"Sen benim kızım olamazsın." Dedi annem gözlerinden ateş çıkarken. Babamın görüntüsüyse beni öldürmek için zaman kolluyor gibi gözüküyordu. "Ailemizin utanç kaynağısın, git bir daha da gözümüze gözükme." Dedi babam nefret dolu sesiyle. Onların istediği gibi olmamı istiyorlardı, onların yetiştirdiği gibi devam etmem gerekiyordu ama ben bu değildim. İçim böylesine farklıyken dışarıya olmadığım biri gibi gözükemezdim. "Belki de gerçekten de sizin kızınız değilimdir." Dedim ve son sözlerimi söyleyip meleklerin katına çıktım. ~ Melekler ve Şeytanların dünyasına inanır mısınız? Peki ya melekler göründükleri kadar iyi mi? Ya da şeytanlar, onlar göründükleri kadar kötü varlıklar mıdır? ~

Kızıl Gece kitabının devamıdır. Olayları anlamanız için ilk kitabı okumanız gerekir. ● Gözlerini kapatarak dudaklarını Jason'nın dudaklarına bastırdı. Tüm bedeni kasıldı. Elinin altındaki ve göğsünün yaslı olduğu bedenin taş kesildiğini hissetti. Sırtına hırçınca yapıştırılan bileğini tutan el gevşerken dudaklarını usulca oynattı. Jason'ın şaşırdığını biliyordu. Buna kendisi de şaşırıyordu zira. Jason'ın sırtında dolaşan elini kendine doğru çektikten sonra onun belinden geçirerek elini doğruca bıçağı sakladığı yere götürdü. Dudaklarının hareketleri yavaşlayıp ayrılırken saliseler içerisinde kavradığı bıçağı Jason'ın belinden çekti. Elindeki bıçağı bir tur döndürdükten sonra gözleri çoktan yeniden buluştuğu koyu kahvelerde iken aralarıdaki ufak boşluktan elindeki bıçağı Jason'ın karnında boydan boya derin olmamasına dikkat ederek çekti. Jason bu hızlı hareket ile kanamaya başladığını hissettiği karnını umursamadan gözlerini bir saniye bile çekmediği o gözlerde iken Elena kısıkça konuştu. "Nasıl, öğrenebilmiş miyim bıçak kullanmayı?" Jason duydukları ile dudakları iki yana kıvrılırken boy farkından dolayı oluşan mesafeyi aşmak için başını eğdi. Gözleri Elena'nın yüzünde bir tur atarken "Hem de nasıl." diye fısıldadı o da. "Beni yoldan çıkarmayı iyi biliyorsun yavrum." Yayımlanma tarihi: Temmuz 2020

Not: Kızıl Gece serisinin ilk kitabıdır. Bu kitap final yapmış ve ikinci serisi profilimde bulunmaktadır. • "Arabamın dibinde sümüklü gibi ağlayan birisi var sanırım." Duyduğu sesle başını yavaşça kaldırırken başında dikilen heybetli bedene baktı. Burnunu çekerek eliyle yüzündeki gözyaşlarını silerken "Bu arabanın senin araban olduğunu bilmiyordum." dedi masumca. Genç adam gözlerini devirerek "Boşversene." dedi ve tek dizini kırarak yerde oturan Elena'yla aynı boya gelirken "Ne dedi o moruk? Ağladığına göre kötü bir ceza mı?" dedi kaşlarını çatarak soğuk bir sesle. Elena yüz yüze geldiği bedenle başını yavaşça iki yana sallarken burnunu çekti ve gözlerini karşısındaki açık kahvelere dikti. "Sanırım ağlaman daha bitmemiş." Elena hafif bir tebessümle başını sallarken ağzından bir hıçkırık kaçtı ve ağlamaya başladı tekrardan. Kollarını hızla kaldırarak Jason'ın boynuna sardı ve genç adamı hızla kendisine çekti. Jason bu ani hareketle dengesini kaybedecekken son anda kendisini toparladı ve o da yere oturdu. Elena başını genç adamın tişörtünün açık bıraktığı boynuna gömerken kollarını daha da sıklaştırdı. Genç adam havada kalan elleri yavaşça genç kızın sırtına inerken gözlerini Elena'nın başına indirdi. "Neden ağladığını söyleyecek misin?" Elena başını iki yana sallayarak kollarını sıklaştırırken saçlarının yüzünü kapattığı için şansına binlerce kez iyi dileklerini iletiyordu. Jason ellerini genç kızın sırtından indirerek belinin iki yanına koyarken "Peki, konuşma." dedikten sonra hızlıca ekledi. "Tişörtümü sümüğünle kirletme. Yeni aldım." ● [ TAMAMLANDI ] Yayımlanma tarihi: Eylül 2017

Bir genc kızı mutlu bir hayat sürerken herseyin alt üst olması... Karanlık ve acımasız bir mafyanın kücük masum bir kiza asık olması.... Hayatın açı gercekleriyle bi yere varamayaçağını anlayan kişiller.... Zorla yapılan güzellikler.....

