Hala ukala bir tavırla alay edercesine, sanki az önce burda hiç bir şey olmamış gibi etrafımızda bir sürü ceset yokmuş gibi, sanki sıradan bir gündeymişiz gibi konuşmaya devam etti... 'Yengeniz sıkılmış belli ki beyler.Toparlanın gidiyoruz.' (+18 kısımlar ve şiddet içermektedir.Rahatsız olanlar lütfen okumasın.)

İkimizde nefes nefese kalmıştık. Ne o durabiliyordu ne de ben. Sanırım onu istiyordum. Ağzımdan çıkan ise sadece minik bir fisıltıdan ibaretti. "Dokun bana..." **Not: Kitabın kapağıda dahil herşey şahsıma aittir çalıntı/alıntı yapan herkes ciddi suçlamalar altında kalacaktır!** **Not2: Çalıntı yapmak yerine ufkunuzu genişletin!!** +18 lik içerir please rahatsız olacaklar okumayıversin...Ben uyarımı yaptım sorumluluk kötü söz kabulüm değildir. 14.06.2020 #adam 1. :) 07.07.2020 #gizemli 1. $) 11.11.2020 #maske 1. ;) 27.03.2021 #wattsy2020 1. ÷) 13.05.2021 #Tatlı 1. =) 17.05.2021 #siyah 1. ^^) 12.06.2021 #wattsy2021 1. ") 23.06.2021 #dokunma 1. &) 07.10.2021 #kırmızı 1. ×)

♌ İNTİKAMDAN DOĞAN TUTKULU BİR AŞK ♌ Küçük yaşta anne ve babasının ölümüne şahit olan acımasız genç bir adam... Edim Demiray. Daha on sekizinde uyuşturucuya mahkûm olan bir kız... Lavin Kutup. İkisi bir araya gelince, öfkeleri cehennem olacak. Tenleri alev alacak... Porselen güzelliğindeki tenine doğru fısıldadı. "Sana sahip olmak istiyorum, Lavin. Önce olabileceğim en kibar şekilde, sonra olabileceğim en sert şekilde. Canını yakmak ve yakmamak istiyorum. Sesli olmanı ve sessiz olmanı istiyorum. Zevk almanı ve almamanı istiyorum. Seni nefessiz kalana kadar öpmek istiyorum. Sonra küçük bir nefese muhtaç olup, o nefesi benim ağzımdan almanı istiyorum." EDİM DEMİRAY & LAVİN KUTUP ❄?❄ İlk yaynlanma tarihi | 9.Mayıs.2016 Yazan | ELİSYA ROYAL

"'Yayımlanma tarihi 21 Aralık 2020" +18 sahneler vardır. Şiddet içerir! -Kesit " Yusuf bey" Gözlerime bakıp ellerini yakama götürdü. " nabıyorsunuz" geriye adımladım fakat tekrar kendine çekti! Elindeki ufak çatal iğneyi görmem ile nefeslendim. Ne yapacaktı onu! " düzgün dur" kalbim yerinden çıkabilirdi. Kopan düğmemin yerine çatal iğneyi taktı. Ne yani sırf bunun için mi gelmişti yanıma! Bu adam neydi böyle. Peki çatal iğneyi nerden bulmuştu.? Şaşkınlıkla yüzüne baktım. Yakamı düzeltti " dikkat et" demiş arkasını döndüğü gibi uzaklaşmıştı..

"Sen bana büyük zararlar veriyorsun!" Karan, maddenin kendi bedenini kullandığı gibi, o da Ecmel'i kullanarak kalıyordu hayatta. Nefesini ondan alıyor, ona dokunduğunda hayatın içinde durup dinleniyordu. Bu küçük kız çocuğu koskoca adamı tutsak etmişti. Ecmel, dünyası farklı olan küçük bir kızdı daha. Karan gözlerini kapattı ve Ecmel'in ensesine başını koydu. Bu nasıl bir savaştı böyle?

Bir kalemin yere düşmesiyle başlayan maceraları, camlarda kendi yüzlerinin yansıması yerine birbirlerini görmeleriyle mucizeye dönüştü. İlk önce gözleri buluştu, çok geçmeden de hisleri. İki farklı ülke, onları birbirinden ayıran gündüz ve gece gibiydi. Hislerine tutundular, camlara baktılar; bu büyülü olayın akışına kapılmayı seçtiler. Yaşananların bir yönü yoktu, elleri birbirine tutununca mesafeler de yok oldu. Gökyüzü ve onun mavisinin hikayesi.

