Güneş: Polis ol, polisle birlikte ol ama asla polislik olma demişler ya Güneş: Halt etmişler Güneş: Tutuklayanım sen olacaksan polislik olmaya razıyım Çevikçi Bey çevrim içi (01.52) Görüldü (01.52)

"Mirza saçmalıyosun! Duyuyo musun beni?! Aç şu kapıyı! Aç dedim! Mirza! Sana diyorum! Aç şu kapıyı!" Bir yandan boğazım yırtılırcasına bağırıyor, bir yandan da kapıyı yumrukluyordum. Kapının iki yanında olan cama geçip ona baktım. Sanki ben burda çıldırmamışım gibi elindeki telefona bakıyordu. Önündeki korumalar emrini bekler vaziyette elleri önünde kafaları eğik duruyorlardı. Nihayet telefonunu cebine attı ve tekrar cama vurdum. Kafasını çevirip bana boş gözleriyle bakmaya başladı. "Evden dışarı çıkmayacak. Ölse dahi bu kapı dışarı açılmayacak. Duydunuz mu?" Gözlerini benden ayırmadan konuşmaya devam ederken çaresizce çırpınmaya başlamıştım. Klişe sevenleri şöyle alalım, buyrun efendim...

Yavuz abi, topuzumdan firar eden saçımı okşayarak kulağımın arkasına ittirdi. Ilk defa bu kadar yakındık ve ilk defa saçlarıma dokunmuştu. Bu hareketi yutkunmamı sağladığında merhem sürmeyi bitirdiğim elini bırakıp kullandığımız eşyaları tekrar kutuya koymaya başladım. "Sinan'ı gerçekten seviyor musun?" Yavuz abinin sorduğu sorudan sonra hareketlerim dondu. Afalladım. Aptalın tekiydim! Hani ben bu adama yaklaşmayacaktım. Anlamıştı işte! Ne diyecektim şimdi ben? "Yavuz abi-" "Merak etme kimseye söylemem!" Dediğinde sesi o kadar sinirli çıkmıştı ki bir anlık gafletle yüzüne bakmıştım. Aramızdaki yakınlık beni daha çok germeye başladı, bakışlarındaki donukluk üşümem için yeterliydi. Siyah sakallarının altındaki çenesi daha çok gerilmeye başladığında ela gözlerini gözlerimden çekti.

"Bağırıcam işte! Aç kapıyı!" Kapının kilit sesi kulaklarımı doldurduğunda söylediklerinde ciddi olduğunun biraz farkına varabilmiştim. Beni içeri çekti ve kendi tam odadan çıkacakken masanın üstünde duran vazoyu kafasında kırdım. İzlediğim filmlere göre şimdi bayılması gerekiyordu ama arkasını daha da sinirli bir şekilde dönüp gözlerimin en içine baktı. Koyu olan gözleri şimdi siyahın en koyu halini almıştı sanki. Kafası kanıyordu. "Özür dilerim." diyip bir adım geri attım. O da bana doğru bir adım attı. Kaçmam lazımdı. Başıma ne gelecek hiçbir fikrim yoktu. Tek bildiğim filmlere güven olamadığıydı. Ben bir adım attıkça o daha çok üstüme geldi en sonunda da kafamı duvara çarptım. "Tamam gidiyorum gerçekten. Beni bir daha görmeyeceğinden emin olabilirsin. Hem kafan da baya sağlammış bak valla birşey olmadı. Bayılmadın bile. Artık üstüme gelmesen olur mu? Geriye gidecek yerim kalmadı!" Hikayenin ilk bölümünden bir kesit..🖤✨ •Nefret #1 | 05.09.21• •Bars #1 | 07.10.21• •Afra #1 | 30.11.21• •Kin #2 | 29.04.22•

"Ulan, diyor insan ister istemez. Bu kadar küçük bir şey de yaşıyor, konuşuyor. Hatta iç organları da var." Arşın yıllarca kardeşinden dinlediği Yüsra'ya karşı içten içe bir ilgi besler. Ufak, sevimli bir buzdolabı poşetine benzettiği kızı görmek için her fırsatı kollasa da bir türlü bunu başaramaz. Nihayet sıcak bir ağustos gününde evinin mutfağında onunla karşılaştı. Tezgaha çıkmış, tabak almaya çalışan minik şeye seslendi ve onu korkutup kollarına düşmesini sağladı. Güzel gözlerini gördükten sonraki yeni hedefi ise Yüsra'yı kollarına tekrar tekrar almaktı.

