Ben Kafka'nın Milena'yı sevdiği gibi, Mark Antony'nin Kleopatra'yı sevdiği gibi, Kerem'in Aslı'yı sevdiği gibi sevemem. Ben sadece Araz gibi sevebilirim seni ... ~~~ Kalbinizi sapık bir komşuya kaptırmak hiç iyi hissettirmez. Hele o sizi sürekli dışlıyorken. Ama her zor anınızda da o yanınıza koşuyor. Bunu nasıl yaptığını anlamasanız bile varlığı sizi mutlu ediyorsa ne yaparsınız ? Ailesiyle arası berbat olan bir kız. Dadısı tarafından büyütülmüş ama dadısını kaybetti. Hem de ondan dilediği zor dileklerle … Tam her şey yoluna girmişken Katre Araz rüzgarına kapılmışken, ölen bir eski sevgili başına musallat oluyor. Araz istemeden öldürdüğü eski sevgilisini unutamadığı için tüm dişilerden nefret ederken bu kıza kuşkusuz ve durdurulamaz bir şekilde çekilince çılgına dönüyor. Bence herkes Araz Akay’a merhaba demeli .Çünkü o “tutku, inanç, acı ve arzunun” beden bulmuş hali. Haydi Araz’a merhaba de...

Bir kadın;bazı gerçekler ile düzeni bozulmuş,duyguları ağır bir darbeye maruz kalmış,yalnız hissetmiş,acı çekmiş,ama sadakatini kaybetmemiş. Gerçekler bir yana;onu büyüten insanlar,ki o çekinmeden ailem diyebiliyor,bir yanaydı. Dolun,güvendiği kişiler için canını bile feda edebilirdi. Bir adam;öğrendiği 'saklı' bir gerçekle her şey değişti.Bir anda olgunluk seviyesi artmış,sorumlulukları büyümüş,düzeni kökten değişmişti;ama şikayetçi miydi..Kesinlikle hayır. Selim;yeni tanıştığı oğlu için canını bile feda edebilirdi. Küçük bir çocuk.Etrafta olanları anlamak için çok küçük,küçücük.Konuşmayı bile çözememişken,anlamak güneş kadar uzaktı. Ama iki kalbin birleşmesi için zemindi,onun küçük elleri,yüreği,gözleri..Kısaca tamamı..Kağan Üvey olduğunu öğren Dolun,oğlunun varlığını geciktirmeli öğrenen Selim ve kitabın prensi Kağan... 'Bir baba en çok neyle mutlu olurdu?' 'Çocuğunun tebessümü ile.'

Umut etmek; hepimizin yaptığı bu değil miydi? Önümüzdeki engelleri aşmak için destek aldığımız, düştüğümüzde tekrar kalkmamızı ve yürümeye devam etmemizi sağlayan o kutsal histi umut. Karanlıkta yolumuzu aydınlatan bir araç, pes etmek üzereyken yavaşça kulağımıza bir daha denememizi fısıldayan inanç dolu bir ses. Bir de aşk var tabii... Şayet biri bana gelip şu hayatta yaşanması gereken en önemli şey ne diye sorsaydı, ona iki kelime söylerdim: Âşık ol. Aşk, belki en zor ve en acı duyguydu fakat âşık insana acı bile çekici gelirdi; acı ondan geldikten sonra. Yüzünü de güldürse, kalbini de parçalasa severdin. Onu sevmeyi severdin. Sana verdiği heyecanı, mutluluğu, hatta hüznü severdin... Ve bir gün umut ile aşkın yolları kesişti. Umutlarına tutunarak yaşayan bir kızın kalbiyle birlikte umutları da paramparça oldu. Aşk yeri geldi onun umutlarını öldürdü, yeri geldi onu yeniden umutlarıyla beraber hayata döndürdü.

Annemin hayata gözlerini yumarken ardında bıraktığı günük, O gittikten sonra dağılan hayatımı toplar mı? O kanseriyle uğraşırken olanlardan habersiz eğlenip kızların derdinde olan ben Annemin ölümünden sonra her kızda onu aramazmıyım? Kimse onun gibi olamaz ki. Peki ya Helin. O da diğer kızlar gibi mi?

Öfke ve ıstırabın pençesi arasında karanlığa yol alan ve gölgelerden korkmayan, Kanun tanımayan bir hakim. Aras Demirkıran. ''Algos kimdir, bilir misin ? Istırabın tanrısıdır.Öldürmek pek onun tercihi değildir, daha ziyade acı çekmeyi öğretmektir tarzı.'' Onun aksine gölgelerden saklanan ama asla her şeyini ortaya koymadan eve dönmeyen, Masumiyeti ve asaleti bir arada barındırarak Aras'ın Zümrüdüanka'sı olmayı başaran bir stajyer. Asi Dinarsu. ''Zümrüdüanka olmak zamanı geldiğinde kendini yok edebilmeyi de bilmektir, yeniden doğmayı da.Defalarca yanmayı bilen bu kuş olmak, defalarca da küllerinden yeniden doğmayı göze almak demektir !'' Fakat satırlar boyu destan da yazsa kendisini anlatmayı beceremeyen bir adamdır o. ''Seni anlamaya çalışmak,yıldızlara dokunmak için gökyüzüne uzanmak gibi. Onlara asla ulaşamayacağını bildiğin halde deniyorsun ve en önemlisi de Hiçbir ilerleme kaydedememene rağmen mutlu olabiliyorsun.'' ...Bir Algos & Zümrüdüanka Hikayesi...

17 yaşında genç bir kız yaz tatilinde ailesiyle güzel bir tatilin hayalini kurarken talihsiz bir kaza sonucu ailesini ve doğacak kardeşini kaybeder. Ailesi ve en yakın arkadaşı Selin'den başka kimsesi olmayan Ada kaza yaptıkları ailenin çok zengin bir aile olduğunu ve bu olayın üstünü kapattıklarını öğrenince kahrolur. Tam da tüm umudunu kaybedecekken cenazenin olduğu akşam zil çalar ve ailesinin kaza yaptığı kişiler "Yarın sabah seni almak zorundayız, yoksa yetimhaneye gitmek zorunda kalırsın." dediler. İşte Ada her şey bitti sanıyorken aslında her şeyin yeni başladığından habersizdi. Ada'nın bitti sanarken başlayan hikayesi...