Genç bir kızın hayalleri, istekleri, yaşayacakları en fazla ne olabilirdi? Güzel bir aşk yaşamak mı, ailesiyle yaşlanmak mı, güzel bir okul, güzel bir iş... Benim de bir zamanlar hayallerim bunlardan ibaretti. Şimdi ise hayallerim bu karanlıkta benimle birlikte boğuluyordu. Bense Hayallerimin bile can çekiştiği bu karanlıktan çıkmak için can atıyordum. Fakat bunu başarbilir miyim bilmiyordum? Küçük yaşanmışlıklar büyük hikayeler. Bu hikaye ise benim , bizim hikayemiz. Diğer tüm yaşanmışlıklardan farklı olan hikayemiz. Karanlığına doğacak ışığı bekleyen bizlerin hikayesi. Ben Ada. Ada Korkmaz. binlerce insanın duyulmayan sesi, asla işitilmeyen çığlığı ve günyüzüne çıkamayan acılarıyla dolu.

"Sen Mardin'de ne güzel ağırbaşlı efendi biriydin. Ne oldu da bu kadar çocuklaştın?" "Gerçekten bilmiyor musun?" "Neyi?" "Erkekler sevdiği kadının yanında çocuklaşır, şımarmak ister. Küçük bir çocuk gibi sevgi isteyip yaramazlık yapar."

"Bir varmış bir yokmuş, evvel zaman içince kalbur saman içinde dünyanın en güzel dağının arkasında bin bir çiçeğin asırlık ağaçların gölgesinde büyüdüğü bir orman varmış." İnsanın umududur kimi zaman bir gülümseme kimi zaman bir bakış kimi zaman ise duyduğu yalan da olsa sözcükler.... Geçmişimin elimden alındığımı hiç bilmediğim bir boşlukta geleceğimi yazmaya çalışan benim yanımda olanlar da vardı karşımda olanlar da. Ben bendim her zaman da ben olmaya devam edebilecek miydim? Yoksa geçmişimi yaşamama neden olanların yaptıkları geleceğimi mi etkileyecekti? Neydim ben? Geçmişini bedel verilen bir kurban mı yoksa kanıyla geleceğini kurtaracak bir yanmakta olan bir kelebek mi? Belki hayatım akıp giderken kimi satırlarında kendinizden birer parça görerek hayatınıza yön vermek isterseniz benim hikayeme beklerim. Hikayem yalnızca bana ait değil çevremde olup bitenlere sessiz kalamayan bu gözlerle diğer hikayeleri de hissederseniz hiç şaşırmayın. Umarım benim gözlerimden benim yüreğimden benim dilimden okuyabilirsiniz.

Süveyda, kalbin üstündeki siyah benek demektir. Kalpteki gizli günah merkezi... Sen, ben, onlar aslında hepimizin kalbinde bir yerlerde bu gizli günah merkezi vardır. Bazımız bastırır, bazımız bastıramayız... Bazımız iyi olmayı seçer, bazımız kötü... Umay ve Savaş kötü olmayı seçtiler. Bütün o kötülüklerin içinde hayat onları tesadüfen karşılaştırdığında ve bir arada tuttuğunda kalplerine gömdükleri 'sevgi' denen o şey çıkmak için çırpınacak. Bütün yaşanan olayların içinde ya birbirlerinin yaralarını sarmayı tercih edecekler, ya da birbirlerinin karanlıklarında boğulmayı... ÖNEMLİ! *Hikaye argo kelimeler barındırır. * +18