Była tylko małą dziewczynką zagubioną w swoim świecie pełnym fantazji. Mimo młodego wieku nie wierzyła w przypadki, dla niej wszystko co się wydarzyło miało jakieś znaczenie. Zawsze wesoła, miła, uśmiechnięta i pomocna. Gotowa poświęcić życie dla ukochanej osoby. Błąkająca się po świecie bez sprawiedliwości. Znienawidzona przez los. Próbująca odnaleźć odpowiedzi na pytania, których nie było końca. Szukająca szczęścia, które nie było jej pisane. *** - Czujesz to? - Zapytał, przykładając dłoń dziewczyny do jej klatki piersiowej. - Tak - Odrzekła entuzjastycznie. - A co czujesz? - Bicie mojego serca - Uśmiechnęła się, a on chwycił jej rękę i przyłożył ją tym razem do swojego tułowia, tam gdzie powinno znajdować się serce. - A teraz też coś czujesz? - Tak... Twoje też bije Freddy.

Tony to utalentowany gitarzysta jednego z najsłynniejszych zespołów świata. Gwiazda każdej sceny. Tristan natomiast jest zwykłym chłopakiem. Szarą twarzą w szarym tłumie. Co połączy tę dwójkę? To opowiadanie jest yaoi (boy x boy) nie lubisz nie czytaj.

~Izuku Midoriya trafia do psychiatryka. Co się stanie, gdy z niego ucieknie i dołączy do Ligii Złoczyńców? Co, jeśli jego ambicje zostania najlepszym bohaterem zmienią się do zostania najgroźniejszym złoczyńcą?~ ⚠️UWAGA⚠️ Występuje: ~Samookaleczenie ~Problemy psychiczne ~Villain Deku ~Akcja dzieje się przed dostaniem się Deku do UA ~Postacie pożyczone z anime My Hero Academia/ Boku no hero academia (Mha/Bnha) ~Występują tu również wymyślone przeze mnie postacie ~BakuDeku ~Trochę ShigaDabi ~Bakugo w gimnazjum obraca się w nieodpowiednim towarzystwie, stąd posiadanie przez niego alkoholu ~Czasami może być nielogicznie ~Charaktery/zachowania zmienione na potrzeby książki ~Dużo opisu uczuć ~Akcja całkiem mija się z oryginałem ~Może znaleźć się jakiś spoiler ~Okładka pochodzi z Pinteresta Nie lubisz, nie czytaj. Proste. TRWA POPRAWA ROZDZIAŁÓW #9 izuku #2 villain #1 villain #6 villaindeku #1 villaindeku #3 bakudeku #1 shigadabi

❗Uwaga! Książka zawiera rozbudowane sceny stosunków. (tak, pisałam ją 2 lata temu i nie jestem pewna czemu wczuwałam się tak bardzo właśnie w opis tego). Druga sprawa - pisałam ją w momencie jak byłam dosyć głupia, więc niektóre momenty mogą być poprostu dziwne. Dziękuję za uwagę.❗ Nazywam się Scott Cawthon. Mam 28 lat, i jestem nauczycielem w jednym z liceów. W nauczaniu idzie mi całkiem nieźle, moi uczniowie lubią przychodzić do mnie na lekcje...Ale chyba niczego nie podejrzewają... Od kilku lat mam...problemy z psychiką... Co mam przez to na myśli? Cóż, w normalnych, zwykłych sytuacjach, dosyć często dostaję ataku paniki, smutku i żalu...Z moich oczu zaczynają płynąć łzy w obfitych ilościach. Wtedy zazwyczaj, staram się odizolowywać od ludzi, i pozostawać sam ze sobą, w jakimś cichym miejsu i tam próbować się uspokoić... Moje życie było...naprawdę miłe, ciekawe, radosne...Do czasu, kiedy to trzy lata temu zacząłem uczyć w tym liceum... Wtedy moja psychika podupadła... Wtedy się zniszczyłem... Wtedy moje życie było dla mnie czymś dziwnym...

