Görev; Bir kızı her gün biraz daha, yavaş yavaş öldürmek. Ona işkenceler yapmak ve ölmeyi istemesini sağlamak. Acımasız ama yaralı bir adam. Umutlu ama kırılmış bir kız. Bu görevde ne olacak? Görev onlara ne getirecek? Kız görevin sonunda ölecek mi? Yoksa görevin amacı mı değişecek? Bilmiyoruz. Göreceğiz. *Hikaye gerçek kişilerle alakasızdır. -Tüm hakları saklıdır. Sadece Wattpad'te yayınlanmaktadır. Burada yazılanlar başka bir isimle başka bir yerden paylaşılamaz, çoğaltılamaz. İznim gereklidir. Hikayeyi veya bir benzerini başka sitede görenlerin bildirmesini istiyorum. Kapak Tasarımı @MissBollywood

"Senden nefret ediyorum." "Seni Seviyorum."

“Birincisi-” “Harika, bir de maddelemiş.” gözlerimi devirdim. Beni önemsemeden, devam etti. “Birincisi, kimse bilmeyecek.” “Hah, ben de insanlara piçin tekiyle düzüştüğümü anlatmak için ölüyordum.” Sen bilirsin, der gibi omuz silkti. “İkincisi, duygusal hiçbir şey istemiyorum,” yüzünü buruşturmuştu. “Onlar olmayacak, tamam mı? El ele tutuşmam, asla dudaktan öpüşmem. Şu ağlama şeyleri beni her zaman hasta eder, bu arada.” şüpheyle yüzüme baktı. “Bir de bana aşık olmazsan, sevinirim.”

... ''Bana bir söz ver '' nefesi yüzüme çarparken zorlukla yutkunup ela gözlerine baktım. Bakışlarında o kadar çok duygu besliyordu ki saatlerce gözlerine bakmak istiyordum. Aşk-Nefret-Özlem-Hüzün-Acı ve daha bir çok duygu dolu bakışları dudaklarıma kaydı. '' Ne olursa olsun , ölüm bizi ayırana kadar beni bırakmayacağına söz ver Lucy. '' Onun çok sevdiği dudaklarımı dişlemeye başladım. Bakışlarım gözlerinden , öpüşmekten dolayı pembeleşen dudaklarına kaydı. Seslice yutkunup heyecanla aldığım nefesimi düzene katarak konuştum. '' Ölüm bile bizi ayıramaz Zayn. Seni asla bırakmayacağım. '' Dudaklarımızı tekrar birleştirdiğinde gözlerimi kapadım ve kendimi ona teslim ettim. Since: 14.08.2013