Şanlı bir asker... Cesur bir kadın... Mükemmel bir anne... Yıllarca pes etmeden , cesurca her sorunu göğsünü gere gere aşmış ve TÜRK ORDUSUNA hizmet etmek için dişini tırnağına takmış , her şeye rağmen kendine bir düzen kurmuş bir KADIN. En önemlisi bir anne. Dağılmış bir aile... Yıllarca birbirine karşı savaşan ama kaybeden yine kendisi olan bir aile... ____________ Karışan çocuklar hikayesi okumak ve aynı zamanda güçlü kadınların hayata karşı savaşlarını görmek istiyorsanız doğru hikayedesiniz. Burada pes edenlere yer yok! Ama pes etmek istemeyenlerdenseniz yerimiz bol. Burada herhangi birinin hikayesini değil hem bir kadının , hem bir askerin , hem de bir annenin hikayesini okuyacaksınız. (TAMAMLANDI) __________ Eccedentesiast (Dördüzler) , Rüzgara Karışan Ruh ve Berceste'nin yazarından... Selam çiçeklerim! #aile - 1. #komutan - 1. #abiler - 1.

•ARA VERİLDİ• Hukuk fakültesinden yeni mezun olmuş aynı zamanda da boksör olan bir kadın. Annesine bakıcılık , kardeşine annelik yapan , hayata karşı ne olursa olsun dimdik duran bir kadın... İzgi... Bu sarsılmaz kadının gerçek ailesi ile karşılaşma hikayesinde ve zirveye çıkan adımlarında siz de var olmak istemez misiniz? •Burası kadınların giyimlerine , makyajlarına ya da sevgililerine göre yargılandığı bir yer değil!• •Eccedentesiast (Dördüzler) , Rüzgara Karışan Ruh , Berceste ve Şah Mat'ın yazarından...• Okurlarımın katkısı ile oluşturulmuş bir hikayedir. Hepsine teşekkür ederim. ♥️🌻

"Üzgünüm... 1 kelime 7 harf ama verdiği acı... Kelimelere , harflere sığamayacak bir acı... Siz beni bu kelime ile terkettiniz... Ben de bu satırlarla... Ölmüşüm ben... Diyorlar ya insan kalbi durduğunda değil unutulduğunda ölür diye. İşte ben dün kan ter içinde eve döndüğümde sizi gülerek sohbet ederken gördüğümde öldüğümü öğrendim... Gidiyorum ben... Masanın üstüne sizin olan her şeyi bıraktım. Kart , telefon... Üçüzler... Zar zor biriktirdiğimiz para da orada. Canınız sıkarlar , onların parasını kullanmak istemezsiniz alın kullanın bu parayı. Siz hep üçüzdünüz üçüz kalın , hiç ayrılmayın... Bana yaptığınızı da birbirinize yapmayın! Unutmayın siz birbiriniz için varsınız! Bir kalp paramparça olduğunda tamir olmuyor ne yazık ki... Hoşçakalın hepiniz. Bu mektubu ben gittikten belki günler , belki haftalar sonra okuyorsunuz. Farkedeceğinizden bile şüpheliyim. Gerçi umursayıp mektubu okudunuz mu onu da bilmiyorum ama eğer okuduysanız şunu bilin ki hiçbirinizden nefret etmiyorum. Rahatça yaşayıp gitmeye devam edebilirsiniz. Ben Ada... Sadece Ada... Ben hiçbir yere ait olamayan , hiçbir yere sığdırılamayan , duyguları olmayan , dilsiz Ada , mutluluklar dilerim..." TAMAMLANDI✔️ ✨Bu Dördüzlerin değil Üçüzlerin hikayesiydi ve ben bu hikayenin sonunda herkes mutlu olduktan sonra kenara atılacak karakteriydim. Peki ben bu acı kaderimi kabullenecek miydim? Hikayenin sonunda tek acı çeken ben mi olacaktım yoksa tek mutlu olanı mı?✨ •Buna benzer aile hikayeleri okumak isterseniz profilimden Berceste ve Rüzgâra Karışan Ruh'u okuyabilirsiniz.•

