16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Bir metro istasyonu, 14 rehin. Sınırlı yemek, Sınırlı su. Tuzak ve ölümler. Hayatta kalmak için neler yapardınız? Peki onlar ne yaptı? Bu oyununun sadece bir kazananı olacak, Ve herkes bir bir ölecek. Benimle bu oyunu oynar mısınız?

𝕯𝖚 𝖇𝖎𝖘𝖙 𝖉𝖆𝖘 𝖊𝖎𝖓𝖟𝖎𝖌𝖊 𝖜𝖆𝖘 𝖎𝖈𝖍 𝖇𝖗𝖆𝖚𝖈𝖍𝖊 , 𝖛𝖊𝖗𝖘𝖙𝖊𝖍𝖘𝖙 𝖉𝖚 𝖉𝖆𝖘! " |Rafe Cameron Story|

Gecenin karanlığına dalan bir otobüsün içinde, sadece evine gitmek istiyordu. Fakat hayat ona öyle bir oyun oynamıştı ki artık tek isteği hayatta kalabilmekti. Aslında fark etmesek bile bir numara hayatımızı yönlendirebilirdi. Fakat bu sefer bir numara hayattaki çizgini belirlemek için tam tepende duruyordu. 17 Numara... Bazen sırf 17 Numara olduğun için şanslısındır, bazen de sırf bu yüzden ölüsündür. Defne otobüse binerken birkaç saat sonra olacakları tahmin bile edemezdi. Katliamın içinden kurtulan tek numaranın sahibi olmak ona göre şans değildi. Çünkü bazılarına göre bu şans, onun katil olma yolundaki ilk adımıydı. Çünkü o, etrafındaki yedi katilden sonra gelen sekizinci katildi. *Şiddet, kan ve vahşet içermektedir. Başlangıç: 20 Mayıs 2017 Bitiş: 2 Aralık 2018 Kitap: 14 Nisan 2023 Aksiyon #1- 02.2020/10.2020 Korku #1- 04.2020 Gerilim #1- 04.2020 Gençkızedebiyatı #1- 11.2020 Gizem #1-12.2020/01.2021 Macera #1-01.2021

Ephesus Yayınları aracılığıyla raflarda yerini alan Düşman Okullar serisinin ilk bölümlerini buradan okuyabilirsiniz... * Birbirinden zeki ve güçlü kızlar... Birbirinden zeki ve güçlü erkekler... İki okulun öğrencileri, bir yapbozun parçaları olmasına rağmen, birbirlerinden o kadar çok nefret ederler ki ''Düşman Okullar'' diye anılmaya başlarlar. Peki Düşman Okullar'ın öğrencileri bir yerden sonra sıkılırsa ve düşman olmak istemezse ne olur? Bu, sımsıcacık bir dostluğun hikayesi... Bu, aile bağlarının hikayesi... Ve en önemlisi, bu aşkın hikayesi... Bu kitap, gerçek dostluğun hâlâ orada bir yerde olduğunu hatırlatacak size. --- 11/08/2015 tarihinde Genç Kurguda birinci sırada :)

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Da die Insel in Kooks und Pogues unterteilt war, war Lia für Rafe nichts anderes als ein weiteres hübsches Gesicht. Alles begann, als Aurelia Citrus Rafe Cameron in die Augen sah. Es war dann, als sie beide unter einen tiefen Zauber fielen, eine Verbindung, die so stark war, das keiner der Teenager leugnen konnte. Aurelia Citrus war schon immer nur als Cousine von Kiara Carrera bekannt. Ein Außenseiter für die Leute von Pogue Landia. Aurelia fragte sich immer, wie es wäre, ein Teil von allem zu sein; die Kook-Welt, die Partys, die sogenannte „Schatzsuche" auf die die Freunde ihrer Cousine gingen. Sie wollte ein Teil davon sein. Aurelia wurde von anderen als Mauerblümchen wahrgenommen. Was sie nicht wussten: Aurelia war eher ein Fuchs als ein Mauerblümchen. Sie mag schüchtern und ängstlich wirken, aber sie ist auch klug, schlau, hinterlistig, gerissen, clever, trickreich, hat scharfe Ohren und ein täuschend schönes Gesicht. Aber die kleine Miss Lia war immer ein bisschen zu neugierig für ihr eigenes Wohl. Eines Tages lässt sie diese Neugier allein im Dunkeln landen und beobachtet, wie Rafe Cameron eine Leiche ablegt. Rafe Cameron ist in einem Kreislauf gefangen, in dem er das Chaos seines Vaters aufräumt. Die meiste Zeit seines Lebens war er immer die letzte Wahl seines Vater. Endlich hat Rafe einen Durchbruch geschafft, das hat sich alles geändert, seit Ward erklärt hat, dass er Rafe Sarah vorziehen würde, wenn es darauf ankommen sollte. Um seinen Platz im Herzen seines Vaters zu behalten, um die Liebe und Wertschätzung zu spüren, die ihm beim Aufwachsen fehlte, tut Rafe alles für Ward. Auch wenn es bedeutet, Leichen um Leichen zu entsorgen. Aber eines Tages ändert sich alles, eines Tages wird Rafe von einem grünäugigen, blonden Mädchen erwischt. Eine, die er noch nie zuvor gesehen hatte.

,,𝓓𝓾 𝓫𝓲𝓼𝓽 𝓭𝓪𝓼 𝓮𝓲𝓷𝔃𝓲𝓰𝓮 𝔀𝓪𝓼 𝓲𝓬𝓱 𝓱𝓪𝓫𝓮, 𝓿𝓮𝓻𝓼𝓽𝓮𝓱𝓼𝓽 𝓭𝓾 𝓭𝓪𝓼!" |Rafe Cameron Story|

,,ℒ𝒾ℯ𝒷ℯ𝓇 𝓉ℴℯ𝓉ℯ 𝒾𝒸𝒽 𝒹𝒾𝒸𝒽 𝒶𝓁𝓈 𝒹𝒾𝒸𝒽 𝓏𝓊 𝓁𝒾ℯ𝒷ℯ𝓃 " |Mattheo Riddle Story|