•Yetişkin okurlar içindir• Kandan kıyafetlerimizi kuşanıp da, İçtiğimizde suyundan kehanetin, Biliriz hepimiz aslında, Ona ait bedenlerimiz. Apollon, Apollon. Gel de gör bizi, Kutsal bakirelerini. Al da götür bizi, Kutsal gelinlerini. Çıplak bedeni suyun içinden çıkarken biraz önce sunağa döktüğüm kanım ona doğru aktı. Önce damla damla sonra da bir nehir gibi hızla. Bedeni giderek görünür kılınırken kanımdan güç alıyor, yeniden hayat buluyor gibiydi. Güçlü bedeni tamamen görünür kılındığında dudaklarını araladı. "Konuş," dedi ölümsüz sesiyle. Sesi az önce damarlarımda akan kan kadar akışkan ve sıcaktı. "Bana sunduğun şey nedir?" Bu hikaye Kehanet Tanrısı Rae'ye adanmıştır. Not: Hikaye 18 yaş ve üstü okuyucular için uygundur. Cinsellik ve çıplaklık içerdiğinden bu uyarıyı yapmak durumundayım. 1. Kitap 05.11.2022 tarihinde tamamlanmıştır. 2. Kitap güncel olarak yayınlanmaktadır.

©Bütün hakları saklıdır Işığın Mirası Serisi Birinci Kitabı. Adlandıramadığım bir çıkmazın içinde kaybolmuştum. Üst üste yaşadığım travmalar neticesinde kendimi dipsiz bir uçurumun kenarında buldum. Sona yaklaşıyordum. Kendi sonuma. Bir gün hayatımın bu kadar değişeceğini tahmin bile edemezken şimdi yaşadıklarım ve içimde günden güne büyüyen bu enerjinin bedenimi ele geçireceğini nasıl bilebilirdim ki? Annem sayesinde değişen hayatım tam manasıyla bir kabusa dönerken elimden kim tutacaktı? Dostum Seyit ve ben bu zorlukların içinden sıyrılabilecek miyiz yoksa bir uçurumun kıyısında karanlığı bizi hapsetmesini mi bekleyeceğiz? Ben Deniz Soykan, kuralların değiştiği bu dünyada yeniden düzen kurmaya geliyorum. Farklı diyarlardan gelen bu Demon'lara karşı elimizde ki tek güç içimde keşfedilmeyi bekleyen, annemden miras kalan enerjim. Kutsal emanet bir gün açığa çıktığında dünya yeni bir hayata gözlerini açacak.

©Bütün hakları saklıdır Yıllarını adadığı eşi artık eskisi gibi değildi, sanki sevdiği adam gitmiş yerine bambaşka biri gelmişti. Aşkla bakan gözleri yerini nefrete bırakmış, ruhunu satmıştı. Saçını okşayan elleri şimdi yaralarının sebebiydi ve bundan kurtulmanın bir yolu var mıydı?

"Yıllar önce adı 'Üç Büyük Cadı' olarak anılan üç kız kardeş vardı. Bunlar: Josephine, Joen ve Jobina'ydı. Bu üç kız kardeşin en büyükleri olan Josephine, dünyaya getirdiği ilk kız çocuğunu korumak için kardeşleriyle birlikte büyük bir ayin düzenlemişti. Bu ayine: Gece ve Gündüz Sian'ı denilmiştir. Gece Sian'ında genç kızın olgunluğa ulaşmış diri bedeni, Üç Büyük Cadı'nın kanlarıyla yıkanarak kutsanmış; Gündüz Sian'ında ise vücudu zamana karşı kutsanan genç kızın, Üç Büyük Cadı'nın birer damla kanını içmesiyle ayin tamamlanmıştır. Böylece ilk ölümsüz cadı yaratılmış ve o kutsal günden sonra, Freya, 'Sian Cadısı' olarak anılmıştır." Üç Büyük Cadı'nın Kutsal Kitabı, syf. 978 ~~ Başlangıç: 02.08.2016 Kısım I - Bitti: 03.02.2018 Kısım II - Bitti: 01.01.2019 Kısım III - Başlangıç: 01.03.2019

