimi bozuyorsunuz. Kalp kırmak en son isteyeceğim şey bile değil. 05*********/ Pislenir İpek/ Masanın üzerine koy. Sonra silersin. 05*********/ Faruk bu sen değilsin

Bilinmeyen numara: Bir menekşe kokusunda seni aramak var ya bu hep böyle, böyle biter mi? Aybüke: Çok güzel neden menekşe? Bilinmeyen numara: Menekşelerin kokusu yoktur. Ama şair öyle imkansızı sevmiş ki aşkının, sevdasının imkansızlığını menekşe çiçeğinin olmayan kokusuna benzetmiş. Aybüke: Çok acı bir hikaye. Bilinmeyen numara:Evet tıpkı senin gibi Menekşe. Aybüke: Nasıl? Bilinmeyen numara: Şair menekşe çiçeğinde olmayan kokusunu araması ne kadar imkansızsa, sen de benim için öyle imkansızsın sessiz kız. Başlangınç tarihi:24.07.2020🌸

"Benim topraklarımda ölmek için özel bir nedene gerek yok." Mihra Elnurova, Türkiye'nin güneyinde yer alan, ufak bir Türkmen ülkesi olan Karahan'da yaşamaktadır. Sıcacık bir ailede büyüyen Mihra, hayatın sert ve acımasız yüzüyle henüz tanışmamıştır. Ta ki ülkesinde baş gösteren iç savaşa kadar. Ülkenin çeşitli bölgelerinden ayaklanma, silahlanma haberleri gelirken hiçbir sorun olmadığına inanarak yaşayan genç kız, bir sabah bulundukları kasabaya ülkesini ve kendi topraklarını korumak için Türkiye'den askerlerin gönderildiğini öğrenir. Bu askerlerin arasında hayatının aşkının da olacağından bihaberdir. Yağmurlu bir günde şarkı söyleyip kendi kendine eğlenirken çitlerin arkasından kendini izleyen Türk askeri Yusuf Agâh Demiral'ı görünce Mihra'nın kalbi o zamana dek hiç atmadığı kadar kuvvetli atmaya başlar.