•ŞİDDET, YETİŞKİN İÇERİK İÇERİR ! •ARGO,18+ MEVCUTTUR ! •Kitabın kurgusu şahsıma ait'tir. (Ç)alınması,kopyalanması durumunda yasal işlemler başlatılacaktır. •Hikaye de geçen karakter ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Gerçek hayatla hiç bir alakası yoktur ! ^BİLGİLENDİRME^ Kötü ve hakaret içeren yorumlar silinecektir. Lütfen 'Saygı çerçevesi' dahilinde yorum yapın. Eleştiri yapmak kitaba ve onu yazan kişiye hakaret etmek değildir ! [KBS-2] ^Başlangıc Tarihi: 01.06.2023^ ^Bitiş Tarhi: 14.07.2023^

Gerçek ailesini 17 yaşında, büyük bir at çiftliğinde bulan Yeşim'in hikayesi...

"Açık açık söyle bana! Babam gibi misin sen de? Onun gibi acımasız, dayatıcı, kuralcı mısın? Her kadın; birlikte olacağı, evleneceği, çocuklarının babası olarak hayal ettiği adamın babasına, kahraman gibi gördüğü babasına benzemesini ister. Ama ben istemiyorum! Ben hayatımdaki adamın babama benzemesini istemiyorum, anlıyor musun? O benim çocukluğumu, hayallerimi çaldı; sen de kalbimi çalmak istiyorsun. Eğer ona benziyorsan yapma bunu, yalvarırım sana... Ona benziyorsan bana bunu yapma..." Genç kadın gözünden düşüp yanağını sırılsıklam eden yaşların arasından konuşurken nefesi kesiliyordu. Hıçkırıkları bulundukları odada yankılanırken karşısındaki adamın ifadesiz suratı yavaşça duygu yüklü bir hal aldı, bedeni kendisine arada kalan kısa mesafede daha da yakınlaştı. Gözleri gözlerine bakarken onun sessizce ifadesini dinledi. "Babana benzemiyorum güzelim, ben kimseye benzemiyorum. Benimle olduğun hayatta sana acı vaadedmiyorum." Yüzünde adamın ellerini hissederken gözlerini usulca kapattı. Dokunuşu onu bulunduğu yerden koparırken fısıldadı. "Sadece huzur istiyorum, kendi kararlarımı verdiğim huzurlu bir hayat." "Tüm yaşananları unutturacağım, söz veriyorum." Kendi adına özür diler gibiydi adamın sessiz ama içten olan sözcükleri. Yapılanlar adına yaptıkları adına özür diliyordu, hissediyordu Zeynep. Peki tüm bu yaşanılanlar unutulabilecek miydi? - KURTARICI

Bebeği lösemi olan Arslan ile kardeşinin beyninde tümör olan Ayşegül, çaresizlik dolu bir dönemde kaderin ağlarını örmesiyle karşılaşır. Onların çaresizlikten başlayan zoraki evlilikleri, acaba güçlü bir aşka yuva olabilecek miydi? "Sakin misin?" diye sorduğunda, iyice yaklaştı. "Sakinim." Onun sözlerinden cesaret alarak, dudaklarıyla dudaklarına dokundu ama ansızın yüzüne yediği tokatla, şaşkına döndü. Ayşegül'ün tedirgin bakan ela gözleri, kırpışan kirpiklerinin altında fazlasıyla masum duruyordu. "Özür dilerim." "Önemli değil... Şimdi ben seni tekrar öpeceğim ve sen bana tokat atmayacaksın." "Sen öpeceksin, ben tokat atmayacağım." "Aynen öyle..." "Tamam." "Öpüyorum." "Öp..." "Tokat yok?" "Tokat yok." Arslan, dudaklarını hafifçe onun dudaklarına değdirdiğinde, Ayşegül istemsizce geri çekildi. Onun gerilemesiyle, Arslan ona doğru yaklaştı. "Kaçarsan olmaz." "Kaçmamam lazım, evet!" "Ayşegül, sakin kal..." "Sakinim. Gayet sakinim!" Karısının titreyen ellerini tuttu ve dudaklarına götürüp öptü. Onu yatıştıracak başka bir çare bulamamıştı. Onun derin bir şekilde nefes almasıyla, rahatlamaya çalıştığını gördü ve tekrar denedi. Dudaklarını onun dudaklarına yakınlaştırdı ve ansızın Ayşegül'ün onu öpmesiyle şaşkınlığa uğradı. Geri çekilen Ayşegül, telaşla söylendi. "Çok pardon! Sen öpecektin, ben tokat atmayacaktım! Ben yanlışlıkla öptüm!" Arslan, kıza şaşkınca baktı. Bu kız gerçek miydi? "Biz öpüşmeye bu kadar zaman harcadıysak, gerisi..." diyen Arslan, geri çekilip önüne döndü. Ne yapsaydılar acaba? Sakin yaklaşınca, becerememişlerdi. Bir anda mı olsaydı? Bir de onu denemek isteyerek tekrar karısına döndü ve ansızın dudaklarına yapıştı. Uzun öpücüğü, nefes almak adına sonlandığında, tekrar yanağına yediği tokatla şaşkınlığa uğradı. "Ayşegül, tokat yok demi