" Hadi bir daha konuş. " diyen kişi beni daha bir kaç dakika önce korkudan öldüren kişi değil mi ? Boğazımdaki sızıyı hissedene kadar ağlamamı sağlayan kişi değil mi ? Beni ezen, bir hiç olduğumu hissettiren kişi değil mi ? Beni iğrenç şeylerle yargılayan kişi değil mi ? " Kötüsün. " dedim, son göz yaşlarımıda silerek. İlk Yayınlanma Tarihi : 28 Mart 2016

Sevdaya tutulmuş iki yüreğin hikayesi.

Masal Soylu; "Sen bir katilsin." dedi, gözlerine o ânı kazımaya çalışır gibi bakarken. Ateş Soykan; "Evet, sayende katil oldum. Bu belâlı mavi gözlere tutularak katil oldum. Bu ben değilim Masal Soylu, bu senin yarattığın bir katil! Her vurduğum adam, her işkence çektirdiğim insanın sayende vicdan azabını çekiyorum. Çünkü benim olmadığın halde, sana ihanet etmişim gibi hissediyorum!" Masal dediklerini anlamamıştı, ama onun gözlerinde gördüğü duygu karmaşası, herşeyi açıklıyordu. Ateş Soykan, Masal Soylu 'ya aşıktı...

''Bu sefer ne yapacağımı bilmiyorum,olaylar rayından çıktı.Böyle olmamalıydı,sana uymamalıydım.Beni izlemeyi bırak,bende kayboldum. Karanlığa seni de çekerim,beni dinleme.'' ∞∞∞ Manyak bir çocuk,hayatı boyunca istediği hiçbir şeyi olmayan bir kız. Sizce onları neler bekliyor ? Tehlike? Korku? Macera? Veya..Aşk? Ne dersiniz? Hayır! İkisini de aynı şeyler beklemiyor aslında..Cemreyi tehlike beklerken Doruk için büyük bir eğlence olacak. ∞Doruk...Onun geçmişi kötü falan değil,birkaç olay dışında.Sadece o öyle olmayı seçti,içindeki sessizliğe gömüldü zamanla,belki de karanlığa.Her insanın içinde o sessizlikten ve karanlıktan yok mudur? Orası...Gerçek dünyadan daha huzurluydu. Ama hep olmadığı birisi gibi davranamazdı değil mi,bunu hayatının sonuna kadar sürdüremezdi? •Kitabımın tüm hakları okurlarıma aittir.♡

"Sakın sesini çıkarma ve kaçmayı aklından bile geçirme." dedi tehditkar bir sesle, geri geri gittim. Köşeyi dönersem ve hızla koşarsam herhangi bir apartmana girdiğimde beni bulması zaman alırdı. Ben de o sırada polisi arardım. Planı kafamda kısa bir süre tarttım. Ardından kendimi hazırladım, bir adım daha geriye attıktan sonra tüm gücümle koşup kaçacaktım. Son adımı attığımda enseme aldığım sert darbeyle adeta nevrim döndü. Yıldızları ve benek benek siyahlıkları aynı anda gördüm. Hissediyordum, ama kontrol edemiyordum. Ayaklarım bir öne bir arkaya giderken sanki kendi etrafımda dönüyordum. "Bayılacaksan bayıl artık salak kız!" enseme aldığım diğer ve öncekinden daha sert darbeyle kendimi yerde buldum, aynı zamanda ürpertici bir karanlıkta.