Tüm dünyam gözümün önünde yok olurken, tek başımaydım. Cızırtılı sokak lambalarının altında yürürken orada, karanlıkta ses çıkarmadan beni izlediklerini biliyordum. Daha doğrusu, hissediyordum. Ara sıra bana zarar vermeye niyetleniyorlardı, fakat bu onlar için kötü sonuçlanıyordu. Çünkü üzerimde birkaç bıçak ve 2 gümüş Colt vardı... İnsanlar kaçıp saklanırken, ben onlarla savaşıyordum. Sahi bunu neden yapıyordum? İnsan ırkına bu kadar zarar vermiş yaratıklardan neden korkmuyordum? Onlarla savaşıp, aptal insanların yaptığı yanlışı neden ben düzeltmeye çalışıyordum? Genetiğiyle oynanmış insanlarla, Mutantlar... Dünyadaki varlıkları insan, hayvan ya da mutant olarak ayırabilirken, kendimin ne olduğunu bilmiyordum. Herkesten farklı olduğum aşikârdı; fakat kesinlikle insan değildim. BİLİM KURGU #1 (DÜZENLENİYOR)

▶Harry Potter AU Hayran Kurgusu.◀ 『 Purus, Katie isminin anlamı olan Saf kelimesinin Latince'sidir.』 KDB, sizin bildiğiniz üzere Katie Diana Black, babasının gözlerine sahip bir kız çocuğuydu. Gözleri griydi. O buydu. Gri her şeyiydi. Ne beyaz olmaya yetecek,ismi kadar saf kalabilmişti, ne siyaha sarılacak kadar karanlık. Tek rengi vardı, o da gözlerinden gelen o asil griydi. İsmi kendi hakkında şimdilik tek emin olduğu şey olan Katie'nin hayatı, odasında beliren ak sakallı bir büyücüyle tamamen değişmişti. Kalbinde her şeyden sakındığı okyanus gözlerin sahibi Draco'ya olan aşkı, gri gözlerini bürümüş, daima orada olan hayranlık duygusu ile kendini büyücülük dünyasında bulan Katie için her şey ilk bakışta mükemmeldi. Fakat bazı şeylere bakmak yetmezdi,görmek gerekirdi. Katie, kör kesilmişti. Hayatına normal biri gibi devam ediyordu. Çürük çilek kokulu bu kız, normal değildi. Yaşayacakları da öyle. Çünkü inanın bu onun masalı olsaydı, ona oldukça yakışan çürük çilek kokusunu elmalı şampuanı ile gizlemezdi. "Aydınlığın getirdiği kız,karanlığa karıştı, Ve her yer griye boyandı. Herkes griye bulandı. Kimse beyaz,kimse siyah kalamadı. Gri kız, savaşa ulaştı." ▶Başlangıç - 15.08.18 #8 - harrypotter #1 - lorengray #1 - salazarslytherin #1 - harrypotterau kapak tasarım - @Mavipofudukbulut

"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.

(Aurora Serisi'nin 1. kitabıdır. Seri iki kitaptan oluşmaktadır.) Özel güçlere sahip 12 insanı başka bir gezegene sürgün etmek ve onları bunun bir sürgün olduğundan haberdar etmemek, işin en kolay kısmıydı. Fakat her şeyin bu kadar karmaşık hale geleceği kimse tarafından bilinmiyordu. Güçler, beraberinde düşmanları da getirdi. Kayıp Kraliçe'nin varlığı, güçlü ruhların özgür kalacağı Aurora için çok önemliydi. Gerçek ismiyle Alicia ancak kendi bildiği kadarıyla Aisley, Dünya'ya ayak bastığı an bir devinimin habercisi olduğunu, bu uğurda sevdiklerinden vazgeçmek zorunda kalacağını nereden bilebilirdi ki? Kimliğinden bile haberdar değilken, çok önemli biri olduğuna nasıl emin olabilirdi? •Başlangıç tarihi: 3 Ocak 2016 •#1 Bilim Kurgu Not: Bu kitap Ekim 2020'de, seri tamamlandıktan sonra düzenlenmiştir. Kapak tasarımı için @Elcin_64 'e sonsuz teşekkürler!

Çok uzak yerlerde anlatılırmış bir hikaye. Anlatılan hikâyeye göre; Kasabaların birinde kukla yapan bir cadı varmış. Hatta ona kasabada yaşayan ölümsüzler "Kuklalı Evin Cadısı" derlermiş. Kuklalı Evin Cadısı sahip olduğu Lanetli kuklalar Kitabı'ndan her 100 yılda bir, bir oyun sergilermiş. Her 100 yılda bir Gece, tam iki gün sürermiş. Kuklalı Evin Cadısı da bu Ay'ın bile saklandığı gece de seçtiği ölümsüzlerin kalbini alıp kuklalarına can verirmiş. kalbi alınan ölümsüzler ise kasabadan sürgün edilir, hiçliğin ortasına gönderilirlermiş. Çünkü artık kalbi olmayan ölümsüzler, kasabanın geri kalanından farklı olarak ölümlülere dönüşürlermiş. Bu sene sergileyeceği oyunun adı 'Kalpler Senfoni'siymiş. Bu oyun için çok özel iki kişi seçmiş; Evelyn MoonStar ve Ezreal BlackSun... Evelyn MoonStar ve Ezreal BlackSun kalplerini kaybetseler bile halâ birbirlerini sevebilirler mi? İnsan kalbi olmadan da aşık olabilir mi? Aşk sadece kalple mi ilgili? yoksa var mı herkesin bir bildiği? Aşk ölümün kendisiyken kaçabilir miydi ki ölümden? işte tüm bunların cevabı bu destansı hikâyede saklı. Hikâyenin devamı sayfalarda yazan harflerde, bekliyor sizi belki de...

