Seneler evvel iftiraya uğrayan Gülnihal ailesiyle birlikte memleketini terk etti. Yirmi dört sene sonra kızı Nilüfer'in tayini oraya çıktı ve Nilüfer karanlık geçmişin içine girdi. O zamanlar askerde olan babasının şimdilerde derbeder olduğunu öğrendi. Anne ve babası hâlâ birbirine sevdalıydı. Nil ise sevdanın ne demek olduğunu geldiği yerde öğrenecekti. Geçmişin sırları açığa çıkmak için meydan kolladı. Nil babasının ailesi ve annesinin ailesi arasında kalırken annesinin alev alev sevdasının arkasında durabilecek miydi?

"Han." derken dudaklarım titredi. Bedenlerimizin yakın olması ise bedenimi titretti. "Güneş." dediği an kalbime bir ok saplandı sanki. Yer yerinden oynadı ciğerlerim havasız kaldı. Öyle güzel söyledi ki adımı sanki ilah bir ses gibi duymamı sağladı. "Güneş." dedi yine o ilah sesi ile. Nefes alamadım. "Güneş." dedi yine sanki beni bitirmek için ant etmişçesine. ⬇️⬇️⬇️⬇️ YETİŞKİN İÇERİK.. Yer, mekan ,kişi ve kişiler gerçek değildir ! Tamamen kurgu olup hayal dünyama bağlı olarak yazılmıştır.

18 yaşında genç bir kızın yolu çıkmaz bir sokakta hiç kesişmemesi gereken bir adamla kesişti. Adam hayata ve mavi renge küskündü. Genç kızla beraber mavinin her tonuna aşık oldu. Mavinin her tonuna Hálin mavisi diyordu. Açık veya koyu önemli değildi mavi olması önemliydi. Her ton Hálin mavisi oluyordu. Başka bir yerde ilk Cemre diyen bir başka adam vardı. Genç kız için ilk Cemre diyen. İlk Cemre'si havaya değil gönlüne karışmıştı. O da sevdiği kız için Zerya'm diyordu. Onun dilin de Zerya yüreğim di. Yüreğim diyordu. Zerya Hálin iki ismin ayrı şekiller de iki adamın yüreğine düşmüş hali... Azad Saruhan karısının gözlerine bakıp "benim için Hálin'sin! Saruhan konağı için Hálin'sin! Mardin için Hálin'sin!"dedi. Zerya adamın gözlerine bakıp" senin için Hálin'im Mardin için Hálin'im beni sevenler için Zerya'yım "dedi... Adam karısının gözlerine bakıp yutkundu. O Hálin'di! Hálin yuva demekti. Onun yuvası oydu. Ellerini uzatıp onun gece karası saçlarına götürüp "sen benim yuvamsın "dedi. Acı bir berdel hikayesi. İlk görüşte aşk... 30.01.2023 Roman ve Zerya kategorisinde 1. Sırada BU HİKAYEDE Kİ OLAYLAR HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KURUM VE KURULUŞLARLA İLGİLİSİ BULUNMAMAKTADIR. KİTABIN KURGUSU BANA AİTTİR. KURGUMUN SAHNELERİN KOPYALAYIP TAKLİT EDİLMESİ HALİNDE GEREKLİ HUKUKİ İŞLEMLER YAPILACAKTIR. #şiir kategorisinde 1. Sıra 12.07.2022 #roman kategorisinde 1. Sırada 0cak 2023 #roman kategorisinde 1. Sırada Mardin'e Tutsak ismiyle yazılan ilk ve tek kitaptır. Kapak tasarımı @merwanozcan_

Efsun, 5 yaşındaki oğlunu alarak evliliğini geride bırakırken karnında taşıdığı sırrı kimse bilmez. Aylar sonra yaşadığı büyük kayıpla alt üst olur. Mehmet ise sadece terk edilmesin değil habersiz bırakıldığı bir canın da öfkesini taşır. Yaşanan bu acı kayıp iki kalbi yeniden karşı karşıya getirirken eski defterler açılır. Aşkla nefret, acıyla pişmanlık birbirine karışır. Ve insan bazen kırık kalple yürümek zorunda kalır.

Bir başkasını seven iki yürek, intikam ve hırs uğruna yapılan bir evlilik ne kadar iyi olabilirdi?

"Korkuyor musun benden?" diye sordu. Dürüst davranıp başımı salladım. Önce sessizlik oldu. Sonra çenemde elini hissettim. Yüzümü kendisine çevirip gözlerimi yeşilleriyle buluşturdu. Adem elması hareket etti. "Neden?" sessiz kaldım. "Cevap ver." yutkundum ve yeşillerini işaret ettim. "Siz kızınca çok korkunç bakıyorlar." "Söküp verirsem eline, geçer mi korkun?" dedi ciddi sesiyle. Başımı hızla iki yana salladım. "Hayır!" sonra gözlerimi kaçırıp utanarak devam ettim. "Gördüğüm en güzel gözler onlar." "Karar ver kız çocuğu, korkunç mu, güzel mi?" dedi sanki vereceğim cevap onun için önemliymiş gibi. Utansamda bakışlarımı yeşillerine çevirdim ve aklımdan geçeni dilimle kavuşturdum. "Korkunç güzel." Önce baktı sonra dudaklarını yavaşça kıvırdı. Cevabıma tepkisi daha da utandırdı beni. Kapak tasarımı: @rozanna4335 DİKKAT! Bu kitap; şiddet, argo, travma vb. unsurları içermektedir. Küçük okuyucu kitlesine uygun değildir. BU PLATFORMDA "ATEŞBAR" İSİMLİ İLK KİTAPTIR. TÜM HAKLARI ŞAHSIMA AİTTİR. KOPYALANAMAZ VE ÇALINAMAZ! • Bu hikâyedeki tüm karakterler ve olayların gerçek kişi ve kurumlarla ilgisi yoktur. Tamamen hayâl ürünüdür.

