Gözlerinizi açtığınızda yıkılmış bir evde uyanacaksınız. Tek çıkış yolunuz yerin altı olacak. Kendinizi bulduğunuz çıkış noktası her bir yanı kameralarla çevrili, her yeri izlenen bir plato. Tek amacınız ise alandaki ipuçlarını takip edip evinizi bulmak. Tüm yarışmacılar evlerini bulduğu an, kazanan belirlenmiş olacak. Öyleyse, sizi kaybetmemizi ister misiniz?

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Sırt çantamı aldım. Artık bu evden taşınmam gerekiyordu. Ailemi çok özledim. Annem, babam ve Ablam..... On aydır hiç birini görmüyordum. Gerçi bu benim tercihimdi. Yapmak zorunda olduğum bir tercih..... Ailemden Annem ve Ablam büyücülerdi. Babam ise Kurt Adam. Hani böyle dizilerde olur ya aynı onun gibi. Böyle bir durumda benimde ya büyücü yada kurt olmam gerekiyordu ama tam olarak öyle değildim. Bizim dünyamızda ikisini birden olamıyordunuz. Ya kurt ya Vampir ya Mutant Yada Büyücü olabilirdiniz. Bazen olduğunuz şeyden ekstra olarak özel gücünüz olabiliyordu. Yada nadirde olsa bazen gücünüz olması gerekenden az olup zamanla kaybolabiliyordu. Mesela Büyücüysen yaptığın sihirler, Büyüler güçlü olmuyordu ve zamanla normal bir insan gibi oluyordunuz. Bizim özel olarak gittiğimiz okulumuz vardı. Ilkokul ortaokul lise ve üniversite. Bu okullara gitmek zorunluydu. Hem normal insanların derslerini görürdük hemde kendi insanlarımızın geçmişini öğrenip kendimizi güçlendirirdik. Ben ortaokula kadar bu okula gittim. Sonra aileme normal insanların yaşadığı okula gitmek istiyorum demiştim. Çünkü okuldakiler benimle dalga geçiyorlardı. O zamanlar ne olduğumu bilmiyorduk. Ne büyü güçlerim vardı nede bir kurta dönüşüyordum. Benimde güçlerimin geçici olduğunu kabullenmiştim. Hemde o yaşta. Ablam normal okuluna devam ederken bende insanların yaşadığı yerde yaşayıp onların okuluna gidiyordum. Hafta sonları Ablamı ziyarete giderdik. Sonra ne mi oldu Okuyarak Öğrenin.....