Herkesin bir sınırı vardır hayatında. Kendini güvenli hissettiği, içine yalnızca sevdiklerini aldığı bir sınır. Benim sınırıma ise abilerim tel örgü örmüş içeriye kimseyi almamak için de gece gündüz nöbet tutuyorlardı. Fakat bir gün çitlerim yıkıldı. Çiçeklerim ezildi. Nisanıma kış geldi. Poyraz her yeri yıktı geçti. Sonra ise uykudan uyandım, rüya bitti. Biri vardı, sınırlarımı alt üst eden. ''Sınırlarıma izinsiz giriyorsun. Fakat sanki ben izin vermişim gibi.'' Seremoni. 🌱 15.03.21 || 19.03.21