Bir yanda Karanlık işler çeviren,kadınlarla bir oyuncak gibi oynayan ukala bir mafya.Diğer yandan yaşadığı olaylar yüzünden herkese güvenini yitirmiş,tamamen içine kapanmış genç bir kız.Acaba bu iki insanın yolları kesişirse ne olur?hangisi diğerini yola getirecek?onlar aşkın kollarına kendilerini bıraktığında geçmişte gizli kalmış sırlar ortaya çıkarken onlar ne yapacak?aşkları önlerindeki tümsekleri aşmaya yetecek mi?yoksa o tümseklerin arkasında aşkları yok olup gidecek mi................

"Beni hemen evime götür!" dedim sert yapmaya çalıştığım sesimle. Kaşları çatık bir şekilde bana bakmaya devam ediyordu, Allahım çıldırıcam. "Hayır!" dedi benim sesimi bastıran bi sesle. Sinirle dişlerimi gıcırdattım, "Babamın kim olduğunu biliyor musun?" dedim meydan okur gibi. Tek kaşını kaldırdı ve çalışma masasından kalktı, üstüme doğru gelirken yutkundum. "Evet biliyorum... Onur Gürsoy" dediğinde gözlerindeki hayranlığı gördüm, ona saygı duyuyordu. "O zaman nasıl birisi olduğunu da biliyorsundur" dedim ve her ne kadar korksam da ellerimi göğsümün altında birleştirdim, yanıma gelmişti ve bana yüksekten bakıyordu. Bilin bakalım boyum kaç? Annemden daha uzunum ama... Hemde 1 santim. "Evet babanın katil, hatta mafyaların bile korktuğu bir katil olduğunu biliyorum" dedi ve ifadesiz yüzüyle bakışlarını gözlerime çevirdi, "Ona benzeyen 4 abim var! Seni bulduklarında ölümden beter edecekler" dediğimde sırıttı, "En çok annenden korkarım.. Beste Gürsoy, katil olan adamı bile dize getiren asi kadın" dedi alayla, sözleri sinirlerimi zıplattırken ne yapacağımı bilemez haldeydim, en sonunda koyu kahverengi gözlerine baktım, "Seni gebertecekler" dedim emin bir şekilde, Gülümsedi, soğuk gülümsemesi bile ona yakışıyordu, "Biliyorum ama-" dedi ve elleriyle yüzümü kavradı, "Onu her düşündüğümde kalbimi titreten kızdan vazgeçmeyeceğim!"

"BUNU YAPAMAZSIN!" diye bağırdım karşımdaki adama doğru. Bi katile bağırmak ne kadar mantıklı onu da siz düşünün,ne kadar salak olduğumu anlayın. "Haklısın, aileni öldürmek kolay olur. Hm... Ailene acı çektirmek? İşte bu daha mantıklı" dedi adam ve oturduğu yerde daha da yayıldı. "Aileme acı falan çektiremezsin" dedim ağlamaklı sesimle. En iyi arkadaşımla kavga ettiğimde bile ağlamamıştım ama bu... fazla ağırdı. "Babanı işinden kovsam aslında olur, zaten işe senin sayende girdi" dedi adam ve sırıtması yüzüne yayıldı. "Babamı işinden kovsan ne olur? Yeni iş bulur" dedim içim hafifte olsa rahatlarken.Karşımdaki adamdan korkuyordum bunu inkar edemem ama o yara izi... Beni dehşete düşürüyordu. "Biliyor musun bilmiyorum ama çoğu şirket bana bağlı, bu yüzden babana iş verdirtmem" dedi, ben daha ağzımı açamadan oturduğu yerden kalktı ve bana doğru gelmeye başladı. "Hadi diyelim bana bağlı olmayan bi şirket buldu- tabi bu çok zor, bi iki tehditle ailen sefalet içinde sürünür" dedi adam. Sonunda yanıma gelmiş ve bana bakıyordu, ya da eğilmiş bana bakıyordu. Adam 1.95 di ben ise 1.63, evet 1.63. "Benden ne istiyorsun o zaman?" dedim gözlerim dolarken, bu fazlaydı. "Sadece benimle evlenmeni istiyorum" dedi ve yüzüme daha da yaklaştı, geriye kaçamadım çünkü şuan şoktaydım. "Beni kendine fena bağladın küçük cadı" dedi ve yanağıma bi öpücük kondurdu.Öptüğü yerin yanması iğrençti, bu duyguyu hiç sevmedim. "Ben daha 17 yaşındayım, reşit bile değilim, seninle evlenmem git kendine başkasını bul... Hem bi daha bana dokunma!" diye isyan ettim. Bi iki adım geriye kaçtım.Bunu kendisinden 9 yaş küçük birisinden istiyordu. "Reşit işini hallederim ama aileni dilenci olarak bulabilirsin" dedi adam ve bana yaklaştı. "Bende onlarla birlikte-" "Yo, hayır" dedi ve kahkaha attı. "Sen istesen de istemesende benimle kalacaksın zaten" Kitap kapağı