Een weekend weg met de familie Wolfs.

Ze trok hem aan zijn arm haar slaapvertrek in. Snel keek ze om de hoek de gang in of iemand hen gezien had. 'Ben je helemaal gek geworden? Wat doe je hier? Als ze ons hier zo samen zien dan word ik er gelijk uitgezet!' Fluisterde ze boos. Grijnzend bekeek hij Eva van top tot teen die gehuld was in een zwarte habijt. 'Jou staat ook alles he.' Merkte hij op. Blozend maakte ze haar kap los. 'Nou wat kwam je doen?'

Eva zit in de zesde klas van het vwo. Dit jaar gebeuren er dingen die ze nooit meer zal vergeten. Dat zijn leuke dingen, maar ook dingen die je liever niet mee wil maken.

Eva's zoontje is tien jaar geleden overleden. Ze denkt iedere dag nog aan hem. Het liefst wil ze het aan Wolfs vertellen maar ze is bang dat hij haar dan verlaat omdat ze een kind had maar nooit iets vertelt heeft. Ook is ze bang dat hij haar maar slap vindt en daarom heeft ze het al die jaren stil gehouden. Maar nu wordt het toch steeds moeilijker om verborgen te houden. Ze gaat het Wolfs eindelijk vertellen maar hoe reageert hij? Hoogste rang: #34 in Fanfictie #12 in politie

Daan de Vos wil Fleur ontvoeren en verkrachten. Dit laat Wolfs niet gebeuren. Hij vraagt om politiebescherming voor haar. Ranking: Nummer 3 in flikken maastricht 19-10-2018

Herinneringen, ze zijn er altijd en overal. Zelfs als de belangrijkste persoon in je leven er niet meer is. Herinneringen zitten voor altijd in je hart... Begonnen op 09-12-2018 Afgerond op 24-06-2019 GENOMINEERD VOOR WATTYS 2019

Een kort verhaal. wat langer werd dan dat de bedoeling was~ 'Je praat veel over je beste vriend.' Het is geen vraag. Het is een conclusie. Ze knikt. 'Mis je hem?' Een traan ontsnapt uit haar ooghoek. Ze doet niet eens haar best om 'm weg te vegen. 'Ja... Ja, ik mis hem.'

Mijn naam is Eva van Dongen. Je zult je wel afvragen wat ik hier doe. Hoe ik op deze helse plek ben beland. Ik zal je mijn verhaal vertellen. Ik moet je wel waarschuwen, mijn verhaal heeft geen gelukkig einde. Maar ik wil het je vertellen. Ik wil het opschrijven. De waarheid moet worden gedeeld. Woord voor woord.

stap (de; m; meervoud: stappen) 1 schrede, pas: stap voor stap [langzaam]; geen stap meer kunnen verzetten [heel erg moe zijn]; een stapje terug (moeten) doen [met minder genoegen (moeten) nemen]; op stap gaan (a) een wandeling maken; (b) gaan stappen (3) 2 (figuurlijk) poging: een stap in de goede richting; stappen ondernemen tegen een land [maatregelen nemen] stap·pen (stapte, heeft, is gestapt) 1 met grote passen of met vaste tred lopen 2 een stap doen: naar de rechter stappen [proberen bij de rechtbank zijn gelijk te halen]; over iets heen stappen (a) er te voet overheen gaan zonder het te raken; (b) het ondanks bezwaren aanvaarden 3 uitgaan, cafés bezoeken eruit stappen (a) niet langer deelnemen aan een gezamenlijke onderneming; (b) zelfmoord plegen

Vervolg op Waar is het geluk.