%99.98 ile Murat Yılmaz'la Sevim Yılmaz'ın kızıydım. Yılmaz kolejinin sahibinin kızı. 5 erkekle yaşayacak şanssız kız. Yılmaz kardeşlerin kardeşi.. Aileme baktım, eski aileme... Hepsi gözleri dolmuş bir şekilde bana bakıyorlardı. Ablam eniştemin omzuna yaslanmış ağlıyordu. Kapı açıldı. Buğra girdi odaya. İlk bana baktı, kıpkırmızı olmuş gözlerime. Sonra aileme baktı, en son ise Yılmaz'lara. Sonra onun da gözü doldu. Anlamıştı her şeyi. 16 yıllık canımdan çok sevdiğim ailemin gerçek ailem olmadığını.. Boğazımı temizledim. "Şimdi ne olacak?" Sesim kısık çıkmıştı, güçsüzdüm. Kendimde konuşacak gücü dahi bulamıyordum. Odada tok bi ses yankılandı. "Herkes kendi kızını alacak."

Kabul etmek istemiyordum. Ben yıllardır tek başımaydım. Bundan sonra bir aileyle yapamazdım. Fakat içimdeki bu hisse bir türlü anlam veremiyordum. Yüzüme beklentiyle bakıyordu İpek Hanım. Peki benim cevabım neydi?

Bir kadın düşünün... Yıllarca çocuğu olmamış ama günün birinde evlatlık almış... Evlatlık aldıktan iki sene sonra kendi kanından canından bir can daha gelmiş dünyaya... Kocasının kardeşi kız kaçırdıysa ve onların evinden bir kız kuma gidecekse bu kendi kanından canından olan kızı mı yoksa evlatlık aldığı kızı mı olmalıydı? KUMA....

Törelerden uzak kalmak için istanbul da yaşayan bir doktor. Babasının onu mardine geri çağırmasıyla dünyası yıkılır ve apar topar Mardin'e döner. Abisinin hayatı icin kendi hayatını mahvedicektir...

•YENİDEN YAZILIYOR! Ellerimi yüzünden çekerken omuzlarına attım. Üzerime iyice eğilirken hareketleri içimde ki ıslaklık ile rahatça hızlandı. Belim ağrıyordu. Zevk tekrar etrafımı sarmaya başlamıştı. İnlerken dudaklarına fısıldadım. " Amacın beni yatakta öldürmek mi?" diyerek sonlara doğru bir inleme daha bahşettim ona. Gözlerinin koyusu arzuya hapsolmuş açlıkla bana bakıyordu. Dudaklarını dudaklarıma bastırdı. Gözlerini tamamen simsiyaha büründü. Yüz ifadesi sertleşti. " Seni bu yatakta öldüreceğim." &&& ~•~ #aşk 1. Sıra 07.04.21 Tüm hakları saklıdır. Kitabımdan çalıntı olursa Gerekeni yapılır. Beğenmeniz Dileğiyle Irmak B.

