𐚁. ㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤㅤ ❛❛ Tık, tık. 𝘌𝘷𝘪𝘯𝘪𝘯 kapısı ⎯çalan her yüze açılırsa⎯ geriye ruhundan ne kalır, ⎯𝘬𝘢𝘭𝘣𝘪𝘮 𝘥𝘦𝘥𝘪𝘨̆𝘪𝘯 𝘪𝘯𝘴𝘢𝘯𝘢? Daha 𝘬𝘢𝘤̧ 𝘺𝘢𝘳𝘢, daha kaç 𝘪𝘻, daha kaç 𝘮𝘦𝘻𝘢𝘳... Daha kaç 𝘷𝘢𝘻𝘨𝘦𝘤̧𝘪𝘴̧ tadacak bu 𝘨𝘰̈𝘨̆𝘶̈𝘴 𝘬𝘢𝘧𝘦𝘴𝘪? Hangi acı, hangi söz, hangi dokunuş bir daha geri dönüp seni bütünüyle bırakmayacak 𝘪𝘻𝘭𝘦𝘳𝘪 kazıyacak? Kaçından koruyabileceksin kendini? Kaç tanesinden sağlam çıkmaya çalışırken o mezarın altında ezileceksin? ❜❜ KALBİ KATRAN SERİSİ; KELEBEĞİN KÜLLERİNDEN ve SON İZ KÜLLERİNDEN kitaplarından oluşan bir seridir. Kalbi katran serisi I.

Açelya, sevdiği adamın ihanetiyle dağılmış bir kadındı. Güvendiği her şey bir anda yıkılmış, kendine bile yabancı hale gelmişti. Günler geçtikçe sessizliği büyüdü, gecelerse alkolle doldu. Unutmak istedikçe daha çok hatırladı, kaçtıkça aynı yere döndü. Bir gece, karanlıkla birlikte o adam girdi hayatına. Ne tesadüf ne de kaderdi bu; sadece iki farklı ruhun kısa bir kesişmesiydi. Ama bazı karşılaşmalar, insanın hayatını sessizce değiştirirdi. Eylülzede: Bir mevsimin hüznünden sağ çıkamamış insan.

Sene 1992, ülke sağ ve sol çatışmasının izlerini hâlâ taşıyorken henüz yoluna girmiş bir düzen yoktur. Bu çatışmanın içerisinde aynı evde doğup büyümüş olan Firuze ve Ecevit birbirlerinin tek ve en sevdiği oyun arkadaşıdır. Yetişkinlerin kavgalarının ötesinde, boya kalemleri ve oyunlarıyla büyüyen iki çocuğun doğarken beraber yazılan hikayeleri; bir doğum gününde sert bir silgiyle silinir, hiç var olmamış gibi koparlar birbirlerinden. Silgi yazıyı siler, kağıdı hırpalar ve Ecevit bir ailenin avucunun içinde yok edilir. Suçlar ve cezalar. Cezaları yalnızca suçlular mı çeker? Silgi yazıyı siler, leke bırakır ve Firuze en sevdiği oyun arkadaşını kaybeder. Suçlananlar ve cezalandırılanlar. Suçlular sadece yetişkinlerden mi çıkar? Firuze Akın ellerinde fırçalar, karşısında tablolarla yıllardır oyun arkadaşını beklemektedir. Seneler sonra aynı sayfa açılır, silgi de kalem de tek kişinin eline düşer. Ali Ecevit Tarhan, yazıp silmek için yok edildiği o yere geri döner. *** "Firuze sen benim çocukluğumsun," Gözleri derin bir şefkatle bana bakıyordu. Konuşan Ecevit'ti. Onu evvelden tanıyordum. Gözlerindeki şefkat avucunun içine düştü, un ufak edildi. "Firuze sen benim çocukluğumun katilisin," dedi acıyla, nefesini keskin bir bıçak kesti, o bıçağı ben tuttum sandım. Konuşan Ali Ecevit Tarhan'dı. Onu yeni tanıyordum.

Hayatın ne kadar üstüne gidersen, o kadar altında kalırsın. Varis Serisi, birinci kitap.

"Küçük çocukken masallara inanırsın, büyüyünce yalanlara. Ve maske bir kez yüzüne oturdu mu, ancak anımsarsın kim olduğunu başkalarının gözüne bakınca."