Gecenin olmayacak saatinde babası tarafından yaralı bir şekilde evine getirilen bu adama dair olan düşüncelerini durduramıyordu. Günde bir kez olsun odasına gelmeden duramıyordu. Merak hissettiklerinin yanında gülünç kalırdı. Araf'a benzer bir yerdeydi. Bilinmezliğin ortasında, naif kalbi direnmeye çalışıyordu. Dudakları arasından firar eden titrek nefesle, gözleri birkaç saniye olsun açılıp kapandı. Bal gözleri açıldığında beklemediği bir şey oldu. Gökyüzünün tamamını kapsayan gözler yavaşça açılıyordu. Dudakları aralanmışken, elini kumral tutamlardan çekti. Sır adamın kaşları çatılıyordu. Yüzünde acı çektiği kendini ele veriyordu. "Su." Fısıltıyla çıkan sert sesi karşısında ne yapacağını bilemedi. Usulca başını salladı. Yine de yerinden kalkmakta başarılı olamadı. Çeşm-i cihan gözlerinin efsunundan kurtulamadı. Bal gözleri bütün dünyayı barındıran gözlerinde takılı kaldı. Balın Duman & Karan Barlas

Alya, soğuğun hüküm sürdüğü bir mahallede büyüyen cesur bir kızdır. Hayatın ona sunduğu zorluklar arasında tek umudu, bir gün çok daha iyi bir geleceğe adım atmaktır. Karaca Koleji'nden gelen bir mektup, tüm hayatını değiştirebilir. Fakat başarı yolculuğu, her zaman dostça karşılanmaz. Bu, umudun, dostluğun ve karanlıkla cesaretin sınandığı bir büyüme hikâyesi.

"Bade Karahanlı." Duyduğum tok sesle eş zamanlı olarak derin bir nefes aldım, ağır hareketlerle sesin geldiği yöne döndüm. Kapıyı yavaşça kapattı, gözleri beni buldu. "İsmimi bile öğrenmişsin." Dudakları yana kıvrıldı, bana doğru geldi. "Öğrenmek zorunda kaldım diyelim." Gülümsedim, biraz daha yaklaştı, birkaç adım geri gittim ama sırtım soğuk duvara temas edince durmak zorunda kaldım. Fakat o durmadan üzerime gelmeye devam etti. Kaçmak için sağ tarafa doğru geçecekken kolunu önüme kalkan etti. Boş bir anında sol taraftan kacayım dedim ama bu sefer de diğer koluyla önümü kapattı. Tamamen onunla duvar arasında kalmıştım, kaçmama izin vermiyordu. Sırtımı duvara yasladım, yemyeşil gözlerinin içine baktım. "Ne yapıyorsun?" "Konuşmamız gereken şeyler var." "Evet var ama bunu aramızda mesafe varken de yapabiliriz." "Yapamayız, böyle konuşmak istiyorum." Cevap verecekken gördüğüm şeyle sol gözünün altına düşen kirpiğini nazik bir şekilde aldım. "Kirpiklerin dökülüyor." Dudaklarındaki tebessüm büyüdü, sessiz kaldı. Sağ yanağında küçük bir gamzesi vardı, yakın olduğumuz için fark edebilmiştim. Kirpiğe usulca üfleyerek gözlerimi yeşillerine çevirdim. "Badem yağı sürebilirsin, çok iyi geliyor." Tek kaşı kalktı, söylediğim şeye şaşırmış gibiydi. Fakat bu şaşkınlığı üzerinden çabucak atıp kaçmamı engellemek için önüme kalkan ettiği elini duvardan çekti, cebine attı. Merakla ona bakarken elini cebinden çıkardı, badem şekerlerini uzattı. "Yer misin?" Elinden bademleri alarak birini ağzıma attım. "Çok severim." Biraz daha yaklaştı, derin bir nefes aldı. "Badem şekeri gibi kokuyorsun." Badem şekeri mi demişti o? Şaşkınca bakarak elimdeki bademleri kokladım. "Güzel kokuyorlar yalnız." Başını salladı. "Biliyorum." Gülümsedim, kendisi de bir şeker yedi ve ekledi. "O yüzden söyledim zaten."

Suraye Wattys 2020 Tarihi Kurgu Kategorisi kazananı. "Suraye" tarihi olayların yer aldığı sürükleyici bir hikaye. Azerbaycan halkının Sovyet döneminde yaşadıklarının akıcı bir dille anlatıldığı bu kitap okuyucunun dönemle ve halkın yaşamıyla yakından tanışmasına yardımcı oluyor. Bir kurşunun değiştirdiği hayatlar. Sonbahar yaprakları, hani o rüzgarda sallanırken çıkardıkları sesler var ya ne kadar şen olsa da hüzün verir insana, biliyorlar aslında o rüzgarın onları o tahtından edeceğini. Gülerek veda ederler tahtlarına. Ailenin de- karının da, kocanın da oturduğu bir tahtı var, rüzgar esmeyegörsün, birisini değil her ikisini tahtından eder, ne kadar direnirler dirensinler, kış gelmemiş tahtlarını kaybederler. Ezilirler ayaklar altında...