Kalbim gümbür gümbür atıyor, göğsüm hızlı hızlı yükselip alçalıyorken nefes nefese geriye attım başımı. Kapıya yasladığım başımı ona yer açmak ister gibi sola eğdim, "Kızgınım sana." dedim kulağıma yabancı gelen arzulu bir sesle. Boynumdaki dudaklarına dişleri de katıldı o sırada. Boynumdaki ince deriyi dişleriyle çekiştirdiğinde nefesim kesildi ufak bir an. "Biliyorum," diye homurdandı boğukça. "Ben de kızgınım kendime." Hemen sonra yarım bıraktığı işe geri dönüp bu kez boynumun diğer tarafına gömdü başını. Hiç itirazsız ona ayak uydurdum, ben de aksi yöne doğru yatırdım başımı. Bunlar sonra da konuşulurdu. Önemli olan şu andı. Şu an burada, yanımdaydı ve bu her şeye değerdi... *** Not: Bu hikâye adından da anlaşılacağı üzere Adelya'nın etrafında dönen ve sabır isteyen bir kurgudur. ERKEK BAŞROL ENDEKSLİ BİR HİKÂYE DEĞİLDİR. Bunun bilinciyle hikâyeyi okumanız tavsiye edilir, bahsi geçen her erkek karaktere 'başrol erkek' gözüyle bakmamanız önemle rica olunur. Lütfen 5. bölümde öpüşme, 7. bölümde sevişme, 10. bölümde evlenip türlü kaoslar sonrası ayrılıp ayrılıp birleşme beklemeyin... -Hikâye boyunca yer yer yetişkin içerik olacaktır. -Hikâye tamamiyle şahsıma aittir. Çalıntı durumlarında gereken hukukî işlem uygulanacaktır.

Bir sosyopatı iyileştirebilir misin doktor, yoksa o sosyopat seni de mi delirtir? • Gülce Ayoğlu - Barbaros Demirkan • 🔱 🔱 🔱 Acı içindeki sesiyle ellerini makinenin yanına vururken transa girmiş gibi "İstemiyorum, istemiyorum, istemiyorum. Çıkar beni! Çıkar!" diye bağırıyordu. Refleksle yumruk yaptığı ellerini tutup kendine zarar vermesini engellerken çıkması için hafifçe aşağı doğru kaymasına yardım ettim. "Barbaros! Barbaros sakin ol, iyisin. Çıkardık seni bak. Hadi bana bak." Hala beni fark etmemiş deli gibi titrerken alnından terler damlıyordu. "İstemiyorum, istemiyorum. Çıkar." diye sayıklamaya devam ederken ne yapacağımı bilemedim. Onun için hem endişelenip hem korkarken yanında olduğumu belli etmek için hafifçe elimin altındaki elini okşadım. Temasım biraz işe yaramış olacak ki varlığımı daha fazla belli edebilmek için biraz tedirginlikle de olsa ellerimi hafifçe sırtına doğru kaydırıp ona sarıldım. Kulağına doğru sakinleştirici olduğunu düşündüğüm bir sesle "Sakin ol Barbaros. İyisin, iyisin. Bak ben buradayım, çıkardık seni." Kollarımın arasında deli gibi titrerken sırtını yavaşça sıvazlıyordum. Sürekli tekrar eden telkinlerimle yavaş yavaş kendine gelirken bu kadar umursamaz ve güçlü duran dağ gibi adamı ne bu hale getirmişti, benim için yeni bir soru daha zihnimde yer ediyordu. 🔱 🔱 🔱 Cover by: MedGraphic (_moonnlightt_) Başlangıç Tarihi : 26 Ağustos 2020 #Sevgi'de 2. (05.04.2021) #Gizem'de 1. (02.01.2021) #Aksiyon'da 1. (31.12.2020) #Genel Kurgu'da 1. (17.12.2020) #Romantizm'de 3. (23.12.2020)

"Eğer farklıysak..." Kelimeler boğazında düğümlenmiş, cümleyi tamamlayamamıştı. "Biz kardeşiz. Bundan en ufak bir şüphe duymuyorum." diyerek yatıştırdım onu. Sonra devam ettim: "Ama elbette tuhaf olan şeyler var. Mesela; genetik yapımız inanılmaz derecede mükemmel. Hücrelerimiz kendini çok hızlı yenileyebiliyor. Hasta olmuyoruz ve yaralarımız çok çabuk iyileşiyor. İnsanlar gibi değiliz yani..." Ne söylediğimin farkına varınca birdenbire irkildim ve son cümleyi kısık ve düşünceli bir ses tonuyla tekrar mırıldandım: "İnsanlar gibi değiliz!..." Tüm Hakları Saklıdır.