Park Chanyeol 34 yaşına yeni basmış evli ve üç çocuklu bir babaydı. Beyin cerrahıydı ve işinde seçkin insanlardandı. Chanyeol, Katie'le evlendiği için mutluydu. Chanyeol, üçüzlerine sahip olduğu için mutluydu. Ta ki üçüzlerinin birinci yaş partisine kadar. Byun Baekhyun 19 yaşında üniversite birinci sınıf öğrencisiydi. En büyük hayali fotoğrafçı olmaktı ve bu hayale uzanan yol ona oldukça pahalıya patlıyordu. Kütüphane de çalışması bir yanında ek iş olarak küçük çocukları eğlendiren Baekhyun, birinci yaş günleri için giyindiği palyaço kostümünü yakmak isteyeceğini nereden bilebilirdi? Bir tarafta sorumlulukları olan bir adam, diğer tarafta yolun başında olan bir genç. Onların hikayeleri farklıydı. Onlar yoktan var olmaya çalışmışlardı. Peki başarabilmişler miydi?

Bizi koruyan kişinin fedakâr da olsa bir suçlu olduğunu öğreniyordum, soyguncu bir örgütün üyesiydi. Üstelik bu örgüt arananlar listesinin başlarını çekiyordu, Robin Hood. Zenginden çal, fakire dağıt.

Chanyeol boşanmak istedi. Baekhyun ise bir hafta daha... 10080 dakika~

İnsanların sandığı gibi bir ölüm makinesi değilim ben. Psikopat bir kişiliğim de yok. Bana dikkatle bakarsanız, çok önemli bir şey fark edeceksiniz. Ben sizim, siz de bensiniz.

''Bilmiyorsun. Nefes almanın ne kadar zor olduğunu bilmiyorsun. Sanki göğsüne balon yerleştirmişler ve o balonun havası yavaş yavaş kaçmaya başlıyor. Ve eğer tamamen biterse, öleceksin. O şekilde nefes alıyorsun. Sen vücuduna batırılan iğnelerle yaşamayı bilmiyorsun. Kıskançlık nasıl bir duygudur ve buna katlanmak kolay mıdır bilmiyorsun. Kolunu kaldırırsan, o iğneler canını yakıyor. Kalbin kanıyor gibi oluyor her seferinde. Ve öyle ki, artık sonuna doğru akıtacak kanın olmuyor. Sen çürümüş bir kalbi attırmaya çalışmak nedir, bilmiyorsun. Çünkü rahatsın. Rahat bir şekilde nefes alıyorsun. Sana iğne batırsalar bile kolayca çıkarıp atabiliyorsun. Ve senin göğsünde dikenler yok. Her nefes aldığında yanmıyor canın. Ayrıca da kalbini avuçlayan pençeler de yok... Yada geceleri uyumanı engelleyen acı dolu düşüncelerin... Veya gözlerinin altında ağlamaktan oluşmuş morlukların. Bunların hiçbiri yok sende. O yüzden hiçbir zaman bilemeyeceksin. Bu yüzden zahmet edipte açtığın yaraları tekrardan dikmeye tenezzül bile etmeyeceksin. Niye biliyor musun? Çünkü bencilsin.''