Her insanın kendine özgü bir hikâyesi vardır . Acı da sevinç de insan içindir. Ömürlerinde samimi gülüşler de vardır derin hüzünler de .Ve şimdi tebessümünde hem hüznü hem mutluluğu saklayan Gülhazan ve Eyüp Vefa'nın hikayesi başlıyor. Farklı geçmişler nasip olur da bir ömrün taliplisi olur .Peki ya gülüşlerinde ikamet eden hüzün ve mutluluk birbirini anlayabilecek mi ? Temmuz 2019 - Aralık 2021 Kapak Tasarımı ; @Lavender_odor canı gönülden teşekkürler: )

İlk karşılaşmamız mı? O günü sonsuza dek hatırlayacağım. Bana bakan o öfkeli gözlerini, sert yüz hatlarını ve arsızca burun deliklerimden içeriye sızan ter ve barut kokusu... Suriyenin bilmem hangi köyünde, güneş altında alev alev parlayan o mavi harelerini ve ciğerlerime tek bir boş yer kalmayana kadar arsızca dolan kokusunu o andan sonra hep aradım. Aramaya da devam ediyorum. Bu benim hayatımın başladığı günün ve devamının hikayesi. Bu aslında benim, Dilruba'nın değil, hayatımın başlangıcı olan o adamın hikayesi, Selçuk'un hikayesi. Çünkü ben, hiçbir zaman hayatımın başrol oyuncusu olmayı başaramadım ama o adamı, hayatımın başrolü yapmayı başardım.

En güzeli başkasının olsun hayırlısı benim... Dualarımın vazgeçilmez cümlesiydi şükürler olsun ki sonunda hayırlı oldu herşey... (iyi okumalar)

İnsana Sükût Ettiren Yürek Kırıntıları...

"İslâm, bekle." Küçük kız önce ismiyle seslenmesine şaşırdı. Çünkü genelde Yusuf Selim ona bücür, küçük gibi sinir bozucu lakaplarla hitap ederdi. Daha sonra elindeki kolyelere kaydı gözü. Gümüş renkli iki zincir ve ucundada yine aynı renk küçük metal bir kilit. Diğerinin ucuna baktı küçük kız. Onun ucundaysa metal kiliti açmak için bir anahtar. Yusuf Selim devam etti sonra. "Şey bunlardan biri senin. Yani istersen." bakışlarını kaldırdı sonra Yusuf Selim. Devam etti. "Bak bu kilit benim, bu anahtar da senin. Kalbimi sadece bu anahtar açacak tamam mı? Başka bir anahtar kabul etmeyecek." Şaşkın bakışlarla konuştu sonra kız, "Nasıl yani. Büyüdüğümüzdeyi mi söylüyorsun?" Çocuk derdini anlatamamanın verdiği sıkıntıyla derin bir nefes aldı ve başını salladı. Onu sevdiğini söyleyemezdi değil mi? Annesi ve babası gibi oluncaya kadar yani. Söylese Allah kızar mıydı ki? Yinede riske girip Allah' ı üzmek istemedi küçük çocuk ve konuşmadı. İslam konuştu onun yerine. "Yani büyüyünce evlenecek miyiz? Yani Elif abla ve amcan gibi?" Yüreğine su serpilmişçesine gülümsedi çocuk ve amcasıyla yengesinden örnek verdi o da. "Evet. Öyle. Sende yengem gibi olacaksın ama, başörtülü.. O zamana kadar bu kolyeleri çıkarmak yok." "Tamam ama o zamana kadar başka anahtar aramak yok." "Yok." ٠ 16.06.2020 - 24.08.2020

"Dur!" derken elinde ki silahın kabzasını sıkıca kavradı. Ve bir kez daha ikazını yeniledi, bir kaç adım ötesinde ki karanlık siluete bakarak. "Polis! Elinde ki silahı bırak ve teslim ol!" Derin solukları sakinleşirken uzakta ki polis sirenlerinin sesi ve bağışlar doldu kulaklarına. Ardından kesik hırıltılı sesleri işitti. Gece karası saçları rüzgarda savrulurken bir kaç adım ilerleyip yüzünü göremediği siluete yaklaştı. Fakat rüzgarla beraber burun deliklerinden içeri sızan o kesif koku onu duraksattı. Zorlukla yutkunurken karanlığa doğru dikkatlice baktı. Bir kaç adım ötesinde ki o siluete.. "Cihad" derken ismi dudaklarından bir dua misali dökülü vermişti. Adamın derin bir soluk aldığını ardından kısık bir sesle mırıldandığı küfrü işitti. Gözleri onun bedeninde takılı kalırken yavaşça kendisine dönen adamın yüzüne baktı. O ezbere bildiği yüze... "Ya beni vur ya da bırak gideyim Komiser" boğuk sesi kalın ve tehtitkardı. Her zaman ki gibi diye düşünmeden edemedi kadın. Her zaman ki gibi...

