Koşuyorum, uçsuz bucaksız bir ormanda koşuyorum. Buraya nasıl geldim, burada ne yapıyorum hiçbir fikrim yok! Ama bir şeyden kaçıyorum. Birden hava karardı ve uğursuz bir gök gürültüsü yankılandı gökyüzünde. İliklerime kadar titrediğimi ve korktuğumu hissetsemde koşmaya devam ettim. Kuru dalların yüzümü çizdiğini hissettim ama içimdeki korku ve kaçma içgüdüsü ile önemsemedim ve koşmaya devam ettim. Çevresi ağaçlarla çevrili düz bir araziye çıktığımda bir kez daha gök gürledi. Bu sefer duruyorum. Ama duran ben değilim, sanki bedenim biri tarafından ele geçirilmiş gibi. Kafamı kaldırıp gökyüzüne baktığım sırada yanımdan hızlı bir şey geçti. Ama ne olduğu hakkında hiçbir fikrim yok. O kadar hızlıydı ki! Yanımdan geçişini, tüylerimi diken diken edişini hissetmesem gerçek olduğuna inanmazdım! Hızla etrafımda dönerek çevreme baktım, ama bir şey göremedim. Pes etmeyip bir kere daha baktım, yine bir şey göremedim. Bu şey her neyse artık delirmek üzereydim! Son kez bir şeyler görme umudu ile bir tur daha döndüm etrafımda. Ama hiçbir şey yok! Sadece ay ışığının aydınlattığı, benimde bulunduğum açık alan. Gerisi zifiri bir karanlık ve ölüm sessizliği. Tam o anda arkamda bir nefes hissettiğimde korkum daha fazla arttı ve titremeye başladım. Birden bardaktan boşalırcasına yağmur yağmaya başladı. Arkamdakinin varlığını iliklerime kadar hissediyordum ama ne arkama dönüp bakmaya cesaretim, ne de arkama dönüp, "Sen kimsin?", "Benden ne istiyorsun?" demeye cesaretim vardı. Olduğum yere çakılıp kalmıştım, ne bir adım atabiliyor ne de kaçıp koşabiliyordum. Hoş bu korku ve titreme ile bir adım bile atamazdım... Ama arkamdaki her kim ise deli gibi merak ediyordum ve daha bu şekilde ne kadar ayakta kalabilirdim bilmiyordum. Göreceğim şeyden korkarak arkama döndüm. Tanıtım bölümüne göz atınız🧚

K.A.O.S PROJESI'NİN 2.KİTABIDIR. Bilimkurgu'da #7 ♥⭐♥⭐♥⭐♥ Bu ölüm kalım savaşı başladığında herkes korkuyor, ne yapacaklarını bilmiyorladı. Sadece yaşamayı istiyorlardı. Bunu onlara, Tüm taşıyıcılara veren Irus ve kendi grubu onların güvendiği tek kuruluştu. Fakat öğrenmeleri gereken bir şey vardı: Kimseye güvenme. Onların elinde olan tek şeyi, güçlerini sonsuza dek yok etmelerine yarayan aşıyı bulduklarında korkmaları gereken başka bir şey daha vardı. Artık askerlerin ve avcıların tek planı, onlara engel olan taşıyıcılardan kurtulmaktı. Ve bir sonra ki askeri savunma ve saldırı planlarını ortaya koyacaklardı. Ve artık başları daha büyük ve daha farklı bir beladaydı. Kapak tasarımı :Fjdjeha

Wattys 2023 Kazananı - En iyi Karakterler Ödülü İşaret parmaklarımız havaya kalktığında birbirimizi işaret ettik. "Sen!" dedik aynı anda. "Sen menžel'sin!" Odanın içinde bir perdenin açılma sesi duyuldu. Bu, yeni başlayan oyunumuzun ilk perdesinin sesiydi. Senaryolar yazıldı, oyuncular seçildi, ruhlar beden bulmak için şekil değiştirdi. İşte şimdi başlıyordu. Perde kapandığında gerçek yüzünü göster bana, Ya da oyna bir daha. Maskeler gerçeği yeniden saklandığında, İnan, hazırım bir daha kanmaya. "Hayat bir oyun. Bir planın yoksa onun parçası olursun." Sevgili seyirciler, oyunun başlamasına dakikalar yok. Uzun bir zamandır oyunun içindesiniz. ❝İyi seyirler!❞

Şeytan Kadehi Serisinin 1.Kitabıdır. Mutlu bir ailem, beni seven bir nişanlım, iyiliğimi isteyen geniş bir arkadaş çevrem vardı. Çocukluğumdan beri aşık olduğum adamla evlenmek üzereydim ve muhteşem kariyerimle benden mutlusu yoktu. Sonra bir gün kayboldum. Geri döndüğümde ise hiçbir şey aynı değildi.