***TAMAMLANDI*** GELECEK SERİSİ-1- *ROMANTİK-DRAM* Kocasından sürekli dayak yiyen, ama ailesi 'Bir daha bu eve kefeninle gelirsin ancak!' dediği için baba ocağına dönemeyen, kocasının eline bakan çaresiz bir kadın, Kiraz Akal. Yaşadığı şehirde hukuk şirketi sahibi; şefkatli, merhametli, cesur ve koca yürekli avukat, Kerem Kavaklıoğlu. Bu iki zıt kutbun yolları kesişirse ne olur? İhtiyaç tutkuyla bir anlaşma yapar mı mesela? Peki bu anlaşma aşk'ın eline geçerse, o zaman ne olur? Bu macerayı en az benim kadar merak ediyorsanız, buyurun. Hoş geldiniz...

-TAMAMLANDI- "Oğlum, yürüyemiyor. Yani tekerlekli sandalyeye mahkum." Dedikten sonra tekrar gözlerime baktı. Şaşkınlık ile kedimin taşıma kabını düşürecek gibi olsam da son anda yakalayabilmiştim. Ne demek oğlum tekerlekli sandalyeye mahkum? "Ne? Nasıl yani, engelli mi? Bunu bana nasıl söylemezsiniz?" Bağırarak kurduğum cümlelerden sonra mahcup bir bakış gönderdi. Bu asla affedilir bir şey değildi. Ben onunla nasıl yaşayacaktım. Üstelik iki yıl boyunca? Şaka gibiydi. "Üzgünüm. Bunu kime söylesem anında vazgeçiyordu bende sana imza attıktan sonra söylemeye karar verdim. Ben şimdi gidiyorum. Evde iki çalışan kadın var sana yardımcı olacaklardır. Şoföre ihtiyacınızın olacağını sanmıyorum ama Kemal Bey burada olacak. Bu arada, sözleşmemizi ve maddelerini unutma lütfen." Dedikten sonra ileride onu bekleyen arabaya bindi ve gözden kayboldu. Şaşkınlık ve sinir ile elimdeki kafesi yere bıraktım ve boşta kalan elimi ağzıma kapatarak çığlık attım. Beni getiren şoför -adı Kemal'miş- bana deli görmüş gibi baksa da umurumda değildi. Resmen kandırılmıştım. • • • Yayımlanma tarihi: 31.07.2020 Not: Kemal Ali ve Lale hayal ürünüdür. Lütfen gerçek hayatta onlar gibi birilerini aramayınız. Aksi takdirde evde kalabilirsiniz. Wattpad'de 'Anlaşmalı Eş Aranıyor!' adı altında yayımlanan ilk kitaptır. Kitap kapağı için @sueinthemusicbox'a teşekkür ederim. Beğenerek okuyacağınızı düşünüyorum. #1 Yalan #1 Engelli #2 Romantizm #3 Evlilik #17 Gençkurgu #15 Gençkızedebiyatı #38 Aşk #20 Wattpad

