Bir kadının yüreği sırlarla dolu bir denizdir. "Zümra?" Duyduğum seste biraz şevkat işitince kafamı yavaşça kaldırdım. Karşımda Anıl yoktu. Daha az 'meslek lisesi çıkışından geliyorum' diyen bir tipi vardı bu çocuğun. Tanımadığım bu çocuk benim adımı nereden biliyordu, o halde? "Zümra, değil mi? Bak ben Anıl Sözeri değilim. Adım Mert." Ellerini havaya kaldırıp beni sakinleştirmeye çalışırcasına salladı. "Sadece yaklaşmama izin ver. Dizin kötü gözüküyor." Bakışlarımı tanımadığım çocuktan çekip dizime kaydırdığımda pantolonumun dizimle beraber parçalandığını gördüm. Hissetmiyordum, belki de hissedemiyordum. Anılla geçirdiğim zamandan sonra acı seviyem oldukça doruklara çıkmıştı. Çocuğun bana doğru yaklaştığını hissedince kafamı kaldırıp ona baktım. Gözlerini bir an için benden ayırmadan gelip yanıma oturdu. "Anıl Sözeri'yi nereden tanıyorsun?" dedim içimde yatan meraklı şeytana uyarak. "Sokağın başında beni görünce sen söyledin." Gözlerini iyice dizime yaklaştırıp biraz inceledi. "Ve benden kaçmaya başlayınca korktuğun biri olduğunu tahmin etmek zor olmadı."