Tuhaf hayatlarından bir kısmı anlatan kısa hikayeler, bir anlık da olsa kalır mı aklınızda? Masumiyetliklerini görünce tutulur mu diliniz? [öyküler]

Saklanan sırlar, kime ihanet ettilerde gün yüzüne çıkmaya karar verdiler? Umarım bu hikaye,içinize attıklarınıza, gülmediğiniz her ana, yaşamınızdaki kötü olaylara, döktüğünüz göz yaşlarınıza umut olur. Umudun bulunduğu diyara hoşgeldin sevgili okur. Zihninde canlanan bu hikayenin, seni gülümsetmesi dileğiyle..

Bir kız düşünün, sapasağlam ayakları yere basan, cesur ve dürüst. Şaşalı yaşamına rağmen alçak gönüllü. Ne saf ne masum! Çıtkırıldım mı? Asla. Biraz kavgacı, nadiren agresif, azıcık dobra, fazlasıyla zeki... Umut hiçbir zaman ciddi biri olmamıştı. Ta ki Yiğit Şah'a olan hislerine kadar... Bir yıl boyunca sevdiği adamla savaşmıştı. Ne için mi? Sevdasını kabul ettirmek için, gönlünü kazanmak için, özgürce sevebilmek için ve en önemlisi de yaşayabilmek için... Pes etti. Yaşamaktan vazgeçti. Yaralarını saracağı uzun bir yolculuğa çıktı. Peki, bu hikaye böyle mi bitecekti? Kötü sonla biten hikayeden daha da kötüsü, yarım kalmış hikayelerdi. Umut geri döndüğünde hikayesi ne olacaktı? Yarım kalmış hikaye aşkla son bulacak mıydı? Yoksa gurur mu ağır basacaktı? ••• Her iki gözünden de öpüp yavaşça geri çekildim. "Gözden öpmek ayrılık getirirmiş." Gözlerim hafiften dolunca kafamı başka tarafa çevirip güldüm. "Gerçi biz hiçbir zaman bir olmadık ama ayrılık getireceği kesin." Yiğit Şah'ın gözlerine baktım son kez. Gözlerin mi kızardı senin Yiğit Şah? Yoksa benim gözlerim dolduğu için mi yanlış görüyorum? Her zaman olduğu gibi tek bir damla gözyaşı bile dökmeyecektim karşısında. "Senin deyiminle, benim saçmalıklarım burada son buluyor. Kendine iyi bak." Son sözlerimi söyleyip çıktığımda yüreğimdeki ağırlık hafiflemişti. Sonunda lanetimden kurtulmuştum. ACEMİCE YAZDIĞIM İLK HİKAYEM. BAZI DÜŞÜNCELER SİZE UYMAYABİLİR EMİN OLUN BANA DA UYMUYOR:)

Burası Aratniya, Cihandaki en büyük kıta. Çok büyük bir tarihe ve sayısız kültüre ev sahipliği yapmakta. Şimdi tüm cihandaki güç dengeleri bir kez daha değişiyor. Bu savaşta tarafınızı şeçin; Yeniden yükselmek isteyen Bozlar Kudretli imparatorluk Kongaro Zengin ve Kurnaz Patrona Yeni bir düzen isteyen Yasaklar Asil ve soylu Simbahan Disiplinli ve güçlü Karakor Ve diğer bir çok medeniyet..

Korku.. Vücudumu ele geçirip aklımı bulandırıyordu. Bacaklarımın titremesine engel olamıyordum. Ağzımı kapatan koca bir el yüzünden sesim çıkmıyordu. "Ses çıkarma ki canını acıtmayayım" kulağıma çalınan ses o pisliğe aitti. Hıçkırıp ona yenilmemek için dudağımı kemiriyordum. Öyle bir durumdaydım ki nefes almakta bile zorlanıyordum. Korku tüm zihnimi sarmıştı. Bedenim fırtınanın ortasında dala tutunmaya çalışan bir yaprak misali titriyordu. Yalnızlık en çok bu zamanlar da acıtırdı. Acılarımı 'içimde öldürüp yine içime gömerdim' Zihnim mezarlık gibiydi. Acılarımın mezarlığı.. 18'ine girmeyi sabırsızlıkla bekleyen bir kızın heyecan dolu hikâyesi....

Aniden gelen değişikliğin üstesinden gelmeye çalışırken, geçmişten gelen çakıl taşına takılırsan kimi suçlarsın? Lacivert kağıtlar, sığınaklar, maviyi seven siyah insanlar, ve kendini bu kargaşada bulmuş bir kızıl tilki. Geride bırakılamamış geçmiş, ben her şeyimi kaybettim... ~ Hâlâ yazım aşamasında, yazar aktif.