Gözlerini ağır ağır açınca sadece yukarıya bakıyordu, beyaz bir ışık öyle güçlü bir ışık ki gözleri kamaşmıştı, sağ elini gözlerine siper etti ve bakışlarını alçak tavanda gezdirdi. "Bir dakika ben en son vurulmuştum, o yara ile hayatta kalmam çok zordu..." aklına gelen şey ile ağzı kulaklarına varana kadar gülümsemişti, "şimdi Şehid mi oldum ben? Tabi canım kesin Şehid olmuşumdur, işte beyaz ışık heryer bembeyaz. Peki.. Peki huriler nerde?" kendi kendine konuşurken bir ara sol tarafına çevirdi gözlerini, karşında arkadaşını gördünce onunda Şehid olduğunu anladı, "Allahım karşımda İlyas duruyor, tamam onu çok seviyordum ama yanımda onu değil Hurileri bekliyordum." söylediği son cümle ile İlyas'ın ağzından cüssesine yakışmayan bir kahkaha firar etti ..

Sizin hiç kanatlarınızı kırıp ellerinize verdiler mi? Yoldular mı tüylerinizi acımasızca. Yüzünüze canınızın acısını umursamadan soğuk soğuk güldüler mi? Sizin, sizin hiç üşümedi mi kalbiniz? Benim üşüdü, annem yerine toprağa dokunduğum gün üşüdü içim. Dışarıda yaz vardı oysa, kimse yorganlara sarılmama anlam veremiyordu. Herkes bana acıyarak bakıyordu, benim gibisiyle dolu bir yere düşmüştüm. Kaç gün ya da kaç hafta bilmiyorum, temmuz sıcağında kazak giyip dolaştım. İçimi ısıtamıyordum, kollarını bana dolayamayan annemin yerini dolduramıyordum. Oysaki o ne güzel sarmalardı beni, kış günü sıcacık olurdum. O gün insanın içi üşüyünce dışının bir fayda veremeyeceğini öğrendim. Ben o gün, beni saran bütün kollardan Rabbimin sınırsız merhametine kucak açtım. Üşüten de, ısıtan da O bildim. Sardım sinemi, yaralı gönlüme dermanı O bildim. Yüreğimdeki yaşları topladım tek tek, kurutacak olanı O bildim. Bilemedim O'ndan gayrı, bilmek istemedim. -Mülzem adıyla yazılmış ilk kurgudur Mülzem: Susturulmuş, sükûta mecbur olmuş . 27.08.20' : Yaralı bir yüreği kalemimin mürekkebi ile buluşturdum. Rabbim yolunda yazmayı nasip etsin...

Bir kaza ile gelen başlangıç Ve devamında nice vesile ... Birgül ve Orhan Ve onların vakti geldi Ömür sayfaları birbirine düğümlendi... Dilbeste:Gönül bağlamış, âşık. Kapak Tasarımı ; @Lavender_odor canı gönülden teşekkürler: ) Hikayenin eski adı Suskunluğum 'du . Ekim 2018 - Şubat 2021

Meryem güçlü durmak için içinden duâlar ederek emin adımlarla başı dik bir şekilde yürüyordu... İlk onu gören Handan oldu ve şaşkınlık kızıgınlıkla bir hışım ayağa kalkıp bağırdı... -Senin burada ne işin var? Hangi yüzle gelebiliyorsun sen buraya? Meryem histerik bir tebessüm edip cevap vermeye bile lüzum görmedi... Murat ise Handanın bağırmasıyla arkasını döndüğünde gördüğü yüzle içinden binlerce kelimeler geçerken dudaklarından çıkmasa da şaşkın yüzüyle mahçup bakan gözleriyle çok şeyler anlatıyordu duymasını bilene... Meryemi... Hâlâ delicesine sevdiği kadın çok değişmişti... Meryem tesettüre girmiş beline kadar uzanan saçları gözükmüyordu artık... Fazla açık giyinmeyi pek sevmezdi zaten de şimdi de karşısında uzun sade renkte bir kıyafet vardı üzerinde... Yüzünde eksik etmediği sade makyajı yoktu bu sefer... Çok ağladığı belli olan gözlerinde kızarıklık vardı... Herzaman gözlerinden mutluluk akan şenşakrak çocuk ruhlu kadını gitmiş kendinden emin bakışlarıyla ona ruhsuzca bakan bir kadın vardı karşısında... Elini uzatsa tutacak kadar yakın lâkin ondan kilometrelerce uzakta duran sevdiği kadın var bir kaç metre ilerisinde... Murat sevdiği kadını kendi elleriyle kaybetmenin bin pişmanlığı içinde kendini içten içe yiğip bitirirken... Meryem Muratın bakışını görüp derin bir nefes alıp vererek tekrar yüzünü Cüneyt beye çevirdi. Cüneyt bey kızgın bir şekilde Handana bakarak ses tonunu yükseltti. -Senin ne haddine bu soruları sormak? -Nişanlımın eski karısı karşımda olacak ve ben nedenini sormakda hadsizlik yapmış olacağım öyle mi? Asıl hadsiz bu kadın... Handanın kızgınlıkla bağırtısını Cüneyt bey devam etmesine izin vermeyerek kesip -Meryem benim oğlumun eski karısı olsa da o benim iki cihanda da kızımdır ve bu bazılarının laflarıyla DEĞİŞMEDİ DEĞİŞME