"Çocukluğumuz tohumumuzdur," diye fısıldadı Sırtlan'ın kül olan kalbi. "Tohumumuza kim su verdiyse o şekilde büyür ve yetişiriz." EMARE serisinin, birinci kitabı Sarmaşık, ikinci kitabı Pusula ve son kitabı Maske bu başlık altında toplanacaktır.

Kitabın çalınması durumunda hemen işlem adli başlatılacaktır! Tüm hakları saklıdır. KİTAP DÜZELTİLME AŞAMASINDADIR. TOPLAM 40. BÖLÜMDÜR. DÜZELMİŞ OLAN BÖLÜMLER ÜZERİNDE BELİRTİLECEKTİR. ... "Git" dedim kısık bir sesle. Ne kadar zamandır görüşmemiştim onunla? Çok özlemiştim. Ama onunla yüzleşmek demek, geçmişim karanlığının beni ele geçirmesi demekti. Olamazdı... Olmamalıydı hazır değildim. Alaz bir adım daha attığında, aramızdaki hava neredeyse kıvılcım çıkaracak kadar ısındı. Gözlerimin içine öyle bir baktı ki, nefes almak bile fazla gelmeye başladı. "Elimi çekmemi istemiyorsun." dedi alçak bir sesle. Yalanlayamadım. Ellerimi iki yanda sanki teslim olur gibi bıraktım. O an yüzüme eğildi, nefesi dudağıma değemeyecek kadar yakın, ama uzak duramayacak kadar tutkuluydu. "Gece..." Adımı sanki yıllardır söylemek için bekliyormuş gibi fısıldadı. Parmakları yüzümün kenarından boynuma doğru ilerledi; beni geri itmedi, çağırdı. Kalbim göğsümde çarparken o, başımı usulca kendine doğru yöneltti. "Gözlerini benden kaçırma." dedi. Kaçamazdım zaten. Çünkü gözlerine her baktığımda içimde bir yerlere dokunuyordu-sıcak, derin, tanıdık bir yere. Aramızdaki mesafe neredeyse yoktu artık. Sanki nefes alsam dudaklarımız birbirine değecekti. "Seni böyle görmeyi... çok özledim. " diye fısıldadı. Sesindeki özlem, dokunuşundaki titreme... hepsi aynı anda içime işledi. Parmakları boynumun arkasına çıktı; elimi beline koyduğum anda gözleri karardı. Yakınlığımız bir an bile azalmasın ister gibi beni kendine çekti. "Bu defa olmaz! Beni senden ölüm alamadı Gece. Korktum çok korktum. Kalbinin sesini duyabiliyorum. Sende benim gibi yanıyorsun. " dedi, alnını benim alnıma dayayarak, "O yüzden beni durdurma." Dedi. Nefesim onunkine karıştı. Kalbim, göğsüne değecek kadar yakındı. "Durma" diye fısıldadım

"Verdiğim acıyı silebilmek için her bir saç telini öpmek istiyorum," dedi. Önce nefes almayı bıraktım. "Ama bazen öpünce de geçmez," dedi. Buz kestim. ... BU HİKAYEDEKİ OLAYLAR TAMAMEN HAYAL ÜRÜNÜDÜR VE GERÇEK KİŞİ VE KURUMLARLA BİR İLGİSİ BULUNMAMAKTADIR! Yayınlanma Tarihi: 21 Mayıs 2017 Maça Kızı 8, üç kısımdan oluşan bir seridir; hepsi bu kitap altında toplanacaktır.