Seneler... Seneler sonra, dünya, nefes almanın bile zarar verdiği geri dönülemez bir felaketle sarsıldı. Ve hiçbir şey aynı kalmadı. Milyonlarca insan öldü, geriye kalanlar ise hayatta kalmak için dünyalarını yeniden kurmak zorunda kaldı. Burada doğmak ve ölmek yasaktı! Kuzeyin en uç noktası, gecenin aylarca hüküm sürdüğü o yer kuruldu. THALRON! Ve insanlar dört sınıfa ayrıldı... Din İnsanları, Asiller, Tüccarlar ve Köksüzler... Fakat yarattıkları dünya onları daha da büyük bir felakete sürükleyecekti. Çünkü duygular yok edilemezdi: Güç, Savaş, Tutku, Aşk, İhanet, İntikam, Fedakarlık ve Kader... Kaderle savaşmak mümkündü ama kazanmak asla. Çünkü kader çoktan kararını vermişti.

"Ünlü oyuncu Ada Göktan'ın yeni dizisinde partnerinin Özgür Ozan Özaltan olacağı konuşuluyor. Bir buçuk sene önce ilişkilerini noktalayan ikiliyi yoksa yeni bir başlangıç mı bekliyor?" Kırık kalpler, yarım kalmış hikâyeler ve eskimiş bir defter. Plakçalarda dönüp duran o şarkı. Geri gelmeyen anılar, üzeri kapatılamayan yaralar, acı kahkahalar, kavgalar ve didişmeler... Ada Göktan, yürüdüğü her yolu kendi sahnesine çevirmiş bir kadındı. Işıklar onun üzerinde durur, ayağını bastığı yer daima zirve olurdu. Özgür Ozan Özaltan ise en dipten gelen, içindeki oyunculuk ateşine sarılarak yolunu aydınlatmış bir adamdı. Ada'nın doğuştan sahip olduğu ışığı kazanabilmek için türlü mücadelelerden geçmişti fakat dişiyle tırnağıyla kazıyarak ulaştığı noktada yaptığı bir hata, kariyerini düşüşe geçirmişti. Daha önce aynı projede rol alıp birbirlerine aşık olan ikili, ayrılıklarının ardından hiç yan yana gelmemişti. Fakat onlar için yazılmış bir senaryo, işleri epey değiştirecekti.

Bir hastane odasında gözlerini açan Lavin, kim olduğunu hatırlamaz. Hafızasını kaybetmiştir fakat geçmişi genç kadını bırakmaz. Onu orada bekleyen tek kişi, gizemli bir adamdır.

Kuleli Askeri Lisesi'nden beri tanışan dört yakın arkadaş, o gün özel bir görev için operasyona beraber çıkmışlardı. Biri şehit oldu. Biri askerlikten ihraç edildi ve kayıplara karıştı. Diğer ikisi artık aynı timdeydi ama görev harici tek bir kelime bile konuşmuyorlardı. *** Üstün zekâsıyla tanınan Almila, Boğaziçi Üniversitesi Matematik bölümünden birincilikle mezun olduktan sonra Oxford Üniversitesi'nden burs teklifi alır. Ancak daha bu fırsatı düşünemeden, babasının eski arkadaşı olan Cengiz Albay'ın kapısını çalmasıyla hayatı bambaşka bir yöne savrulur. Almila, iki yol arasında kalır. Ya akademik kariyerine devam edecektir ya da şehit düşen yüzbaşı babasının mirasına sahip çıkacaktır. Ve o; söz konusu vatanı olunca kolay olanı değil doğru olanı seçer. Oxford teklifini elinin tersiyle iter ve askeriyede istihbarat analisti olarak çalışmaya başlar. Ancak bilmediği bir şey vardır. Teknik istihbarat sağlayacağı timin başındaki isim, iki yıl önce şehit olan abisinin en yakın arkadaşı Pars Karadağlı'dır. Ve onları bekleyen şey; aynı ateşte yanmış iki kalbin taşıdığı güçlü bir intikam arzusu ve belki de kaderin sessizce ördüğü geri dönüşü olmayan ortak bir gelecektir.

Kalp kırıklığı. O kadar acı ve boğucudur ki ne olduğunu anlayamazsın. Ve bazen acılar izler bırakır. Bunlara Girye denir. Acılar ruhunda girye bırakır. Dışarıdan kimse görmez, çünkü bilmelerini istemezsin. Ve bazen, hissettiklerin ve gösterdiklerin farklıdır. Unutma Parla; insanlar acıya boğulmaz. İnsanlar acıya boğdurur...