Kılıç ne kadar keskindi? Veya bir kurşun ne denli yakardı canı? Hangi insan ölümle dik başlı halde karşı karşıya dururdu? İnsanoğluydu işte. Ne keskin kılıçlar, ne de kavuran kurşun yarasına karşın ölümle göz göze gelmeye cesaret edemezdi. Yıkılan tabular yıllar arasında kaybolurken hatırlamazdı evlat denen mahlukat kendi kurallarını. Bir gün bir ormanda veya bir çöp konteynırında göğsünde bir kurşun yarası, cildinde ufak tefek morarmayı bekleyen kızarıklık ve karın boşluğundaki bıçak darbeleri insanın hayatının bittiği değil başladığı yerdi. Hiç olmadı bir çatıda son alınan nefes olduğu zannedilen oksijen yeni bir güne bambaşka nedenler için uyanmak demekti. Ve bir adam için o başlangıç Hera Amine'nin berbat geçen günü ile karşı karşıya gelirdi. ---- Hera Amine & Aren Rollas

"Huysuzsun!" dedi kadın sinirle. Adam ise rahat bir tavırla kapıya yaslanırken ellerini ceplerine soktu. "Sende çok inatçısın." kadın derin bir soluk alarak gözlerini sarı-yeşil gözlere dikti. Elleri saçlarına daldırıp yolmamak için kendini zor tutuyordu. "Beni deli ediyorsun Aras!" adam rahat tavrından taviz vermeden yamuk bir şekilde gülümsedi. "Beni seviyorsun." Defne, artık burnundan soluyordu. Bu adamın bu rahat tavırları, umursamaz halleri onu çıldırtıyordu. Kafayı yedirecekti en sonunda Defne'ye... Elbisesinin eteklerini geriye doğru atarak Aras'ın yanından hızla geçti. Ya da geçmeye çalıştı. Aras hızla Defne'nin çıplak kolunu tutarak onu kendine çevirdi ve dudaklarını kulağına doğru yaklaştırdı. "Sende beni çıldırtıyorsun Defne, hem de her konuda. Yapma dedikçe inadına yapıyorsun sanki. Bu cürretkar elbiseyle başka bir adamın kollarının arasında, kahkahalar eşliğinde dans ediyorsun ve seni delirttiğimi söylüyorsun." Bir kaç saniye susarak sıcak nefesini Defne'nin kulağına üfledi. "Sen o kahkahaları atarken o adamın bakışlarını görmüyordun belki ama ben çok net görebiliyordum. Orada parlayan arzu ve şehveti görmemek imkansızdı. Ne yapmamı beklerdin? Seni onun kollarında bırakmamı mı? Kusıta bakma sen benimsin! Ve benim olanı paylaşmam!" NOT: Kötü Kız Kötü Çocuk'un devam kitabıdır. Olaylar birbiri ile çok fazla bağlantılı olmasa bile Defne ve Aras'ın aşklarının nasıl başladığı anlatılıyor..

✤ Fırtına mı daha sert eserse yaprağı düşürür? Yoksa yaprak mı daha güçlü tutunursa fırtınayı yıldırır? Başını suratıma eğdi ve lafına devam etti. "Bende sana ilgi çekici şeyler gösterebilirim." dudaklarıma doğru fısıldadı kelimelerini. Sıcak nefesinin suratıma çarpmasıyla gözlerimi yumdum. Üzerimde bıraktığı bu etkiyi farkettiğinde geri çekildi ve iç tırmalayıcı bir tınıyla gülmeye başladı. "Titriyorsun." dedi dudakları zevkle yukarı kıvrılmışken. "Yaprak gibi. Fırtınanın ortasındaki bir yaprak. Bunu sevdim." Tüm hakları saklıdır. İletişim için; Instagram: zeynep_bozik Twitter: zeynep_bozik Snapchat: bozikzeynep

Fırtına ve Yaprak kitabının 2. yani devam kitabıdır. Bu kitabı okurken, karakterleri ve olayları anlayabilmeniz için 1. kitabı okumanız gerekmektedir.

3 KİTAPLIK SERİ EPSİLON YAYINLARI ARACILIĞIYLA SATIŞTA! İLK KİTABINI WWW.BEYZAOZAYDİN.COM 'DAN ÜCRETSİZ BİR ŞEKİLDE OKUYABİLİRSİNİZ. KİTAPLIĞINIZDA BULUNMASI DİLEĞİYLE ^^ "Bizim bir hikayemiz yok" diye geçistirdim. "Sen, seni yakıp kül edecek bir aşk istiyorsun Masal. Normal tanışmalarda gözün yok. 'Seni seviyorum'ları önemsemiyorsun aslında. Herkesin bildiği sevgi sözcüklerini istemiyorsun. Sen herkesin olduğu bir salonda sahnede oyun sergilemek istemiyorsun. Herkes karanlık salonda oyunu izlerken sen arkada ışıklar saçarak kendi oyununu yasamak istiyorsun. Sen ne Mert'i ne de Atalay'ı istiyorsun. Sen bu oyunda kendin gibi normalle yetinmeyen birini istiyorsun. Cesaretinizle ateşte yürümeyi göze aldığınız bir aşk istiyorsun." Bu sensin, diye düşünsem de "Bunları neden anlatıyorsun?" dedim kaşlarımı çatarak. Başını bana çevirip omuz silkti ve sırıttı. "ÇÜNKÜ BU BİZİM HİKAYEMİZ."

"Bu dünyada neyi en çok istersen o senin imtihanındır."