Canım o kadar yanıyordu ki yerde kıvranıyordum ağrıdan az önce tanımadığım bir grup tarafından tecavüze uğramış ve bir yolun ortasına atılmıştım ben Haldun Kozcuoğlu'nun kızıydım ve bir intikam için gözlerini bile kırpmadan beni ölüme terk etmişlerdi.. O an yemin ettim.. Bana bunun yapan herkesi tek tek öldürecektim.. Zar zor ayağa kalktım ayakta duracak son gücümle yürümeye çalıştım.. Önüme çıkan ilk arabanın önüne attım kendimi.. Gerisi benim aydınlığım onların karanlığıydı..

bu sefer karışan bebekler kız değil erkek

Bir kız düşünün soğuk , duygusuz , sert sadece biricik kardeşi gibi gördüğü can suyuna sıcak davranır. 6 yaşındayken hafızasını kaybetmiş ve çok kötü bir şekilde darp edilmiş halde iken yetimhane önüne bırakılmış bir beden. Yıllarca ailesi gelirler ümidi ile yaşamış ama sonra hayatın gerçekleri ile karşılşmış ve zamanla hissizleşmiş bir kız.. Can suyu kız kardeşi ile 13 yaşında Tahsin babası tarafından yetimhaneden alınıp kızların istekleri üzerine Tahsin beyin varisi ve mafya kızları olmuşlar ve yıllarca yurtdışında yaşamışlar. İki kız sırt sırta vererek hayatın gerçekleri ile karşılaşmış ve Tahsin beyin ölümü ile onun mirasını yönettiler ve birbirlerine aile oldular. Peki bu kızın ailesi onu bırakmadıysa ailesinden koparılıp en büyük düşmanları tarafından öldürüldüğünü sanıyorlarsa bir gün bir mektup ile kızlarının yaşadığını öğrenip kendileri ile çalışan bir korumanın yaptığı bir plan ile sahte DNA testi yaptırılıp yeğeni aileye kendi kızları olarak tanıtıp ailenin parasına göz koyarlarsa bu kız ailenin her üyesine kalıcı zararlar verir ise. Bir kaza sonrası bu kızın onların kızı olmadığı öğrenilir ve aile tekrar kızlarını bulursa ne olur abileri , kardeşi ve ikizi ona ön yargılı mı davranır?! Gece Yağmur Alice ailesine alışabilecek mi!? yoksa yolları ayrılacak mı ; peki ummadığı anda gelen aşk ve küçük mucize ile nasıl başa çıkacak. 💙🌼 BU GECENİN HİKAYESİ , BU YAĞMUR'UN HİKAYESİ ; BU YABANCI TÜRK'ÜN HİKAYESİ❄️💙

Karışmışız işte. Sonrada 16 yıl sonra her şeyin farkına varmışlar fasafisooooo. 20 Kasım Cumartesi.

Gerçek aile hikayesidir. Bu sefer ana karakter bir kız değil, erkek. Yirmi altı yaşında başarılı bir yöneticiydi o. Herkes kadar kendi kuralları ve sınırları olan bir adamdı. Ama, onun kalbi dünyada ki çocukların saflığıyla eşitti. O kim mi? Kenan. Evet, o sadece Kenan'dı. Ona yapılan şeylerden sonra ne bir Soyada ihtiyacı vardı. Ne de bir aileye. Günlerin sınırlı olduğu bir hikayeydi bu. Ve, Sayılı gün çabuk gelir, geçerdi.

[tamamlandı] "Görüyor musun bakışlarını," dedi kulağıma doğru. "Kuduruyor." Buraya nasıl düşmüştüm bilmiyordum. "Gözlerindeki tehlikeyi görüyor musun diye sordum," dedi omzumu sıkarak. Yutkunarak başımı salladım. "İşte senin bu adamın döllerinden olmana imkân vermiyorum çünkü pısırığın tekisin. Sırf ceza alacaksın diye yaşıtından dayak yemeyi kabullenen, gücünü hiçbir şekilde kullanmayan korkak birisin." Omzuma attığı elini tutarak tiksinircesine vücudumdan uzaklaştırdım. Ondan ayrılıp yerimde doğruldum. "Senin döllerinden olabilirim çünkü sen de bir boka yaramayan korkak herifin tekisin, değil mi baba?" • 'Bazı yerlerinde mantık hataları bulunmaktadır, anlayışınızı diliyorum. Keyifli okumalar.'

Karıştırılan bebekler; 17.yaş gününüzde bir an da hayatınız değişirse. Peki ya hayatınıza giren insanlar gerçek ailenizse. Onlara alışabilir msiniz? Bu zamana kadar sizi sevgi ile büyüten ailenizden ayrılabilir misiniz? Hadi birlikte görelim..

Neşem çalındı benden koca gülüşlerim mutluluklarım bir hiç uğruna 17 yılım çocukluğum... # yenikitap 1 # klasik 1 # biyolojik 1

"Bunu benden nasıl saklarsın ya? Senelerce hem de. Babamı, abilerimi benden gizleme hakkını kimden aldın sen?" annem yüzüme dahi bakmazken daha çok sinirlendim. "Sana diyorum be kadın! "sonunda önünde duran evraktan başını kaldırdı. Duygusuzca bana bakıp göz devirdi. "Varlıklarını yeni ögrendiğin, senin varlığından bile haberdar olmayanlar için," evraklara baktı tekrar. Umursamadı bile. "...benim başımı ağrıtma. Git odanda istediğin gibi zırla!" derin nefes alıp verirken gelecek olacak krizi tahmin edebiliyordum. Oda üzerime doğru gelirken derin nefesler verdim. "Sen nasıl bir annesin? Orada senin 4 oğlun daha var ya! 4 oğlun,çocuğun!" Annem oflayıp dosyadan sayfa değiştirdi. "Odanın yolunu biliyorsun." gözlerimi kısarken o an karar verdim. En doğru karar olup olmadığını sorgulamadım bile. "Babam ve abilerimin yanına gideceğim. "annem histerik bir şekilde güldü. "Güle güle. 2 haftaya kalmaz ağlayarak eve geri döneceğini biliyorum." omuzlarımı dikleştirirken daha emindim artık. "Artık Soylubey olmayacağım anne! Alçin Soylubey olmayacağım!"odadan kapıyı çarparak çıkarken artık tek düşündüğüm,bunu nasıl yapacağımdı.

Klasik karışan bebekler hikayesi evet ama unutulmazları ile. Sezon Finali yapıp devam eden, klasik abi kurgusuna ihanet eden kitap... Okuyun derim :)