Efsun Zorlu; atandığı Urfa'da mecburi hizmetini yapan tıp fakültesinden yeni mezun, çiçeği burnunda bir hekimdir. Daha mesleğinin ilk günlerinde, henüz on sekizine yeni girmiş bir hastanın intihar vakasıyla karşı karşıya kalır. Hastasının vücuduna bırakılan izler onu adım adım kendi geçmişine götürürken, geleceğini aniden tanımadığı insanların dudakları arasında bulur. Asla geçmemiş geçmiş, verilmiş sözler, kurtarılan hayatlar, doğrultulan namlular, yalanlar, fermanlar ve aşk. Devrim gibi bir kadın, Urfa'nın göbeğinde destan gibi bir sevdanın koynunda bulur kendini. Koca düzene baş kaldırıp o düzenin minnet ettiğine yenilmekse ne aklının ne de kalbinin kabulüdür. *** "Ağlarsam ölürüm." derken sesim düz, çoktan kabullendiğim bu gerçeği ilk defa dile getirişime rağmen sakindi. Çoktan. Saatlere dökülürdü ama bana şehirler aştıracak kadar çok gelen o vakit. Vücudumun ağrısı ruhumun sancısının çok altındaydı. Onun gözleri bende olsa da ben boşluğa odaklanmıştım. Üzerimde olan bakışlarının ağırlaştığını hissettim. Fetih bana çok ağır bakıyordu. Sırtıma yüklenen çuvallar biraz daha bel bükmeme sebep oldu. "Neden," dediğinde ne dediğimi çok iyi anlamış da yersiz bir sorgulayışa bürünmüş gibiydi. "serçe misin sen?" Kaşlarım hafifçe havalandı, başımın ağrısı belirginleşti. Uzun süreden sonra ona bakan ben oldum. Söylediği şeyin altındaki anlamı yakalamaya çalışıyordum ama buna çok uzaktım. Bunu anladı ve dudakları kıvrılacak sandım. Halbuki gülümsemeye çok uzaktık. "Serçeler," yüzünü hafifçe yüzüme yaklaştırdı. "Ağlayınca ölürlermiş. Bu yüzden mi bunca zamandır gözlerinin kuruluğu?" Bu konuşmadan sonra onun serçesi olacağımı, hatta olduğumu bilemezdim. Tıpkı bu topraklarda serçeyi öldürmenin kadını ağlatmak olduğunu bilmediğim gibi.

Evin, kocası olacak adam yüzünden hayatında hiç utanmadığı kadar ikinci kez utanıyordu. Ağabeyi tarafından savrulduğu yerde hıçkırıklar içinde ağlarken yerin dibine girmek istiyordu. Kocasının başka bir kadınla nişanlandığını görüyordu. Bu... bu nasıl bir şeydi, böyle! Erva'nın buz tutmuş sesini birkez daha duyduğunda müzik bitmiş, herkes yerdeki kadın ve onu getiren acımasız adama bakıyordu. Fatih, Evin'e doğru hareket ettiğinde Erva'nın namlusu ona çevrilmişti. " Sakın yaklaşma! Bugün bütün şanslarını tükettin! O aptal oyunun yüzünden daha fazla kardeşim zarar görmeyecek! " Sevda Hanım, kocasıyla beraber salondan içeri girdiğinde gördüğü manzarayla nefesi kesildi. Kızı yerde ağlıyor, oğluysa damadına silah çekmişti. Kızının dudaklarından dökülen acı dolu çığlığı duyduğunda ona yaklaşıp yüzüne baktı. Saçları terlerle beraber alnına yapışmıştı. " Bebeğim! " Kızının beyaz pantolonuna kaydığında gözleri oradaki kan kadının donmasına neden oldu. Kızını kendisine çekip saçlarına öpücükler bırakırken mırıldanıyordu. " Sakin ol, annem! " " Anne... " Kızının kesik kesik gelen sesinden dolayı endişelenip yüzüne baktığında bilincini kaybetmek üzere olduğunu anlaması çok zor olmadı. " Ona iyi bak! " Sevda Hanım, birkaç saniye sonra kucağına yığılan kızıyla çığlığı basıverdi. Biricik kızı gözlerinin içine baka baka ölüyordu. Genel Kurgu #158 ➡️➡️ 06.11.2017 #132 ➡️➡️ 07.11.2017 #120 ▶️▶️ 08.11.2017 #115 ➡️➡️ 09.11.2017 #83 ➡️➡️ 12.12.2017