W.Bonnie po przebudzeniu się poczół ból, otworzył oczy. stał tam mniejszy, niebieski z czerwonymi policzkami króliczek. Animatronik taki sam jak on, tylko że nowszy... Nie wiem czy oryginalne dzieło ale mam nadzieję że się spodoba, zapraszam do mojej opowieści! [To jest moje A.U]

Jestem Bonnie żyje w tej restauracji bardzo długo razem z moimi ukochanymi przyjaciółmi Chicą, Freddy'm i Foxy'm... od pewnego czasu zdołalem poczuć coś do Fredd'iego... CZY BONNIE BEDZIĘ Z FREDDY'M? CZY FREDDY GO ZAAKCEPTUJE?CZY FREDDY OKAŻE SIĘ DUPKIEM?CZY BONNIE SIĘ ZAŁAMIE?przeczytaj tą książkę a się dowiesz:33

ᴏᴘᴏᴡɪᴇść ᴏ ʟɪꜱᴋᴜ ɪ ᴋʀóʟɪᴄᴢᴋᴜ, ᴋᴛóʀᴢʏ ᴘᴏᴍɪᴍᴏ ᴏᴅᴡɪᴇᴄᴢɴᴇᴊ ᴋłóᴛɴɪ ᴘᴏꜱᴛᴀɴᴏᴡɪʟɪ ꜱɪę ᴢᴇ ꜱᴏʙą ᴘʀᴢᴇꜱᴘᴀć. ʀᴏᴢᴘᴏᴄᴢęᴄɪᴇ: ¹⁸⁰⁴²⁰¹⁸ ᴢᴀᴋᴏńᴄᴢᴇɴɪᴇ: ²⁴¹⁰²⁰¹⁸

NIE wiem, co brałam gdy zabierałam się za pisanie tego, serio. Pomysł wpadł gdy zmywałam naczynia, a resztę dopracowałam w szkole, więc jakoś tak wyszło. UWAGA! Opowiadanie NIE zawiera shipu Polska x Niemcy [Lubię ten ship, ale nie mam żadnego pomysłu na opowiadanie z nim związane, soo well..] Może pod koniec będzie lekki wątek, ale ogółem to nie mam zamiaru tu dodawać tej, jakże zacnej miłości. NIE zamierzam też jakoś szczególnie rozwijać wątku III Rzesza x Polska. Tak w ogóle nie wiem czy to fanfiction można okrzyknąć mianem: ,,Ship III Rzesza x Polska". Owszem, głównym wątkiem będzie nasz kochany psychopata, ale nie będzie to taka miłość, którą Polska będzie odwzajemniała.. UWAGA! Opowiadanie może zawierać: ▪ Sceny przemocy ▪ Sceny 18+ ▪ Wulgaryzmy ▪ Poniżanie społeczne ▪ Przekonanie o wyższości ludzkiej ▪ Obrażanie Religii ▪ Oraz wiele innych.. UWAGA! Jeśli masz słabe nerwy, jesteś wrażliwy na sytuację przemocy, NIE czytaj tej książki.

Chłopak kulił się w swojej celi, nie miał imienia, przynajmniej już nie. Kiedyś jego ojciec wołał go nim, jednak minęły lata od kiedy ostatni raz je usłyszał i w końcu zatraciło się ono w jego pamięci. Teraz jego ojca nie było, a nawet jeśli by się spotkali ten nie mógłby go poznać. Tak niewiele pozostało po jego ukochanym synu, którego utracił. Drobne, jednak umięśnione ciało wychudło, ukazując kości, rumiana cera stała się blada, pokryły ją plątaniny blizn, strupów i ran, które nie chciały się zagoić. Z ciepłych, płonących radością i ciekawością świata oczu pozostało tylko jedno, a jego blask dawno znikł, zastąpił go strach i ból, rozpaczliwe wołanie o pomoc, litość, a nawet o śmierć. Wiecznie niesforne ciemne kosmyki krótkich włosów, urosły, sięgając dołu pleców, stały się brudne, tłuste, zlepione krwią. On cały był brudny. Porządne ubrania zamieniły się w szmaty, ledwie okrywające jego ciało. Głos, który śpiewając zamieniał krzyki w cisze, którego zdawały się słuchać nawet szumiące drzewa umilkł. Kiedyś jeszcze krzyczał w rozpaczy z bólu, jednak teraz nie miał nawet krzyku. Palce niegdyś delikatnie ciągające struny, potrafiące utkać melodie, które oczarowywały wiatr, drżały okaleczone. Z dawnego bohatera stał się niewolnikiem... A nawet czymś gorszym, podlejszym... Kiedyś jeszcze wierzył, że się uwolni, że powróci do ojca. Ale zabrano mu wiarę, zabrano nadzieję, dumę, honor, intymność, tak samo jak zabrano to co kochał najbardziej: wolność. A jednak coś się zmieniło i do jego celi znów zaczęły wpadać promienie słońca, przypominając mu o istnieniu świata na zewnątrz... Czy możliwe, że jeszcze kiedyś uda mu się do niego wrócić? Że jeszcze raz ogrzeje twarz, patrząc w błękitne niebo... może nawet się uśmiechnie?