©Tüm Hakları Saklıdır

İblis; cennetin soğuk sularını da gördü, cehennemin ateşli çukurlarını da Güneşin vahşi kızıllığını da izledi, ayın puslu çehresini de Issız çöl kumlarına da dokundu, suskun kar tanelerine de Gecenin acımasız karanlığında da kavruldu, ancak aydınlığın hazzını ilk kez O'nda tadacaktı. Melek iblise aşık oldu; onun cehenneminde kayboldu, pençesinde hayat buldu. • Serin saten çarşaf tüylerimi ürpertirken kemikli elleri belimi buldu. Parmak uçları benim sabırsızlığımın aksine sakindi, bel oyuntumda biraz oyalandı ve göbek deliğime kadar ulaştı. Teninin tenime değmesi fikri bile beni yanlışa, çok yanlışa sürüklüyordu. Sıyrılan tişörtümü indirmek, ellerini uzaklaştırmak istesem de bedenimdeki her hücre devam etmesi için çığlık çığlığaydı. Elleri tekrar belimi bulduğunda ani bir hareketle beni kendine çekti ve sırtım sert göğsüne dayandığında, birkaç saat önce inatla içtiklerim aklımdan tek bir mantıklı düşünce geçmesine izin vermiyordu. Düşüncelerim anahtarını kaybettiğim bir odada, yere saçılan cam parçaları gibi dağılırken hiçbiri eşini bulamadı. Kanımda dolaşan alkol gibi ona git gide sarhoş oluyordum. Sıcak nefesini enseme verirken fısıldadı: "Keşke seni öldürmek zorunda olmasaydım."

Gerçek ailemi hiç tanımadım. Ben doğduktan kısa bir süre sonra beni bir yurda bırakmışlar. Ne bir not,ne bir iz. Sosyal hizmetler beni bir koruyucu aileden diğerine vermeye başlayalı on yedi yıl oldu. On altı yaşımı doldurduğum günün gecesi serinlemek için gecenin bir yarısında herkes uyurken havuza girmiştim. Suyun altında nefes alabiliyordum. Korktum ve kimseye söylemedim fakat günler geçtikçe bendeki değişimleri gizlemek gittikçe zorlaşmıştı. Ailem beni doktor olan bir aile dostuna götürdü fakat doktor hayatında hiç böyle bir şeyle karşılaşmadığını ve sanki bir kusur, bir hastalıkmış gibi çözümü olmadığını söyledi. Bunun üstüne koruyucu ailemle birlikte bu sırrı saklamaya devam ettik. Doktora gittiğimiz o günden beri bir yıl geçmişti ve ailem her geçen gün benden daha çok uzaklaşmıştı. Onları suçlayamazdım. ''Senin ne olduğunu biliyorum,biz buraya ait değiliz,'' diyen çocuğa güvenip onun verdiği adrese gittim. Benim gibi bir sürü gencin bulunduğu adeta bir element okuluna gelmiştim. Burada Ateş,Su,Toprak ve Hava olmak üzere dört ana dala ayrılıp benim daha henüz kabullenmeyi bile başaramadığım güçlerini kontrol etmeyi öğrenen bir sürü genç vardı. Eğer bu okulda olmayı kabul edersem, üvey ailemi ve arkadaşlarımı da geride bırakmak zorunda kalacaktım. Bir daha onları asla göremeyecektim. Normal ve sıradan hayatımın alışkanlıklarından hemen vazgeçebilecek miydim? Kafes'e, ait olduğum yere gitmeli mi bu şartları kabul etmeli miydim? Ben kararımı verdim. İşte benim hayatım, asıl o gün başladı. *(Avatar, Divergent, Hunger Games, X-Men, Gece Evi Serisi, Percy Jackson, The Mortal Instruments, Wizards Of Waverly Place karışımımsı olan ama şahsen o kurgulara bir şeyler eklerken zevk aldığım bir hikaye.) Alya Öztanyel

"Sen annemin istediği gelinin tam zıttısın. Boyama tahtası bir yüzün, sarı olan boyalı saçların, beyaz bir tenin, çılgın ve kıpır kıpır bir kişiliğin var...Ha birde bakire değilsen tam da annemin istemediği gelin tipine uyacaksın. Bakire değilsin değil mi?"

Çocuk uzanıp minik kızın gözlerinden akan yaşı küçük elleriyle sildi ve yanağına bir öpücük kondurup hızlıca geri çekildi. Geçen gün bunu terasta yine yaptığında yanakları hemen yanmaya başlamıştı. Hatırlayınca tekrar gülümsedi. “Geleceğim uğur böceği.”

Hikayeyi güncellemeyi unutmayın