Hepsinin sessizliği ortaktı. Ve çığ gibi büyüdü bu. Bilerek yaptık bunu. Büyüsün diye cevapsız bıraktık bazı soruları Ve anlasınlar diye koruduk sessizliğimizi. Duvarlar ördük ve kaleler diktik sessizliğimizin önüne. Ve asla kendimizi anlatmaya çalışmadık kelimelerimizle. Çünkü kalpler ve ruhlar bir olunca, sesleri bir olanların konuşmasına çok da gerek kalmıyordu. -Sizleri, çamura bulanan anılar ile baş başa bırakıyorum. Sizinkilerin bulanmaması dileğiyle. Kaleme alınmaya başlandığı tarih: 30/07/2018 Yayınlanmaya başlandığı tarih: 25/06/2019 by T.Ö (in the same time P.V)

Her şey zamanını bekler. Bu pusulu dünyamız, zamanını beklemekte. Şhh, sabırlı ve sessiz olun; o uyumakta. Ve eceli, geceleri üzerini örtmekte. --------- ''Sen,'' dedi Elenor kaşlarını çatarken. ''Senden gelen bir acıya daha bu odada yer vermeyeceğim.'' Sesi her zamanki gibi tek düzeydi ama etkileyiciydi. ''Sen, Elenor Hera Martia!'' Mavi gözleri, kızının üzerindeydi ve onun kahvelikleriyle alay edercesine konuşuyordu. ''Benden gelen en ufak bir acıya dahi katlanmak zorundasın!'' ''Sadece Elenor.'' dedi ve sustu kahverengi saçlı kız. Bu pusulu dünyada gömülü yatan trilyonlarca şey vardı ve bunlar kök salmış olan anılardan ibaretti. Bu anılar fısıldarlardı kaderimizin kulaklarına ve diline. Fısıldanan her kelimenin yaşandığı bu pusulu yer, anılarımızın önümüze sürdüğü gerçeklerden ve olacaklardan birer kesitti sadece. Eğer çalınma gibi olaylar söz konusu olursa, yasal işlem başlatılacaktır. Tüm hakları saklıdır. Sizler, Hayallerinize, umutlarınıza, acılarınıza, sizi dipsiz bir kuyuya çekmeye çalışan hiçliğinize, uçurtmanıza, uçurtmanızın kutularla dolu olan kuyruğuna ve kendinize iyi bakın. Taa ki ecel ve ölüm birlik olana kadar.