Büyücü dünyası, en karanlık dönemini yaşarken Hogwarts'ın kapalı kapılar ardında dönen ittifaklar, zehirli bir sarmaşık gibi herkesin etrafını sarmıştı. Ölüme direndiler, ölümü yönettiler, ölüme yenildiler. Masum sanılan benlikler, kendi kanlarında boğulacaktı. Sirius'un ölümünden kalan sırlar, okulun duvarlarına ilmek ilmek işlenirken yepyeni bir dönemin başlangıcı bütün dengeleri değiştirecekti. Atılan bir yanlış düğümle yılan aslanı boğdu, kan zemini kapladığında bir dilek dilendi. Her yanlış ikinci şansı hak eder miydi, verilen şans bilinen sonu değiştirebilecek miydi ya da Harry Potter, gerçekten seçilmiş kişi miydi? *UYARI: BU HİKAYE SMUT İÇERİR*

Kıyamet yeni bitti. Yer küre üzerinde neredeyse kimse kalmadı. Hayatta kalanlar ise hala mücadele veriyor. Her zaman bir şeylerle baş etmek için gücümüz vardı. Artık yok. Yeni çağa hoşgeldiniz. ♡#itzy etiketinde 1. sıra (2022/02/28) ♡#yeji etiketinde 1. sıra (2022/03/04) ♡#yuna etiketinde 1. sıra (2022/03/04) ♡#lia etiketinde 1. sıra (2022/03/04) ♡#midzy etiketinde 1. sıra (2022/06/04) Cover by: PittieLau

"Güneş'in ölmeye başladığı zamanlarda, Dünya'yı başka bir galaksiye taşıyacak güce sahip iki kolye icat edilir. Ne var ki kolyeyi taşıyacak iki kişinin, insanlığı korumak adına ödemesi gereken ağır bir bedel vardır. " Yeni devirde, dengeler değişmiş; teknoloji ilerlemiş fakat insanların teknolojiden yararlanmaları kısıtlanmıştır. İletişim, telefonlar yerine kafa derilerine yerleşen çiplerle; ulaşım, gökyüzünde süzülen arabalarla sağlanmaktadır. Otoriteler, insanların kıyamet korkusundan faydalanarak yönetim gücünü elde etmişlerdir. Yönetime baş kaldırabilen tek grup, gelecekten geldiğini iddia eden ve galaksiler arası kaçışın bir felakete neden olacağını duyuran 'Kuledekiler' adlı örgüttür. Hira, doğduğu günden beri bedeninde taşıdığı kolyenin, yaşadığı gezegeni yaklaşan kıyametten kurtaracak büyük bir planın kilidi olduğunu öğrendiğinde on altı yaşındadır. İnsanlığı kurtarmak için kendi hayatından, hayallerinden ve herkesten gizli tuttuğu aşkından vazgeçmeye zorlanır. Kolye, kimsesi olmayan bir kızın, sonunu bildiği bir savaştaki mağlubiyetini anlatır.

''Birlikte belanın içine batabileceğimiz kadar battık. Ve şimdi, seni bırakmayacağım... Benimle misin?'' --- Zeynep, kendini yeni okuluna başladığı ilk gün bir felaketin ortasında buldu. Okulu, salgın bir hastalık nedeniyle karantina altına alındı. Karantinanın akşamında ise kendini okulun karanlık koridorlarında bir kız öğrencinin cesedinin başında buldu. Üstelik yalnız değil, onlar da yanında... Mahşerin üç atlısı. Bu, sadece bedenleri değil ruhları da karantinaya alınan dört kişinin hikayesi. Bu onların özgürlüklerine ulaşmak için yaşadıkları esaretin hikayesi. Bu, birbirlerinin her şeyi haline gelen, birbirlerine gökyüzündeki son yıldız yanıp kül oluncaya kadar birlikte olacaklarına söz veren dört arkadaşın hikayesi. Bu mahşerin dört atlısının hikayesi. Şimdi, bizimle misiniz? "Bizim bedenlerimizi karantinaya almadılar. Ruhlarımızı karantinaya aldılar. Bizim ruhlarımız tanıştığımızdan beri karantina altında. Ne çıkabiliyoruz bu karantinadan, ne de birbirimizden ayrılabiliyoruz. Ruhlarımızı birlikte bir karantina altına aldılar, ve bizim bundan sonraki tek savaşımız bu karantinadan kurtulmak. Kurtulduğumuzda bile birlikte olacağız, ama özgür olacağız. Savaş bitti, ve biz sağ kaldık. Savaş bitti, ve biz hala ayaktayız."

Bir deniz fenerini izleyerek hayallere daldık. Bir gün bu evden, bu cehennemden kurtulacağımıza inandık. Başta yardım istedik o fenerden. Ama tüm umutlarımız yerle bir olduğunda, beklemekten başka bir çözüm yolu kalmadı elimizde. Biz de sustuk. Bulunduğumuz yer ile ilgili bildiğimiz tek şey; deniz kenarında olmamız. ©adoyyakli 16.02.2021