"Bırak artık!" diye bağırdım. Canım burnumdaydı, korkudan gözlerimi kocaman açmıştım. O derin yeşil gözleri beni her saniye daha da öldürüyordu, nefes nefese kalmıştım. "Bırakınca gideceksin! Beni bırakacaksın!" "Olması gereken de bu, bu ben değilim! Olmak da istemiyorum" dedi fısıltıyla. Bana vereceği şeyler umrum da değildi. Ben yalnızca onun aşkını istemiştim, nefretini değil! Kolumu aniden bıraktı ve hırlar gibi bana döndü. "Beni suçluyorsun değil mi? Bütün olanlar benim suçum!" "Senin değil" gözlerimden akan yaşlar onu da üzmüş olmalı ki aniden yumuşadı ve bana uzanmaya çalıştı. Tek elimi kaldırdım ve mırıldandım. "Benim suçum, hayatıma seni almamalıydım. Ben ailemi kaybettim Chis! Babam beni istemiyor! Kerem bile yüzüme bakmıyor! Canımdan çok sevdiklerim beni tanımıyor, istemiyor! Seni seçmemeliydim.." Dudaklarımdan öfkeyle firar eden sözler canını yakmıştı bana inanmayan gözlerle baktı. Yerde duran yağmurluğumu aldım ve ona hiçbir zaman söylememem gereken şeyi söyledim. "Ben evleniyorum.." ---- Dikkat! Bu hikaye Eyvah Benim Sevgilim Bir Mafya da yer alan Chistian Atos ve Hilal'in evlenmeden önce ki hayatlarını konu almıştır! Hikaye EBSBM önceleri anlattığı için ilk bunu da okuyabilirsiniz!!

Sen hiç bir kitap karakterine âşık oldun mu? O, oldu. Asıl tuhaf olan ise... Kitap karakteri de ona âşık olmuştu. "O gece bir kitapla tanıştım. Kaderime giden yolda bana rehber olacak bir kitapla." (DÜZENLENİYOR.) © Tüm Hakları Saklıdır! ©

-----> TÖRE HIKAYESI DEĞİLDİR!! Sevdası Öyle Bir Ateşti Ki.. Söndürmeye Kalksan, Su Yanardı..

Benim beklediğim adam sen değildin ama kalbim.. Kalbim neden senmiş gibi atıyor. *-* Jessica Atos üç abisi ve babası buna bonus olarak büyük babasıyla oldukça korunaklı bir yaşam sürmüştü. Küçüklüğünden bu yana çevresinde ki zırhlı insanlar onu kendisine koruması dışında pek de bir şey öğretmemiş olsa da o insanların arasında kendi gölgesiyle birlikte yaşamayı öğrenmişti. Gölge yaşamının büyük bir çoğunluğunda onu takip etmiş ve korumuştu. Jes bu adamla yaşamayı öğrenmiş hatta onu alışmıştı. Ama bir sabah onu tamamen kaybedeceğini hiç düşünmemişti. Hayata hep yenik başlayanlardan olan Pedro, İtalya'nın en büyük gücü haline gelmesi için yıllarca uğraşmış yalnızlığıyla bu savaşı kazanmıştı. Sadece kendisi için yaşayan bu yalnız adam bir gece barda yanlış anlaşılma yüzünden yatağında yatan kızın hayatını tamamen değiştireceğini nereden bilebilirdi ki? Yalnız bir adam ve küçük bir kızın hikayesini okumaya hazır mısınız? (BU HİKAYE ATOS SERİSİNİN 3. KİTABIDIR)

"Ve ateş kül oluncaya dek yanmaya devam etti. Su ise buhar olacağını bilmesine rağmen savaşından vazgeçmedi.'' Masal on sekiz yaşını doldurduğunda kaldığı yetimhaneden ayrılmak zorunda kalmıştı. Bu arada eski yurt müdürü tarafından ona İstanbul'da bir kolejde burs ayarlanmıştı. Kendine kalacak bir yer bulması gerekiyordu artık. Bir yandan da İstanbul'a geldiğinde etrafında ilgiyle dolaşan insanlar ve karşısında köle olacak bir beyaz atlı prens hayal ediyordu. Ancak ne yazık ki hayat masallardaki gibi değildi. Zaten "Bir varmış bir yokmuş" yerine "Lanet olsun!" ile başlayan bir masaldan ne beklenirdi ki? Masal, karşısına çıkan, sırlarla dolu, karanlık Rüzgar'ın gizemini çözmeye çalışırken kendini ona âşık buluverecekti. Bu kitap 2015 yılında Epsilon Yayınevi ile raflarda yerini aldı.

