Klâsik mahalle hikayesi değildir. Böyle düşünenler lütfen başlamasın. ONUR & NİL "Senin zayıf noktanda göğüslerim o hâlde?" Gerilen yüzünü keyifle izledim. Elini duvardan çekip önce çenemi kavradı. Gözlerimi çekmedim gözlerinden. Nefeslerim yine hızlandı. Elini kaydırıp boynuma sardı ve hafif baskı yaptı. Dudaklarım aralandı ve bacağımı bacağına yasladım. Ne içerdeki insanlar ne de başka bir şey umrumdaydı. İlk defa temas ediyorduk. Ve ilk temasın bu kadar etkili olacağını düşünmemiştim ben. Bütün vücudum buz gibiydi ama içim yanıyordu. "Kabul etmem için elinden geleni yapıyorsun." Yüzlerimiz arasında birkaç santim kala durdu ve öfkeyle soludu. "Madem ayrı ayrı yanıyoruz... Birlikte yanalım." Bir şey dememe fırsat vermeden beni öylece bırakıp odaya geçti. Elimi boğazıma atıp derin derin nefes aldım. Umarım kızarmamıştı tuttuğu yer. Yanalım diyip, beni yangınımla baş başa bırakıp gitmişti öküz! Az önce odada düşündüğüm sorunun cevabını almıştım. 'Acaba yatakta da böyle sert miydi?' Ah evet bu adam her yerde sertti.

Meyra liseye başladığı zamanlarda, en yakın arkadaşının abisine aşık olur. Dört yıldır ona gizliden gizlediği beslediği bir aşk vardır. Ama bir gerçek vardır ki; hiç bir şey gizli kalmaz! Bahçelerinde olan Gardenya'lar Meyra için ayrı bir önem taşır. Meyra'nın aynı zamanda bir arkadaş grubu vardır. Eğlenceli, kız grubu en güzel arkadaşlıklara sahiptir. Bir aile gibi kenetlenen arkadaşlar birlikte gülerken, birlikte ağlamayı da bilirler. Gardenya çiçeği; gizli aşkın sembolüdür. * Yayımlanma tarihi: 29 mayıs 2020 14 Şubat 2022'de #1 - gizliaşk 7 Temmuz 2022'de #1 - beyaz 3 Eylül 2022'de #1 - dost 24 Nisan 2023'te #1 - kalp 2 Haziran 2023'te #1 - gardenya

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.