Bir adım attı bana doğru. Sonra bir adım daha bir adım daha ve bir adım daha... O her adım atışında ben bir adım geri gidiyordum. Ama benim adımlarım küçücüktü. Onun kisi ise kocamandı. Öcüydü bu normaldi. En sonunda bana ulaştı. Yüzümü inceledi ve işaret parmağını çeneme koydu. Yüzümü ona bakmam için zorladı. O an tek derdim eve gitmekti. Ondan kaçıp kurtulmak istemiştim. Ama öcü buna izin vermemişti. Kaçmaya çalıştığımda beni yere atmıştı. Yerde kar vardı, hava soğuktu. Hava çok soğuktu. O bunu aldırmadan üstümdeki hevesle giydiğim montu çıkarmıştı. O an ne yaptığını anlayamamıştım. Sonradan anlamıştım o gece tecavüze uğradığımı... O gece kaderimin yazıldığını. Bulutlar sözünü tutmamıştı. Çünkü onlar biliyordu ne olacağını. Bulutlar sözünü tutmamıştı çünkü;onlara kızıp içeri girmemi istemişlerdi...

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.

"Masalda da gerçekte de kalbi olmayan bütün kızların adı Gökçen'dir..." . . . Kapak: @birkadehsevgi- 🦋🖤