TAMAMLANDI! Terk edilmenin yakıcı gerçekliğini avuç izlerinde taşıyan, bir tek geçmişinin sahibi olan Milay Karan, günün birinde onu gerçeklerinden ayıran iki kişiyle tanışır. Gerçekler olmadan hayat çok daha güzeldir, çoğu zaman bir şeyleri bilmemek insanı yaşatır, masallar bazen göz kamaştırıcı. Fakat günün birinde Milay'ın en yakınım dediği kişi sadece onun yapabileceği ve hayatını iki farklı noktaya ayıracağı seçimle karşı karşıya koyar onu. Arkadaşını kurtarmak adına çıktığı bu yolda güveneceği tek kişi de onu gerçeklere götürecek yolları bilen Ayaz Alizade'den başkası değildir. "Gitmek veya kalmak değil önemli olan. Önemli olan ne biliyor musun? Kimin için gittiğin ve kimin için kaldığın." romantizm #1 ©Hayale Aliyeva, 2020

Sevgi acıtır, öp yaralarımdan belki sana da bulaşır.

"Acıdan geçemeyen kadının, acısı bitemeyen adamla; kırık dökük sevdası." Kendini bilmez bir gecede, ay tamda göğün bağrında uyuklarken başladı her şey. Kader; dizleri yaralı bir kızı, dudakları kan kokulu bir adamın koynuna sardı. Yitirdiği hafızasının ardından, hiç bilmediği bir adamın elini tuttu. Geçmişi hatırlamaya çaba gösterdiği her an kendiyle ilgili bilinmezlere daldı. Adam her an köşe başındaydı, soluğundaydı ve ne parmağındaki yüzük, ne de hatırlamadığı geçmiş bu ihtirasa mani olamadı. Oysa ki şeytanın ini, adamın köşesi kıvrılmış zihniydi. Kadın adamın cehennemiydi; saf ateşin koynu, zemheri kışın soluğu.

Doğum gününden sonra, kardeşiyle eğlenmek için konsere giden bir genç kız... Fırtına yüzünden iptal olan konserden eve dönmeye çalışırken, kendini bir anda hiç bilmediği bir yerde bulursa... Ve bu bilmediği yerden, evine dönecek hiçbir yolu olmasa... Kendisini yabancı hissettiği bu şehirde, tüm bunlar yetmezmiş gibi, aklını karıştıran ve tüm yolları kendisine çıkaran gizemli bir genç adamla karşılaşırsa... Neler olur?

"Aklım almıyor," diye söylendi kendi kendine, beni aniden kavradığı elimden yeniden kendine çekti ve dudaklarını saçlarıma bastırdı. "Ben sana böyle his-," duraksadı. "İnsanlar nasıl seni yaralayabiliyorlar?" Konuşma engelli bir kız ve onun için işaret dili öğrenen bir adamın hikâyesi...

Tarihi Kurgu#1 Her kötü, çirkin ve gudubet değildir. Her iyi de, masallarda anlatıldığı gibi gökten düşmüş bir peri kızı kadar güzel ve eşsiz olmaz. Bazen iyiliği kör bir kadının avuçlarında bulursun. Kimi zaman düzenbaz bir hırsız, asil bir soyludan daha güvenilir olabilir çünkü hırsızın kaybedecek bir şeyi yoktur ama soylunun çok fazla şeyi vardır. Güzel kadınların kalbini çalan her delikanlı yakışıklı, sert ve gösterişli değildir mesela. Beceriksiz, sakar ve gösterişsiz biri de aşık olunmayı hak eder. Aşk her zaman dizinin dibinde hazır değildir, bazı insanların onu kendisi bulması gerekir. Kalbinin ritmini değiştirecek bir çift gözün nerede karşına çıkacağını bilemezsin. Onu, koca bir kalabalığın içinde bulabilirsin ya da taze öğütülmüş bir kahve tezgahının arkasında. Belki de yanından geçer gider hatta sana çarpar ama tanıyamazsın. Bazen de arkasından koşarsın ama yakalayamazsın. Hayat masallardakinden çok farklıdır Agna. Sen günlerce aylarca çalışıp parçaları birleştirir, yeni bir hayat inşa edersin kendine. Sonra bir rüzgar eser ve yeniden dağılırsın. ~•~ Kör bir Kraliçe ve düzenbaz bir hırsızın hikayesi... #Wattys2019 Kazananı# Romantizm #5

