"Sera, o kadınla öpüştüğümü düşünüyor musun gerçekten?" "Evet!" Alayla güldü ve kafasını iki yana salladı. "O zaman sana gerçek bir öpüşme nasıl oluyor göstereyim."

Zıtlıklar her zaman uyumsuzluk getirirdi. Mesafeli, idealist ve kalbi buz gibi bir kız, onun aksine sıcacık kalbi ve çocuk ruhuyla gülümseyen bir erkeğe sadece yadırgayarak bakardı. Birbiriyle alakasız iki insan, el ele olamazdı. Soğuk eller, ellerini tutana kadar böyle düşünüyordu. Onu bekleyen kimse yok sanıyordu, deli olduğunu düşündüğü çocukla, bir sabah karşılaşana kadar. Zıtlıklar uyumsuzluk getirirdi ama aşkın gözü kördü. Kız, bunu kalbi çocuk tarafından kör edildiğinde anlamıştı. Kim Taehyung

Serin rüzgarda nefes almak istiyorum, Aşıklar gibi öpüşmek. Okyanusuna dalmak istiyorum. Söylesene, yağmur seninle mi yağıyor?

Hayran kurgu #1 Ben sadece yeni bir başlangıç yapmak istemiştim. Hayatımın eskisinden daha da kötü olabileceğini nereden bilebilirdim ki?

"Aranızda bizi ilk kez dinleyenler var mı?" diye sordum, kalabalıktan da fena olmayan bir alkış koptu. Kaşlarımı kaldırdım, sırıtmaya devam ederken grup arkadaşlarıma dönmüştüm. Namjoon, Hoseok ve Taehyung'a. "O halde bu gece hayal kırıklığına uğramayacaksınız," dedim ve gitarımın tellerine dokundum. "Ben Eva, " İzleyicilerin önünde ufak çaplı eğilirken konuşmaya devam ettim. "Gerçek müziğin ne olduğunu size göstereceğim."

*Tamamlandı.* Hayatından vazgeçmiş, belki de doğduğu günden beri hiç yaşamamış bir çocuk. Pes etmekten ve vazgeçmekten delicesine nefret eden, oldukça deli bir kız. Bir daha yaşayamayacağını düşünen o çocuğun kapısını, yaşamın kendisi kadar renkli olan kız çaldığında, çocuk bir şeyi fark etmişti. İlk defa kapısı çalınıyordu ve ilk defa o kapıyı açmadan, içeri giren hiçbir şey olmamıştı. Kız, kapıyı çaldı. Geri çekildi ve yürümeye başladı, aralanan kapının ardından bir çift göz onu izliyordu. Kıza baktı, gidişini izlerken gözleri şimdiden ela gözleri aramaya başlamıştı. Nereye gittiğini bilmiyordu ama kapıyı açıp, ona doğru bir adım attığında, bir kayıp ruh için daha yerinin olmasını umdu. -Hayran Kurgu

"Hatırlamazsın diye diyorum ben Jimin, kalçalarımı ve beni unutma olur mu?" Göz kırparak bana el sallamasının üzerine koşmaya başladığını görmüştüm. Söylemesine gerek bile yoktu, bugünü istesem de unutabileceğimi sanmıyordum.