"Kimsesiz kaldım. Evsiz kaldım. Ne yapıcağım ben? Kimse istemiyor beni. Ben ne yapıcağım, Alparslan?" Gözlerimi kapattığımda saniyeler içersinde saçlarıma belli belirsiz bir elin temas ettiğini hissettim. Gerçeklik algımı yine yitirdim ama bu sefer hayal de olsa bu hayalin gerçekliğinde kalmak istedim. Alparslan elini omzuma yerleştirdi, saçlarıma küçük küçük temaslar uyguladı. Nefesi saçlarıma değdiğinde dudaklarından dökülen kelimeler bu sefer hayal bile olamayacak kadar sahte geldi. "Benimle evleneceksin." Kulaklarımın yanlış duyduğunu düşündüm. Öyle ki her iki kulağım da onun söylediği iki kelimeyi defalarca kez tekrarladı ve uğuldattı. Bir birine yapışan kipriklerim hızla açıldı. Parmağımın acısını unuttum, ağlayışlarımı durdurdum. Alparslan'ın göğsünden kafamı kaldırdığımda, suratıma yapışan saç tellerim ve kızarmış gözlerimle onun yüzüne baktım. "Ne?" Diye fısıldaya bildim sadece. Gözlerime öyle bir kararlılıkla baktı ki neye uğradığımı şaşırdım. "Ne duyduysan o." Dedi açıklama yapma gereği bile duymadan. "Benimle evlen." Yıllar önce beni severken bana evlenme teklifi ettiği yerde, şimdi benden nefret ederken ikinci kez evlenme teklifi ediyordu. Benimle evlen diyordu. Alparslan Kaleli. Onu terk eden kadına ikinci kez evlenme teklifi ediyordu. 🌊

Tesadüfün üç kurşunu vardır. İlk ikisinden kaçsan bile üçüncüsü tarafından vuruluyorsan, kaderin orada yeniden yazılıyordur. Bazen isabet eden bir kurşun, sıyıran iki kurşunun açabileceği darbeden fazlasını tek seferde açıp, hiç edebilir emeklerini ve kaderin doğan güneşi yakabilir tenini. Belçin Darya Tekin, bir gece vakti her zaman bildiği yollardan geçerken sonunun farklı olacağından, o gece kayan bir yıldızın tesadüfün ateşini yakacağından habersizdi. Hazar Cihangir Soykan, bir gece vakti ilk kez bilmediği yollardan geçerken sonunun aynı olacağından, o gece kayan bir yıldızın yaktığı tesadüf ateşinin onun ocağında söneceğinden habersizdi. Azazilin ini o gece Azazel'in kalbinde, bir kapının arkasında gizliydi. Belçin Darya, kuzeni ile eğlenmek için çıktığı gece o kapıyı aralamak ve ardındaki yabancıya yardım etmek zorunda kalırken, çevresi tarafından umutsuz gözlerle bakılan kaderi bir çift göze değince değişecekti. Hazar Cihangir Soykan'ın yolları, Belçin Darya'ya çıktı; denizde olmayan iz, onun gözlerinde saklıydı. Bir gece vakti kader yeniden yazıldı, gündüz tesadüfle yazılanı kabul etti.