"O da mutlu değil bu halinden. Sen onun yerinde olsan mutlu olabilecek miydin?" Annem derin bir iç çekti. "Tabii ki mutlu olmazdım. Metin... Ben diyorum ki; bir yardımcı tutalım. Böyle engellilerle ilgilenen kişiler var ya... İlgilenir, ilaçlarını verir. Hem ben de artık dinlenir, biraz kendime bakarım." Boğazıma yutkunamayacağım bir yumru oturmuştu. Sandalyeyi hareket ettirip yanlarına doğru sürdüğümde çıkan seslerden sonra bana baktılar. "Madem bu kadar fazla geliyorum koyun beni kapının önüne! Ne gerek var bir yardımcıya para ödemeye!" Annem ayağa kalkarak yanıma doğru yürümeye başladı. Her gün olduğu gibi yine bir tartışmanın fitili ateşlenmeye hazırlanıyordu. ☆ °Kapak için Wattpad Üçüzlerin Kapak Sayfası'na teşekkürler... Mahkum diye nitelendirdiği bedenini hapsetmişti bir odaya. Hem bedenini, hem özgürlüğünü... Koskoca 3 yılı gitmişti birden ellerinden. Şimdi yalnız, öfkeli, mutsuz bir adam. Kime dokunsa ateş, çığ... Özgürlük bedende değil, ruhtaydı. Özgürlük bedende değil, yürekteydi. Özgürlük bedende değil, zihindeydi. Peki sen?

Yasemin, kendine ait dünyasında ona bu dünyayı veren birçok dostuyla beraber yaşayan, kalbi yaralı ama yaralarından en güzel çiçekler inşa eden bir kızdır. Sonra biri çıkar gelir. Yaralardan inşa edilen o çiçeği görür. Koparmaya kıyamaz, koklamaya da. "Yasemin," der. "Çiçeklerin en güzeli."

• 2021 Watty Ödülleri Kazananı • • Tamamlandı • • İmperium - I • Not: Kitap olduğu için bölümler yayından kaldırılmıştır. Tanıtım için ilk altı bölüm yayındadır. Elismera, kadim bir türün kanını taşıdığını öğrendiğinde tüm dünyası alt üst olur. Her türlü habis yaratıkla aynı dünyayı paylaştığını, bayılarak okuduğu kitaplardaki her efsanenin gerçekliğe dayandığını fark etmesi ise çok uzun sürmeyecektir. Geçirdiği dönüşüm ona büyük güçler ve bir çift kanat bahşederken Elismera, ona asırlardır bağlı ruh eşiyle birleşme ritüelini gerçekleştirip kehanetin başlamasını sağlamaktan kaçınabilecek mi? Yoksa daha önce tatmadığı kadar büyük bir istek ve arzu duyduğu ruh eşi onun için bir şölenden farksız mı? Tehlikelerin ardı arkası kesilmezken dünyayı kasıp kavuran bir yıkımla baş başa kaldığında gökyüzüne yükselmeli ve güçlerini serbest bırakmalı. Ancak işin ucunda ruhunun karanlığa teslim olup güçlerinin dünyayı yok etme ihtimali varken Elismera hem akli dengesini korumalı, hem de türü için temel besin kaynağı olan kan açlığıyla baş etmeli. ~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~~ 16 Yaşından büyük okuyucuların okumasını tavsiye ederim. Hikâyede yetişkin içerik bulunmaktadır.

Değiştim. Değiştik. Hayatın bunu yaptığını söyleyemem. Çünkü değişmek için çabaladık. 4 yıl. Fazla değil mi? Sevdiğim çocuğun görünüşüme göre beni reddetmesi, daha doğrusu sevdiğimiz çocukların bizi görünüşümüze göre reddetmesi 4 yıl önceydi. O günler ilk başta salya sümük ağlayıp, çirkin olan kendimizi daha da çirkinleştirmiştik. Sonra aklımızı toplayarak büyük karar vermiştik. Değişecektik. Onları pişman edecektik. Hayır, benim amacım bu değildi. Değişecektim. İntikam için değil. Kendim için. Kendime değer verdiğim için değişecektim. Peki, başarırsam bu zaten benim intikamım olmaz mı? Onu pişman etmek? Bunu istiyor muydum? Bilmiyorum. Söyledikleri acı mıydı? Kesinlikle evet! ---------- "Seni özledim, Tombik... "