Londra'nın en beğenilen terzisi İsabella Mercier, diğer adıyla, Madam Mercier; Warwall Dükü Sebastian St. James'le karşılaşıncaya kadar hem mükemmel moda anlayışı hem de güzelliği için aldığı övgülere rağmen, işi dışında son derece sakin ve mütevazi bir yaşam sürüyordu. Sebastian bir dük olarak topraklarına, o toprakların insanlarına karşı görevlerinin ne olduğunu biliyordu ve buna göre yaşıyordu. Henüz çok gençken yaptığı evliklikten geriye, sadece, hayatta en değer verdiği varlık olan kızı Elizabeth kalmıştı. Şimdi, hiç istememesine rağmen, Elizabeth'in geleceği için yeniden evlenmeyi düşünüyordu. Maalesef karşılaştıkları ilk andan beri ilgisini çeken Madam Mercier, evlilik için uygun bir aday değildi. Buna rağmen kadınlarla ilişkilerinde hep kontrollü olan Sebastian; Madam Mercier'nin gizemli, sakin tavırları ve muhteşem güzelliği karşısında mantıklı düşünmekte zorlanıyordu. İsabella, Sebastian St. James'le bir gelecekleri olmayacağından emindi; yine de çaresizce erkeğe bağlanıyordu. Ne damarlarında soylu akmayan kanı ne de evlenme çağını çoktan geçmiş olması önemli değildi. Önemli olacak tek bir neden vardı: İsabella'nın geçmişi...

Drako Stone... Londra'daki çoğu kadın onu anlatmak için sadece "Stone" (taş) derdi. Ve bu; başkalarının, iyi ya da kötü, hakkında ne düşündüğünü zerre kadar umursamayan Drako'yu hiç gururlandırmazdı. Her türlü sorumluluktan uzak yaşayan bu adamın hayattan tek bir beklentisi vardı: Eğlence!... Daha çok eğlence!... Hep eğlence!... Otuz yedi yaşına kadar eğlenme konusunda ne kadar başarılı olduğuna tüm Londra şahitti. Ne var ki beklenmedik bir miras ve o mirasla gelen beklenmedik bir unvan, yaşamını tepetaklak edecekti. Yetmezmiş gibi üzerine yaptığı evlilik, tüm yaşamını kökünden değiştirecekti. Oysa Drako, değişmeme konusunda kararlıydı. Leydi Caroline Hall, hayatı boyunca bir kontun kızı olmanın sorumluluğunu üzerinde hissederek özgür kişiliğine ket vurmuştu. Evlilik, planları arasında hiç yoktu ve yirmi iki yaşında artık "evde kalmış" damgası yemek üzere olmasını şükranla karşılıyordu. Ne var ki evlendi, hem de hayatta evlenmek isteyebileceği en son adamla. Çünkü Drako Stone, her anlamda Caroline'ın kaçmak istediği koca tipini temsil ediyordu: Karısını eve hapsedip kendi her türlü özgürlük peşinde koşacaktı. Fakat Caroline'ın buna izin vermeye hiç niyeti yoktu. Birbirinden dağlar kadar farklı iki karakterin arasında olması düşünülebilecek en son şey, onların birbirine aşık olmasıydı. Ama kader bazen insanı sımsıkı bağlarla bağlardı.

Hayatı işinden ibaret olan deneyimli ajan Jason için Rosalie Ashford tam bir baş belasıydı. Şeytani bir zekaya sahip olan kadın, her seferinde elinden kayıp gidiyordu. Hiç beklemediği bir anda kadını yakaladığını düşündüğünde ortaya çıkan ortak bir düşman bu ikiliyi bir araya getirirken aslında savaşacakları şeyin duyguları olacağını asla tahmin edemezlerdi. ''İşte şimdi oyun başladı.''