Yıllarca ait olmadığınız bir gezegende sahip olduğunuz onlarca doğaüstü gücü kimseye belli etmeden yaşamak zorunda kalsaydınız; size verilen şans ile her daim merak ettiğiniz esas gezegeninize gitmek ister miydiniz? Peki orada yaşayanların yalnızca bir gücü varsa ve güçlerinizi yine saklamanız gerekiyorsa? Cecelia Oswant esas benliğini saklamayı kabul ederek aşkın, ihanetin ve aldatmacaların kendini beklediği Hades'e gitmeye karar verdi. Gittiği gezegende güçlerinin peşine düşebilecek onlarca kötü Seltae olduğunu bilerek. Sonrasında ne mi oldu? Gelin birlikte keşfedelim... FANTASTİK içinde #1 Özelgüç içinde #1 YETENEK içinde #1 SİHİR içinde #1

Kendini bulmaya çalışan genç bir kız... Çocukluğundan beri savaşçı olarak yetiştirilen bir adam... Bir efsaneye göre çıkılan yolculuk... Amansız bir güç... Sonu belli olmayan bir savaş... Bu kurtadamların son umudu olan Artukan ve waltkanın hikayesidir.... Benden normal bir kurtadam hikayesi Beklemeyin.... Çünkü değil.... *Bu hikayenin kurgusu tamamen hayal ürünüdür ve bana aittir, çoğaltılamaz ve bende habersiz yayımlanamaz ... *

Rekor: fantastik içinde #62 & #34 merak// Onunla aynı sokakta oturan, ondan 2-3 yaş büyük olan arkadaşları, Burcu'yu onların sokağında bulunan terk edilmiş Köşk'te bir gece geçirmek için çağırıyorlar. Burcu da onların isteklerini kabul edip onlarla geliyor. Sonrası ise bir macera...

Alfa deyince akla ne gelir kurt adam mı? İşte yanıldınız.. Alfa liderdir, önderdir, koruyucudur, güçlüdür... Peki bu kurt adam hikayesi değilse ne? Şaşırtıcı nokta orda bu hikayede kurt adam, cadı, saf kan alfa vb doğa üstü canlıların hikayesi. Kahramanımız yakışıklı mı? Sizi tekrar şaşırtıyım kahramanımız bir kadın adı Elenor. Aslında herşey Elenor'un kendini bir anlık duygu karmaşasıyla Lord Fredick okuluna kaydettirmesiyle başlamıştı. İnsanlarla uzun zamandır arkadaşlık etmemişti daha doğrusu insanların yaşadığı yerin yakınına bile yaklaşmamıştı. Ne yaptığından hala emin değildi. Ama bunu yapması gerektiğini hatta ve hatta yapmakta geç kaldığını düşündüğüne emindi. Okulun girişinde devasa antik iki sütun vardı bu sütunların arasında sabitlenmiş tabelada iki kılıç çapraz birbirine geçmiş biçimde duruyordu. Kılıçların üstünde Lord Fredick Güç Okulu yazılıydı. Daha fazla dayanamayıp içeri girdi. Kare biçimde ortası ortak yaşam alanı olan devasa büyüklükte bir okul.. Aman Tanrım!!

Yks bitene kadar bölüm gelmeyecek ne yazık ki. *** Kitap şarkısı : Twenty One Pilots - Heathens *** Cennet Işıkları ve Cehennem Soylular... İçlerinde vampirler, kurtlar, melezler, cadılar ve daha pek çok ırk barındıran iki güçlü soy... İkinci bir savaş... Verilen ağır kayıplar... Aşkın bile yenemeyeceği şeyler vardı. Onların hikayesinde masum tek bir kişi bile yoktu. Kurda dönüşen her doğaüstü ellerinde bir canlının kanını taşırdı ve gecenin çocukları vampirler yaşamak için kan akıtmak zorundaydı. Doğanın bekçisi cadılar yoldan çıkıp karanlık büyülere kurbanlar verdiler. Herkesin kötü olduğu bir hikayede doğruya ne kadar güvenebilirdiniz ki? İhanetler, teslim oluşlar, ölümler ve yaşam savaşları, kavgalar ve dostluk bağları... Sadece bir çift kanada sahip olmak istemişlerdi ama girdikleri bu yol kendi içinde o kadar ayrılıyordu ki en sonunda birbirlerini kaybettiler. Sona ulaşanın elinde ise yalnızca acı vardı. Kocaman, yenilemez bir acı. Nefes kesici, kalp kırıcı bir acı. *** "Unuttun mu? Açığa çıkmaya başladığımız zaman aile toplanır." "Ailemiz ancak öleceğimiz zaman mı ortaya çıkıyor?" *** "Sonsuzluğun en iyi yanı, kardeşim, beni affetmen için zamanımız bol." *** "Bir canavar yarattın." dedim gözlerimin önünde ölen değer verdiklerimin cesetlerine kısa bir an bakarak "...ve ondan bu kadar kolay kurtulamayacaksın." *** "Buzdan dağları olan birinin yanına ateşle yaklaşarak o buzları eritemezsin."