Ceren içindeki hüznü almasını beklercesine o güzel yüzünü rüzgara vermiş, mavi gözlerini sıkıca kapamıştı. Son zamanlarda huzur bulduğu tek yer burasıydı. Bebek sarısı gür saçlarının rüzgarda dağılmasına aldırmadan mis gibi havayı içine çekti. Aklından geçirdiği tek duası yakışıklı kahramanı Seyhan'dı. Belki de buraya bu kadar sık gelme sebebi kahramanının ismine duyduğu sempatiydi. Ceren için 'Seyhan Gölü' huzurun adıydı. Bu güzel göl karanlıkta tıpkı Seyhan'ın koyu renk gözleri gibi siyah ve derin görünüyordu... Seyhan son birkaç ayda başına gelenlere inanamayarak ofisindeki koltuğunda rahatsızca kıpırdandı. Kendisi dışında gelişen olaylar sonucu artık evli bir adamdı, hem de kendisinden yaşça küçük genç bir kızla; 'Bebek yüzlü, güzel gözlü, tatlı, küçük karısı Ceren...' Aklına gelen bu düşünceyle dudağını büktü. Ne saçmalıyordu, aklı gibi evliliği de karmakarışıktı. Mecburen yapılan bu evliliğin anlaşması bile vardı. Anlaşmaya göre dokuz ay sonra boşanacak olmaları ise ayrı bir konuydu. Sıkıntıyla ofladı, bu işin içinden nasıl çıkacağını bilemiyordu. İki aileye verdiği sözü tutmaya fazlasıyla kararlıydı çünkü. Nasıl bir belanın içine zorla çekildim diye düşünerek ayağa kalktı ve istemeyerek de olsa evinin yolunu tuttu... Onları birleştiren neydi, kader miydi? Onların evlenmesiyle iki aile arasındaki sorunlar bitecek miydi? Yoksa iki ailenin, bir araya gelmesi imkansız olan bu iki genci bir araya getirmek için yaptıkları oyun muydu bu? Peki dokuz ay sonra gerçekten de bu evlilik bitecek miydi? Bütün bu soruların cevabı hikayemde... Güzel bir Cer&Sey aşkı okumaya ne dersiniz? Eeeee hadi o zaman buyurun dizi tadında polisiye içerikli, bol aksiyonlu, romantik komedi hikayemin sayfalarını çevirmeye başlayın...

Goethe 'Aşk zaman kaybından başka bir şey değildir' demiş. Bence kendisi bir halt bilmiyor. Her ne kadar annemle aynı kafada olsan da sana katılmıyorum Goetheciğim. Çünkü zira deli bir aşık olan bizzat kendim aşkı tanımlayacak kelimeler bulamıyorum lügatımda. Zaman kaybı falan da ayıp oluyor yani. Bu yüzden aşka Oğuzhan Ege diye cevap veriyorum. Benim için aşk insanın sevdiğinin adıdır. Bu onlarca filozofun, onlarca edebiyatçının yaptığı tanımlardan daha iyisidir bana göre. Siz de aşk nedir diye sorduklarında onlara yalnızca aşık olduğunuz kişinin adını verin. Çünkü sizin için aşk o şahıstır. Tıpkı benim için 25 yılımı iç içe geçirdiğim Oğuzhan'ın olması gibi...

Bir oyunla hayatları birleşti Çağla ile Baran'ın.Çağla Gürpınar. Hayatının baharında sevdiği adam tarafından aldatılmış hemde o adam için ailesine rest cekmisti. Şimdi gidecek bir yeri bile yoktu. Cebinde beş parası yoktu. Ne yapacaktı ki yoldan geçen bir hayirseverden yardım mı isteyecekti? Yolda sallana sallana yürüyordu. Ayrılık acısı onda ters tepmisti. Saçma sapan kahkahalar atıyor ,kendi kendine konuşuyordu. Topuklu ayakkabıları yüzünden sendelemisti ki bir omuza tutundu. Başını sol tarafa çevirdi ve tanımadık bir yüz çehresiyle karşılaştı. "Sana yardım edebilirim. Ama bir sartim var?"dedi tanımadığı adam. Çağla kaşlarını çatarak şaşırmış bir şekilde "Ne?"diyebildi. "Benimle evlen " -----------------------------