"Nefes aldım, herkesin suçu için ben nefes aldım." dedim ve gözlerimi açıp onun katı yüzüne baktım. "Ben sadece o cehennem evden kurtulmak için evleniyorum, bana aynı hayatı yaşatacaksan eğer bırak!" "Ben bir kadına vurmam." dediği anda kapı açıldı. Gözlerimin dolu olduğunu hissedip hızlıca sildim gözlerimi. İçeriye giren abim ve Hakan Bey bana şaşkınca bakarken hiç anlamadığım bir anda Kerim Ali konuştu. "Biz karar verdik." dediğinde abim kaşlarını çattı. "Neye?" diye sorduğunda Kerim Ali'nin arkası bana dönüktü ama dikleşmesinden abime sinirle baktığını düşündüm. "Hafta sonu..." dedi ve bana dönüp bileğimden tutarak beni yanına çekti. "Düğünü yapacağız." dediğinde şaşkınca ona baktım. O ise söylediklerini garipsememişti. Ama ben garipsemiştim; bir erkeğin şiddete başvurmadan koruyuşunu, bileğimi kıracak gibi değil de zarifçe tutuşunu... ~ Kerim Ali & Kumru

"Babamın parası için değil miydi her şey?" Diye bağırdım ağzımdan akan kanı silerken. "Bıktım!" Dediğimde bir hışımla yanıma geldi. "Kes sesini!" Dediğinde içimden çıkamadığım yangında yanarken acı feryatla haykırdım. "Hiç bir şey istemiyorum! Boşa artık beni." Dediğim anda tuttu saçlarımdan. Dik duracak halim olmadığında çektiği yere doğru düşerken beni sürüklemeye başladı. "Boşanmak ha?" Dedi ve beni yere doğru savurdu. Düştüğüm yerde gözüm kapıdan kızıma ilişti yüzünü dizlerine gömmüş biçimde kulaklarını kapatmıştı. Acıya alışkın vücudumun alışamadığı tek şeydi kızımın acı çekmesiydi. Akan göz yaşlarımla kızıma bakarken saçlarımdan tekrar çekilmem ile ona döndüm. "Benden başka hayatın olabileceğini mi sanıyorsun Meryem Uluoğlu?" ••• Musa Uluoğlu, sana olan kinim beni getirdiğin son raddede kızım için son adımlarımı atarken yaptığının acısına merhem o adamla karşılaştım. Vurduğun her yeri seven, kızımı kızı gören, beni canına katan o adamla karşılaştım. Beni senden alabilecek o adamla, Kenan Dağcı ile karşılaştım.

"Bücür bana bak." Zorlukla konuşan sesini duyunca başımı kaldırdım. Burnu kanıyordu ve kaşındaki yara açılmıştı. İki adam daha gelmişti ve onu zorla götürüyorlardı. Zorla bana dönüp ellerini kaldırdı. Kollarını tutan adamlara inat bana öyle bir baktı ki, tarif bile edemiyordum. Sağ eliyle ilk önce kendisini gösterdi ardından beni. Sonra beş parmağını da birleştirip sol omuzunun üstünden aşağı doğru çapraz bir çizgi çekti. Ne yaptığını anladığımda büyük bir hıçkırık kaçtı ağzımdan. -Seni seviyorum demenin en harika şekliydi belkide, ve de dünyanın en güzel cümlesi.- *** •Sesi olmayan bir kızın aksiyon aromalı aşk hikâyesi• *** ©Tüm Hakları Saklıdır. Yorumlara yapılan kitap reklamları vs. itinayla silinecektir. S.D. Kapak tasarım: @silakosay

O karanlık gecenin, içimde bir bebeğe hayat vereceğini bilseydim yine aynı şeyi yapar mıydım? Hayatta dönüm noktaları olurdu, seçimler geleceğimizi baştan yazardı ve bir seçim yapmam gerekiyordu. Tekdüze ilerleyen melankolik hayatımın, hiç de bildiğim gibi olmadığını ve benden saklanan gerçekleri öğrendiğimde artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacaktı. Üstelik karnımda babasını tanımadığım bir bebek varken...