(Yakında bölümler düzenlenecektir. Yeni bölümler de düzenlemeden sonra devam edecek.) Bir hacker tarafından her şeyimin yedi yirmi dört izlendiğinden habersizdim. Odamda üstümü çıkarırken bir hackerın beni izlediğini tahmin dahi edemezdim ancak başıma gelmişti. Onun karşısında özelim ya da gizlim yoktu. Sonra bir gün bana "Kameradan seni izlediğimi bile bile benim için soyunabilir misin?" diye sordu. Ondan sonra bir daha eskisi gibi biri olmadım. O Ecsad'ın kurucusu, tehlikenin ta kendisiydi. Bense Ecsad'a düşmanken ona tutsak olmuştum. *** Konusu: Ecsad altı hacker tarafından yönetilen bir internet sitesidir. Yönetim sitenin kurucusuna ve diğer beş hackere aittir. Sitenin yöneticiler hariç alt üyeleri de bulunur. Diğer üyeler yalnızca bilgi getirirler. Sitenin amacı adaleti sağlamaktır ve medyatik, göz önünde olan zengin insanların gerçek yüzlerini açığa çıkarmak adına çeşitli ifşaları yayımlanır. Mira Güz Sahre'nin babasına ait görüntülerin Ecsad'da yayımlanmasıyla Mira'nın hayatı tamamen değişecek, Ecsad'ın karanlık dünyasına adım atacaktır.

Aşkın imkansızlığı kalplere dokunup, kimseyi bu kadar acıtmayacaktı. İntikamın soğukluğu damarlarınıza sokulup, sizi hiç böyle üşütmeyecekti. Ve olağanüstü yetenekler zaaflara kurban olurken, okurlar yerinde duramayacaktı. Mantığıyla aşk arasında kaldığında, ne yapardı? Sorunun cevabı kitap da.

Ben Mina, Silah olarak yetiştirildim. Şimdi o silahla onları öldürmek için ant içtim. Adım Ateş Parçası Adım Ölüm Meleği Adım Ateş Adım Ölüm

16 Mayıs 2021 güncellemesi: Bölüm yorumlarında fazlasıyla spoiler olabilir, eğer hoşlanmıyor ve keyif alarak okumak istiyorsanız yorumlara bakmayın. Bütün Sokak Nöbetçileri'nin gözleri benim üzerimdeydi, benim gözlerim ise onun turkuaz rengi gözlerinden ayrılmıyordu. Hepimiz yine bir amaç uğruna toplanmıştık. "Sokak çocuklarını her gördüğünüzde saçlarını okşayın," dediğimde gözlerim onun kumral saçlarına kaydı, alnına bir tutam saç düşmüştü ve her zamanki gibi dağınık, özensizdi. "Onları sevin, gülümseyin. Bir gün o çocukların büyüyeceğini ve karşınıza çıkacağını unutmayın." Hafifçe tebessüm ettiğimde canım hiç olmadığı kadar fazla yanıyordu. "Büyüdüm, büyüdün, büyüdük." Ona doğru bir adım attım ve başımı kaldırıp "Keşke hiç büyümeseydik," diye fısıldadım. "Keşke büyümeseydin. Keşke o sokaklara ait kalsaydık." Öfkeli değil, bıkkındı. Ruhsuz değil, tepkisizdi. Yalnız değil, kimsesizdi. "İçimi sokaklara çevirmenin bir yolu var mı?" diye sorduğunda sesinde ilk defa başkaldırı yoktu, vazgeçiş vardı. "Kendimi değil ama seni o sokaklarda yaşatıp gizlemek istiyorum."

Yaşıyorduk, işkence çekiyorduk, idam ediliyorduk, köle gibi çalıştırılıyorduk, susuyorduk, çığlık atıyorduk ama hepsinin sonunda sesli ya da sessiz bir savaş veriyorduk çünkü seviyorduk. Şaşırtıcıydı, sevgi bazen bir savaş meydanının ortasında size uğruyordu. O an iki yolum vardı. Ya sevecektim, ya ölecektim. Sevmeyi seçtim. Onu sevmek de ölümü daima nefes gibi ensende hissetmekti. "En büyük savaşların ortasında kurak topraklardan bile bazen çiçek açar, bombalar etki etmez, kökleri sımsıkı tutunur. Bir bakarsın renkler canlanır, güzel kokar her yer. Sen bu çiçeksin diyemem, biz bu çiçeği temsil ediyoruz diyebilirim. Özgürlüğümüze." Bu kitapta geçen kişiler ve kurumlar tamamen hayal ürünü olup her ayrıntısıyla kurgudan ibarettir.