Hayat her zaman istediğin gibi gitmez. Gün gelir aileni kaybedersin bir bakmışsın yeni bir ailen olmuş. Zeynep'in durumu da tam olarak buydu. Mutluydu , ailesi yanındaydı , sağlıkları yerindeydi , çok şükür bir şekilde geçinip gidiyorlardı. Ama işte hayat ya bir anda geldi ölüm , beklemeden onları alıp götürdü... Kendi başına ayakta durmak için çabaladı yine de. Ama bir gün çıkıp geldi 4 adam. Dedi ki biziz senin ailen... Kızın yeni düzeni bir cümle ile toz oldu ve rüzgara karıştı... (Ergence yazılmış bir hikayedir... Cringe bulacağınız sahneler olabilir. İlk yazdığım ve yayınlandığım bir hikaye olduğu için acemice yazılmış. Ben bile okurken arada cringe oluyorum jxnxksneskdn)

Asel Mira sönmez annesi doğumda öldüğü için abilerinden şiddet görüyor ve Asel dayanamayıp evden kaçıyor. Peki bundan sonra ne olacak? Aseli neler bekliyor? Küfür olabilir. Hikaye şahsıma aittir çalıntı durumunda hukuki işlem başlatılacaktır.

Acıları henüz çok yeniydi. Asla eskimezdi ki zaten. Hep yenileri açılırdı yerine. Bir anda her şeyin boşa olduğunu öğrenmişti ama o. Acılar, ağrılar ve gözyaşları... Değmiş miydi, acıları hayatının her noktasına? Bir ayna kaç defa kırılabilirdi? Bir çöptü onun hayatı. Kimse değer vermezdi ona. Ruhu paramparça bir kızdı o. Hastanede yanlışlıkla karıştırılmış, sıradan bir kız çocuğu. Ya da gerçekten yanlışlıkla mı olmuştu?

Ufak bir hata... Sadece minicik bir hata benim çocukluğumun katili oldu. Doğduğum gün yapılan o hata, benim 16 yılımı elimden aldı... - |13.03.21|-|20.11.21| - -Her şey şahsıma aittir. Alıntı veya isim vermeden kullanılma durumunda gereği yapılacaktır. -inek ince çizgimiz-

Annemin ölümüne sevinmem yanlış mı? Babamı istememem doğru mu? Küçükken yaşanılan acılar ruhumu yaralarken sessiz kalmam normal mi?

•ARA VERİLDİ• En üst kata varmak üzereyken bana yetişmiş ve arkamdan kollarını bedenime sararak yüzüme bir bez kapatmıştı. Hızla dirseğimi karın boşluğuna geçirip elinden kurtuldum. Tekrar koşacakken diğerinin beni kolumdan çekmesiyle ikimiz de dengemizi kaybetmiş bir yere tutunamadan merdivenlerden yuvarlanmıştık. Eski yaralarım da açılmış üstüne yenileri eklenmişti. Yere yığıldığımızda kafamdan , kollarımdan akan kanların vücudumu kırmızıya boyadığını görebiliyordum. Kendimi karanlığa teslim ederken bir yandan da canımın açısıyla göz yaşlarım usul usul akıyordu gözlerimden. Tepki veremiyordum ama canım... Canım çok yanıyordu... Bir hiç uğruna , yalnız , kimsesiz , zavallı olarak ölmek canımı yakıyordu. Geçmeyen yaralarım ve yenileri canımı yakıyordu. Bir hiç olarak Dünya'ya gelip bir hiç olarak gitmek canımı yakıyordu. Arkamdan üzülecek , beni hatırlayacak kimsenin olmaması , hiç var olmamış gibi yok olmak canımı yakıyordu... ♡