Aşk...1 kelime 3 harf. 'Ee bunu zaten biliyoruz'diyenleri duyar gibiyim. Evet kesinlikle haklısınız.Aşk'ın bir kelimeden ve üç harften oluştuğunu biliyorsunuz.Ama kesinlikle bilmediğiniz birşey var; SİZ AŞK'I BİLMİYORSUNUZ..! Bildiğinizi sanıyorsunuz.Bunu Toprak'ın Yağmur'a olan aşkını okudukça anlayacak,anladıkça da bildiklerinizi unutacaksınız... Yağmur'un inatla,tüm saflığı ve temizliği ile yağdığı,Toprak'ın ise Yağmur'a beden olmaktan asla kaçınmadığı,onu sarmaladıkça içine hapsettiği ve Yağmur'un içinde kaybolurken etrafa armağan ettiği o aşkın kokusunu duymak ister misiniz bu sayfalarda? Öyleyse Bildiğiniz Tüm Besmelesiz Aşk'ları unutup,güzel bir Besmele çekerek başlayın Aşk'ı okumaya,yaşamaya,duymaya ve hissetmeye. Aşkı birde Toprak ve Yağmur'dan dinleyelim mi? Öyleyse Aşk kokan bu sayfalara; HAYDİ BİSMİLLAH.. 7 KASIM 2015-Yayın Tarihi

Gözleri boş evin seramik zemininden ayırıp, karşısındaki adama bakmayı reddediyordu. Her an akmak için bekleyen dolu gözlerini, karşısındaki soluk mavi gözlere dikmeyecek, bu zayıflığını göstermeyecekti. Ne zaman bu kadar zayıf bir kız olmayı becermişti?! Onca yaşadığı şeyleri arkasında bırakırken ağlamayı da aralarına sıkıştırarak, tarihin tozlu raflarının en derinliklerine göndermemiş miydi? Bunca yıl ağlamayı unutmuşken, nasıl olur da onun yüzünden bu hale gelebilmişti? 'Ağlama her gözyaşına ölürüm' diyen adam nasıl bu kadar ağlamasına neden olabilirdi ki? Boş evde saatlerdir, hiç konuşmadan geçmişi düşünerek oturdu. Az değil 7 yılı gerisinde bırakmıştı. Umutları, hayalleri, geleceği, kalbi.. Altında bacaklarını sımsıkı saran pantolon ve üzerinde kalçasına kadar inen t-shirte rağmen kendini çırılçıplak hissediyordu. Bundan sonra hep böyle mi hissedecekti; cevabını bilmeden oturmaya devam etti. Gözlerini yumup başını kaldırarak yaslandığı duvara dayadı. Karşısındaki duvara yaslanmış adamın soluk mavi gözleri ile kendisine baktığının bilinciyle konuşmaya başladı. "Bazı erkekler güzel bir sevişmenin sonunda kadınların yaşadığı en iğrenç şeyi bile unutacağını sanıyor. Ne acı değil mi? Bunları onlara biz hissettiriyoruz." Gözlerini açmayıp sımsıkı yummaya devam ederken, acı bir gülümseme belirdi yüzünde, akan iki damla gözyaşıyla. Gözlerini açıp karşısındaki soluk mavi gözlere bakarak "Daha acısı ne biliyor musun?" dedi acı acı gülerken. Soru dolu gözler kendisine bakarken, elleriyle gözyaşını sildi. Aldığı nefes kendisine yetmiyormuş gibi daha derin bir nefes çekti içine. "Güzel bir sevişmenin sonunda kadınlar her şeyi unutuyor."

Hasta bir kız , genç bir adam ve tesadüfle başlayan kos koca bir aşk . ♡♥♡ "İyileşeceksin . " "Ya bir gün uyandığımda bu hastalık tekrar ederse ne yapacağız ? " Yüzümü avuclarının arasına alıp kararlı bir ifade ile gözlerime baktı. "O zaman her şeye yeniden başlarız . " "Buna dayanabilir miyim bilmiyorum . " derken gözümden akan yaşlara engel olamadım . Ellerini ellerime kenetlerken alnını alnıma dayadı . "Ben dayanırım Meleğim . Yeter ki sen elimi tutmaya devam et . Ben ikimiz adına da bu zor yolu tekrar yürürüm . Ama sen elimi bırakırsan bende bundan sonra yürüyeceğim tüm yollardan vazgeçerim . "

Aydos; ayrılmaz dostlukların mahallesi, masumane aşkların yeriydi. Kimi kirli geçmişleriyle yüzleşir, kimi de geleceğe sisli bir yelken açardı. Her semtin bir delikanlısı olurdu; her mahallenin bir ağır abisi. Bu mahallenin de ağır abisi Hızır Ali idi. Geçmişi karanlık, geleceği sisliydi. Hayattan beklediği pek çok şeyi kazanmış, bir anda kaybetmiş olan adamın tek tutunacağı dalı atan kalbiydi. Kalbinde ise kocaman bir yangın yanmış, geriye paslı küller kalmıştı. Hızır Ali ne külleri üfleyebilmiş; ne de yeniden yakabilecek birini tanıyabilmişti. Bu kalbi de birine kaptırdığında geriye ne kalacaktı? Ya da o kalbe geçmişinden başka ne sığdırabilirdi ki? Küçük bir kızı kalbine sığdırmaya da gücü var mıydı? Peki ya o küçük kızın küllerden yangın çıkarmaya gücü? "Sevda dedikleri; bir kalpte yanmak değil midir? O kalpte küllerinden yeniden doğmak..." |19.04.2016|

**Bazen birşeye sahip olduğumuzu sanırız. Ama yalnızca 'sanırız'** "Herşey yoluna girecek!" "..." "Herşeyi unutturacağım sana. Bütün yaşadığın o kötü zamanları" "..." "İnsanlar neleri unutuyor.. Sende bu yaşadıklarını unutacaksın!" "Unutmayacağımı ikimizde biliyoruz" "Unutmak zorundasın lanet olası! Unutacaksın!!!" ~Bu genç bir kızın direniş hikayesi değil, genç bir adamın yok oluş hikayesidir~