"Ve unutma Zümrüt; tüm çiçekler yavaş yavaş, kırmızı güller çabuk solar." *** 1980 yılının Mayıs ayında, Dilektaşı Mahallesi'ndeki aylardır boş olan daireye genç bir adam taşındı. Tek başınaydı, bir karısı veya çocukları yoktu. Kimseyle konuşmazdı ve soğuk çehresi, tenindeki yanığa benzer farklı renkte izleri, şüpheli hareketleri nedeniyle kimsenin de onunla konuşmaya niyeti pek yoktu. Mahalleli, bu suskun ve gizemli adamın dönemin şartlarını da göz önünde bulundurarak bir Amerikan ajanı olduğuna karar vermişti ve adama kendi aralarında 'Dilsiz Ajan' diye sesleniyorlardı. Zümrüt Ayten Özsoy ise henüz yirmisine yeni basmıştı. Altı çocuklu bir ailenin ikinci çocuğuydu. Hayat hakkında bilgisi bu aileyle ve bu mahalleyle sınırlıydı. Liseyi yarıda bırakmak zorunda kalmıştı, hayata en büyük kızgınlığı da buydu. Hayallerini baltalayan şey yoksulluk ve yoksulluğunun sebebi ise başlarındaki sorumsuz babalarıydı. Çoğunlukla bu kalabalık mahallenin cıvıltısında ömrünün çürüyeceğini ve ailesine rağmen yapayalnız öleceğini düşünürdü. Onun için hayat, ışıltılı bir oyun sahnesiydi ve bu sahne, akşam babası eve geldikten sonra perdelerini kapatarak karanlığa bürünürdü. Ve bir gün Dilsiz Ajan nihayet konuştu. Zümrüt Ayten Özsoy ise hayallerine çok yakın olduğunun henüz farkında değildi. (30.03.2021)

"Bu senin düğün istemeyen halin miydi?" diye sordu Yavuz duruşunu bozmadan. Nefesini düzene sokmaya çalışan İnci "Sana nikahı bastım diye dans ettim bu kadar, evet." dedi dalga geçerek. Bir şey söylemedi Yavuz. Önündeki su dolu şişeye uzanıp bardağına doldurdu, fakat doldurduğu suyu eline alamadan İnci'nin bardağı kapıp kafasına dikmesiyle sabırla yutkundu. "Sen nasıl bir manyaksın ben anlamadım ki!" Güldü İnci. "Nasıl bir manyak olduğumu çözebileceğin kadar kalmamayı umut ediyorum hayatında." diye yanıtladı Yavuz'u. Bedeninin duruşunu bozmadan boynunu çevirip kıza kısa bir bakış attı Yavuz. "Bir yerde kalabilmen veya ayrılabilmen için orada olman gerekir. Sen benim hayatımda değilsin." dedi ters sesiyle. Kıkırdayarak bardaktaki sudan biraz daha içip "E süper o zaman." diyerek ayağa kalktı İnci. "Hadi burada uslu uslu oturmaya devam et sen."

Ela, üniversiteye yeni başlamış genç bir kızdır. O yaşlarda her genç kızda olduğu gibi hayal dünyası fazlasıyla geniştir. En büyük hayali ise sonsuz aşkla seveceği biriyle tanışmaktır. Evet Ela uslanmaz bir romantiktir. Mert, yaşadığı şehirdeki üniversitede okuyan genç bir adamdır. Neşe dolu ancak hırslı bir kişiliği vardır. Elindeki küçük keke mırıldanarak dilekler dileyen kızı gördüğü an vurulmuştur ancak ikisini de zorlu bir süreç beklemektedir. Ela ve Mert üniversitede tanışıp aşık olurlar ve onların macerası o an başlasa da evlenerek mutlu sonla tamamlanmamıştır. Asıl hikaye evlendikten sonra başlar. O masum aşk hayata meydan okuyabilecek miydi? En önemlisi Aşk, Hırs'a yenik düşer miydi?

🏅Wattys 2022 Kazananı🏅 İnsanoğlu doğdu, kundağa düştü, büyüdü ve öldü! Toprağa konulduğu ana kadar geçen sürede asla yalnız değildi. Doğumundan, ölümüne kadar geçen zamanda, ölümlüler ve ölümsüzlerle beraber yaşadı. Ne ölüydüler ne de yaşıyorlardı. Onlar karanlık bir mahlukun rahminde döllenmiş, lanetleri ile ruhları kirletmeye yemin etmiş yılanlardı. Gök gürledi, karanlık çöktü. Yerin altındaki bütün yılanlar, yer yüzüne çıktı. Kurtulmaksa, bir iblisin vicdanına kalmıştı! Kuyular, çukurlar, eşelenmiş çamurlar! Uzak durması gereken üzerinde yaşadığı toprakken, kaçması imkansızdı. "Kuyulara bak Aren!" diye fısıldadı mekanik bir ses. "Eşelenmiş çamurlara, topraktaki deliklere! Herhangi biri seni içine çekip, yerin altındaki cehenneme hapsedebilir..." Aren, içine düştüğü korkunç bataklıktan amansızca kurtulmaya çalışırken, batmamak için çırpınmaması gerektiğinin farkında değildi. Boğazına kadar uzanan balçık, son nefesini almasına izin verirken ona doğru bir el uzanır. Bu kadar kötülüğün içinde hayatına anlam veren adamı bulur ve adamın ona uzattığı eli kocaman bir yılana dönüşür... Kanla yazılan bir kadere boyun eğebilecek güce sahip değildi, aşkının karanlık ellerde ezildiğine şahit olduktan sonra, kalbi hala aynı hızla çarpabilecek miydi? "Hep aynı pencerenin önünde duruyor, arkası dönük ve bana hiç bakmıyor. Gel diyor, burada sana ihtiyaç var!" Peki tüm bunların en başında kim vardı? Aren kurtulmak için bulmak zorundaydı... Not: üç harfliler ile ilgili değildir! Ve asla klasik korku ile karşılaşmayacaksınız... Yayım tarihi: 03.08.2021 Kurgu ve isim şahsıma aittir, kopyalanamaz. İsim ve kurgu olarak wattpaddeki ilk kurgudur.

Cara Hamilton; Durham'ın en gözde ailesinin; Hamilton'ların tek kızları. 17 yaşında olan Cara; diğer kızların aksine evlenmek değil, tatlılar yapmak istiyordu. Tüm vaktini bir Dükün peşinden koşmak yerine mutfakta harcamak istiyordu. Marifetli elleri ile pastalar, çörekler, yemekler yapıp en başta çocuklar olmak üzere herkesin tatması için can atıyordu. Fakat; kaderin onun için yaptığı yol zorlu ve taşlarla kaplıydı. Bir yanda bir an önce evlenmesini isteyen annesi, bir yanda minik limon ağacının sahibi ve diğer yanda ise bir katil. -07|08|2019- -Tüm hakları saklıdır, tamamen kurgudur. İçinde hiç bir gerçeklik barındırmaz.