- O zaman seninle bir anlaşma yapalım. - Söyle bakalım. - Madem ikimizde ailelerimizi sinir edeceğiz. - Biraz yardım fena olmaz demeye mi çalışıyorsun? - Kesinlikle. - Olur ama benim bir kuralım var. Merakla kuralının ne olduğunu bekledim. Nefesini suratıma doğru üfleyerek konuştu. - Bana aşık olmayacaksın. - Seni kim ne yapsın be?! Söylediğim cümlenin ne kadar saçma olduğunu biliyordum. Ona aşık olmak istemiyordum. O belaydı. Kalp kırardı. Kalbimin artık kırılmasını istemiyordum. Uzattığı elini sıktım. Artık ortaktık. Havada patlayan hawai fişeklerle dikkatimiz dağıldı. Aşık olmak yoktu. Söz konusu o olunca bu biraz zor olacaktı

"Orada asla mutlu olamayacağım" demiştim bodrum'a giderken. Daha sonra başımı arabanın camına yaslayıp, sessizce ağlamıştım. Şimdi düşünüyorum da; Bodrum en büyük sevinçlerime, üzüntülerime, öfkelerime, kaygılarıma ve en önemlisi de aşkıma şahit olmuştu.

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın

İlk hikayem umarım begenirsiniz.

Aşk iki bedeni sarınca geriye kalan her şey bir toz parçası gibi kalır. Her engel aşılır Her sorun çözülür. Fakat aşk bu iki kişiye uymuyorsa ?

Umudun ufka yelken açmasıydı aşk. Kimine göre tekti, hayat boyu… Kimine göre ise hiç yoktu, yalandan ibaretti. Acılarla yoğrulmuş iki bedendi onlar. Bir olmak akıllarının ucundan geçmezken kader sessiz oyunlarına oyuncak etmişti ikisini de. Gökyüzü siyaha boyanırken dudakları kanıyordu aşkın. Yeryüzü gölgelerin hükmüne boyun eğmiş, kazanan kara kalem olmuştu. Acı veren siyah bütün umutları silerken yaşanmışlıklardan, soğuk kalpleri dağlıyordu. İkinci kez ağlayan kalplerin hikâyesi saman kâğıdını boyarken gözyaşı eşlik ediyordu her satıra. ♙♟ Sustu kadın. Konuşmak haramdı artık ona. Bambaşka bir aşka düşmüştü küçücük yüreği. Sevilmemek belki atlatılabilirdi ama bunu her gün en acı şekilde hissetmek dudaklara mühür, kalbe yaraydı. Ne gidebilirdi artık ne de kalabilirdi. Sevdiği adama koşulsuz boyun eğmek zorundaydı. Ruhu olmayan bir adamın avuçlarına kalın halatlarla bağlanmış bir oyuncaktı artık o. Koşulsuz, şartsız O’nundu. “Seni en çok ben seveceğim…” Ve sustu adam. Aşka dair tek kelimesi yoktu kurumuş dudaklarında. Düştüğü bataklıktan yüzeye çıkmak, her bir zerresi çamura bulanmış bir hayatı temizlemek imkânsızdı. Onun günlerine güneş doğmayalı çok olmuştu. Karanlık iyiydi, intikam savaşının ezeli dostuydu. Oynaması gereken basit bir oyun, avcuna hapsettiği güzel bir oyuncağı vardı. “Beni başta herkes sevdi…” ♟ Sahipsiz Umutlar Serisi 1. Kitap♟

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

Bazen insan yanılır.Severken bile.Umutlarınız tükenir ama biri gelir tüm umutları yeniden canlandırır...

"Sevgili ailem tarafından yaz kampına postalanan benim azılı bir rakibim var mallıkta mastır yapmış biri-" "Ve yakışıklılıkta" "Lan olum bölmesene tanıtım yapıyoruz burda" "Sen bide bu tanıtıma bak:Huysuzların kraliçesi olan Cemre yaz kampına geldiğinde yakışıklılar yakışıklısı, kaslılar kaslısı, yunan tanrısı, afroditin amca oğlu-" "Biz çıkalım mı Ayaz?Biraz sonra kendine çıkma teklifi falan etcen galiba da" "Öldüm Cemre" "Geber sen. Herneyse ben ne diyodum ha evet mallıkta mastır yapmış olan şu varlıkla karşılaşıyorum ve-" "Ve ona aşık oluyosun" "Hiçte bile" "Evet benim için deliriyosun" "Hee evet tapıyorum sana" "Öyle diyosun ama bi gün benim olucaksın" "Avcunu yalarsın,yapmıyorum lan tanıtım manıtım okuyun işte!Ayaz sende siktir git!" ••• ©Tüm hakları Cemrenin papkorn kasesinde saklıdır.