Koca sema, diz çöktü gözlerine. Ay bembeyaz parlak tenin yanında soluk kaldı, yıldızlar gökyüzü kadar karanlık olan saçlara meydan okudu. Bulutlar ağladı, yağmur selam verdi kanlı ellere. Kalplere sis çöktü, güller boyun büktü üzerinden çıkmayan kan kokusuna. Ve dinledi toprak sözlerini. "Saçların kadar uzun ve güzel olsun ömrün Küçük Yalancı." Dedi adam, ama kesti kadının saçlarını kendi elleriyle, kıydı sevdiğinin ömrüne. "Hiçbir yere gitmeyeceğim sevgilim..." Dedi kadın, ama tutmadı sözünü, kıydı sevdiğinin aşkına. Sevdiği kadınları bir bir kaybeden acımasız katil, Akın Korel. Sevgiden yoksun kurak bir kalp ve o kalpte açan beyaz bir papatya. Kendi döktüğü göz yaşlarıyla büyüdü, getirdi baharı. Kimse fark etmedi onu. Güllere ulaşılmak isteyenlerce ezildi, yine döktü göz yaşlarını. Adam fark etti solan papatyayı, aldı ellerine. Ama öldü beyaz papatya. Muhteşem bir koku sardı etrafı. Ölü bir çiçek hiç böyle güzel kokar mıydı? Yaşadığını sandı, sevindi adam. Ama bilmiyordu papatyaların ölünce koktuğunu. Öğrendiğinde ise artık çok geçti...

#2 +18 şiddet içerir Karanlık hüküm sürer ruhunu kaybetmiş bedenlerde. Bakanlar onları güçlü sanırlar. Hasta bedenlerdir onlar. Ruhları kayıptır. Acı çekmeye alışmak kolay bir duygu mu sanılır? Acı ile yaşamak zevklimi geliyor sana? Yere düşünce kırılan kolun açısını bağırarak dindiremezsin. Bir trafik kazası geçirirsin ve annen baban oracıkta gözlerinin önünde ölü verir. Sen kırılan boynunun acısı ile onlara bakar ve kendi acını unutursun. Yedi yaşında bir çoçuksundur ama artık büyümüşsündür. Kayıp ruhlar acıların keyif verdiği bir hayatı ideme ettirmez. Acılar ile yaşamayı emreder sana. Başlayacağınız bu kitap bağımlılık yapabilir. Aşırı merek ve heyecana yol açabilir. Büyük ihtimal kitaba başladığınızda vaktiniz varsa bitirmeden elinizden bırakamayacaksınız. Yani uykusuzluğa yol açabilir. "İddialı konuşuyorsun yazar" diyenler, okumayı bitirdikten sonra "yeni bölüm gelsin bir an önce" de diyeceksiniz

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Bir kadın düşünün yanıp yanıp kül olmuş... Bir adam düşünün kadına küllerinden hayat vermek isteyen... Peki kader ikisini bir araya getirebilecek mi yoksa tamamen kadının ateşinde yanıcaklarmıydı ? "SEN FARKLISIN ÇÜNKÜ. Sikeyim. Ben sen olmadan yapamam bunu niye anlamıyorsun ? " ağlayarak ona bakıyordum. Ellerimi çözmem çok uzun sürmüştü. Ölebilirdik. Hepimiz birden ölebilirdik. Onun yaşaması gerekiyordu. "Zaman dolmak üzere arya. Çabuk olman gerek yoksa hepiniz ölüceksiniz. " korkuyordum. Beynim çalışmayı bırakmıştı. İlk defa burdan kurtulmak için plan uyduramıyordum. Ölücektik. Ama onlar değil ben. Ellerimi son kez açmaya çalıştığımda açılmasıyla yerimden hızla kalkmış ve diğerlerinin yanına geçmiştim. Hepsinin ellerini çözdüğüm an dışarı koştuk ama her şey saniyeler içinde oldu. Bir patlama hepimizi yok eden ve bir ölüm hepimizi birleştiren. 12. 05.2021 ilk yayın tarihi ( hikayenin tanıtım kısmına bakınız ) Kapak tasarımı = @quarenciaa çok teşekkür ederim ellerine sağlık.

O kimsenin arka çıkmadığı, ölüme terk edilen küçük bedenlerin, tacize uğrayıp da bir kravatla kurtulan adam sayılmayacak şerefsizleri en ağır cezaları almasına sebep olan bir kadın. Afra sarhan. Henüz kaybettiği bir davası bile olmayan güzel, alımlı bir kadın. Olmayan adalet için çabalayan ve ailelerin tek umut ışığıydı o. Taki karşısına çıkan boran ersohana kadar. Bir gece o soğuk sessizliğin içinde cam gibi parlayan masmavi gözleri görene kadar her savaşı kazanmıştı ama o gece kimsenin çözemeyeceği kadar karmaşık bir olay ortaya çıktı. Kaderleri bir yazılmıştı. Birbirlerini korumak için vardı onlar. Ama her savaşın sonunda, arkalarından oynan oyuna bir adım daha yaklaştılar. Sonucu ise kimse bilemeyecekti. Kitapta ; argo,küfür ve şiddet bulunmaktadır. Kitap kapağı @umutkar7 tarafından yapılmıştır. İlk yayınlanma tarihi: 15.07.2021

Korkmuyordum, ne karanlıktan, ne gürleyen gök gürültüsünden, ne de bana zarar verebilecek bir insandan. Çünkü ben karanlıktım, ben gürleyen göktüm, ben zarar görmezdim, ben zarar verirdim. Ben bir katildim. Bu bir sıfat değildi, bu benim mesleğimdi. 🔥 Yayınlanma Tarihi: 12.04.2020 Bu kurguda geçen kişi, kurum ve olaylar tamamen hayal ürünüdür. Uyarı: Eğer kurguyu spoi almadan okumak istiyorsanız, yorumları okumamanızı tavsiye ediyorum.