#Wattys2018 Son Listesi'nde! Herkes tarafından saygı gören bir asilzadenin kimsenin var olduğundan haberi olmadığı kızı... İlk deneyiminden sonra aşka inancı kalmamış bir dük... Farklı dünyalara ait olan bu ikiliye kader bir aşk oyunu mu oynayacak dersiniz? Yoksa sadece bir evcilik oyunu mu olacaktır bu? ~ "Mr. Anderson... Yüce İsa şahidimdir ki bendeniz şerefim ile sizinle evlenmeyi kabul ediyorum." Genç adam bu aykırı ve cürretkâr kadının sarfettiği cümlelerden etkilenmişti. Onaylarcasına başını salladıktan sonra daha fazla dayanamayıp kahkaha attı. "Evlenme teklifi ettiğim hanımın ismini çok merak ediyorum Miss Brown. Üstelik ben kendimi tanıtmama rağmen siz karşılık verme nezaketini göstermediniz." Genç kadın gülümsedi. Evleneceği adam onun ismini bilmiyordu. Gerçekten gülünç bir durumdaydı ikisi de. "Belinda lordum... Belinda Brown."

İçimdeki paslı parmaklıklardan firar etti bugün kelimeler. Kirli havayla bayram etti körpe ciğerleri, mavi göğe yenik düştü düşleri. Bereli parmaklarıyla, kırık kalemleri vardı bir tek. Yazdıkları asla silinmedi. Sonra kara kalemini çıkarttı içimdeki çocuk. Mutluluk dedi, mutluluk ince iş. En incesinden hem de. Varlar yoktu hep o dehlizlerin kazındığı simalarda. Ve tek bir gülüş kalmamıştı koca dünyada. Kapak: @golgehayaller

Aşkına güvenecek kadar inançlıydı... Oysa hayatın acı gerçekleri, bu inancın Dominic'le kendisine yetmeyeceğini kısa sürede ona öğretmişti. Artık, sımsıkı duvarlarla koruduğu kalbine kimsenin ulaşmasına izin vermemeye kararlıydı. Fakat... Elizabeth, dışından savunmaya çalıştığı şeyin çoktan ele geçirildiğini fark ettiğinde, her şey için çok geç olacaktı. Zaafına yenilmeyecek kadar güçlüydü; fakat bazen güçlü olmak yetmezdi. Dominic, kararlılıkla yürüdüğü yolda, zaaf sandığı şeyin çok daha büyük bir duygu olduğunu keşfettiğinde; yeterince güçlü olmadığını da keşfedecekti. Üstelik... Hayatta ele geçirmek istediği tek kalbin, hayatta en çok incittiği kişiye ait olduğunu bilmek, ödediği bedeller içinde en hafifi olacaktı. Ve... Her ikisi de "Kalp Ağrısı"nın hiç dinmeyeceğini öğrenecekti.

Çirkinin yenilmesi yoktur. Çirkin,güzellerin bir gülücükle elde edebildikleri için daima çabalamak durumundadır. Çirkinin gücü asla düşmemesinde değil,düşünce ayağa kalkabilmesindedir. Çirkine göre iltifatlar,ihtiyacı olmadığı gibi aynı zamanda reddettiği lükslerdir. Çirkin için sevgi,can yakıcı bir mücevherdir. Çirkinin umudu ve sabrı,acımasızca savaşan aşıklardır. Çirkinlik kalıcıdır,devasızdır,içtendir. Çirkinin seçme hakkı yoktur. Ama Çirkin Kraliçe,bir seçim yaptı.

Ne beyazın içinde var olan siyahın Ne de siyahın içinde kaybolan beyazın hikayesi Kıyametin içinde ki aşkın varolma çabasının hikayesi Aşkın en hali... Aşkın Kıyamet Hali Az önce neler olmuştu öyle.... Kendimi taksinin arka koltuğuna attığımda yapabildiğim tek şey nefes almaya çalışmaktı.Oysa bu şehre geldiğimde içimde ne umutlar ne hayaller vardı.Şimdi ise elimde kalan paramparça olmuş kalbimdi.Sür diyebilmiştim taksiciye sadece nereye gideceğimi bilmez bir şekilde.Az önce evlenme hayalini kurduğum , canımdan çok sevdiğim ve uğruna ölürüm dediğim adamın zaten evli ve yedi yaşında bir oğlu olduğunu öğrenmiştim.İki yıl tam iki yıldır metresiymişim aslında onun.İki yıldır bana söylediği aşk dolu sözlere sadece bana ait olduğuna inanmıştım, ne salakmışım...